Το δεύτερο και τελευταίο τμήμα της συνέντευξής μας από τον Ιονά Κυρατζή
Το πρώτο τμήμα της συνέντευξής μας μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Authority: Είσαι από τους λίγους developers που εκφράζεις ανοιχτά τις πεποιθήσεις σου. Αυτό θα μπορούσε κανείς να πει πως σε καθιστά έναν «στρατευμένο developer», ισχύει κάτι τέτοιο; Θα μπορούσες να αυτοπροσδιορίσεις τον εαυτό σου ως κάτι τέτοιο και κατ’ επέκταση τους τίτλους σου;
Ιονάς Κυρατζής: Όχι ακριβώς. Αλλά το σίγουρο είναι πως η τέχνη κατ’ εμέ οφείλει να έχει «δόντια». Δηλαδή αν δε σε δαγκώσει λίγο όταν τη «χαϊδέψεις» (γέλια) δεν έχει νόημα. Δεν πιστεύω όμως πως το κάθε παιχνίδι πρέπει να είναι πολιτικό. Αυτό θα ήταν χαζό.
Authority: Απλά είναι λίγο της μόδας η πολιτική να «κρύβεται» στην τέχνη.
Ιονάς Κυρατζής: Αυτό ισχύει όντως τον τελευταίο αιώνα αλλά αυτό δεν το πολυκαταλαβαίνω κιόλας. Αν δεν κάνεις τέχνη για τον άνθρωπο και τον κόσμο γιατί να το κάνεις; Αυτό το βλέπεις πως ισχύει από την αρχαία Ελλάδα κιόλας με έντονα πολιτικά κείμενα και έργα γενικότερα. Πιστεύω πως πρέπει να σκέφτεσαι τους ανθρώπους και τον κόσμο στον οποίο αυτοί ζουν αλλιώς πως θα κάνεις κάτι ενδιαφέρον;
Authority: Ένας από τους τρόπους που έχεις προσπαθήσει να κάνεις πράξη αυτόν τον δημιουργικό «ακτιβισμό» σου είναι και το wikileaks stories. Μπορείς να μας πεις δυό λόγια για το εν λόγω project που έχει αρκετό ενδιαφέρον σαν εγχείρημα.
Ιονάς Κυρατζής: Ναι είχε πολύ ενδιαφέρον. Δεν τα πήγε και πολύ καλά βέβαια. Ο στόχος μας ήταν να φτιάξουμε παιχνίδια τα οποία θα χρησιμοποιούσαν τις πληροφορίες τις οποίες αποκάλυψε το wikileaks. Ένα καθαρά πολιτικό project. Δυστυχώς δεν ήταν πολλοί εκείνοι οι οποίοι ήθελαν να φτιάξουν κάτι ειδικά διότι τότε παντού στα media όλοι υποστήριζαν πως «α, το wikileaks θα μας καταστρέψει, είναι σατανικοί hackers, πακιστανοεβραίοι κομμουνιστές» κλπ κλπ. Σε ένα τέτοιο κλίμα πολλοί developers όπως είναι λογικό φοβόντουσαν να κάνουν ή να πουν κάτι τόσο ξεκάθαρα πολιτικό. Και σε αυτά τα πλαίσια έγιναν κάποια μικρά παιχνίδια.
Authority: Όπως το You Shall Know the Truth
Ιονάς Κυρατζής: Ναι το συγκεκριμένο δυστυχώς δεν τα πήγε και πολύ καλά αν και θεωρώ πως έκανα κάτι καλό με αυτόν τον τίτλο. Έτυχε να το δείξω σε αρκετά site και πολλοί μου απάντησαν πως το θεώρησαν αρκετά εξτρεμιστικό και είναι λίγο αστείο. Η ουσία του τίτλου ήταν πως δε μπορεί μία κυβέρνηση να καταπατά τους νόμους τους οποίους η ίδια έχει θεσπίσει.
Δε μπορείς να θέτεις εαυτόν υπεράνω του νόμου, πόσο μάλλον χωρίς συνέπειες. Υποθέτω όμως πως είναι εξτρεμιστικό ένα παιχνίδι που σου λέει πως, ναι δεν πρέπει να σκοτώνεις τον κόσμο που λέει κάτι αντίθετο, ή δεν μπορείς να βάζεις στη φυλακή ανθρώπους χωρίς λόγο.
Authority: Εσύ ο ίδιος έχεις μία συγκεκριμένη άποψη, όποια και αν είναι αυτή και δε φοβάσαι να την υποστηρίξεις. Σε ένα μέσο όπως τα videogames που είναι διαδραστικό και διαλεκτικό και βασίζεται κιόλας σε αυτά του τα χαρακτηριστικά, πόσο δύσκολο είναι να αποφύγεις την παγίδα του να ακουστείς διδακτικός ή πως πατρονάρεις ιδεολογικά τον παίκτη;
Ιονάς Κυρατζής: Από τη μία, μία μερίδα παικτών θα πει πως κάνω ακριβώς αυτό, επειδή διαφωνούν. Αυτό γίνεται πάντα. Από την άλλη στα videogames δημιουργείς έναν κόσμο με χαρακτήρες οι οποίοι σου είναι σημαντικοί και έχουν βάθος και πραγματικό χαρακτήρα. Δεν κάνεις απλώς ένα παιχνίδι για να πεις πως «αυτό είναι καλό ή αυτό είναι κακό». Δημιουργείς έναν κόσμο, μία πραγματικότητα η οποία έχει κάποια σχέση με τα θέματα τα οποία σε ενδιαφέρουν αλλά δεν υφίσταται μόνο για να περάσει αυτό το μήνυμα. Ο κόσμος του TSWCE είναι ο κόσμος του TSWCE. Δεν είναι η Ελλάδα ή η Αίγυπτος. Οι χαρακτήρες δεν υπάρχουν απλά για να πουν κάτι που θέλω εγώ να πουν. Ο καθένας έχει τη δική του ιστορία και αυτό είναι το σημαντικό, να αγαπάς αυτό που φτιάχνεις και αυτό να έχει μία εσωτερική συνοχή και από ‘κει ίσως ξεπηδήσουν τα θέματα που σε αφορούν.
Το You Shall Know the Truth είναι κάτι πολύ πιο ανοιχτά πολιτικό και πολύ πιο μοραλιστικό, εξάλλου αυτός ήταν και ο σκοπός του. Αλλά αυτό που δεν κατάλαβαν πολλοί που το έπαιξαν είναι πως ήταν ένα παιχνίδι που ισορροπεί ανάμεσα στον τρόμο και τη σάτιρα. Δεν είναι εντελώς σοβαρό, έχει έντονα στοιχεία παρωδίας αλλά ο κόσμος κατά κάποιο τρόπο βλέπει μόνο το wikileaks και δεν σκέφτονται τι έχει να πει ο ίδιος ο τίτλος για τοwikileaks. Ο κόσμος γενικά φοβάται την πολιτική στην τέχνη. Οποτεδήποτε αναφερθεί κάτι πολιτικό και μη ακροδεξιό (γιατί το ακροδεξιό το έχουμε συνηθίσει) αρχίζουν να φοβούνται και να νευριάζουν.
Authority: Στους τίτλους σου ασχολείσαι πάρα πολύ και με την αφήγηση. Είχα διαβάσει τις προάλλες και ένα post σου σχετικά με αυτό. Τι πιστεύεις γενικά για την αφήγηση στα σύγχρονα games;
Ιονάς Κυρατζής: Εν ολίγοις αυτό που λέω και στο εν λόγω post. Το γεγονός πως δε χρειάζονται όλα τα παιχνίδια αφήγηση προφανώς. Νομίζω όμως πως μπορούμε να αφηγηθούμε πολύ ωραίες ιστορίες μέσα από τα βιντεοπαιχνίδια και δε νομίζω πως αναγκαστικά χρειάζεται μία υπερτεχνολογία για να το καταφέρουμε αυτό. Ο λόγος που τα περισσότερα videogames έχουν σκατά ιστορία είναι γιατί η ιστορία τους είναι όντως σκατά. Είναι απίστευτα κακογραμμένα με τετριμμένες ιδέες. Για παράδειγμα το Mass Effect είναι καλογραμμένο, μπορεί σε gameplay να μην είναι εκπληκτικό αλλά και πάλι ψυχαγωγείσαι.
Authority: Συμφωνώ και εγώ ως προς αυτό, στο ότι τα περισσότερα παιχνίδια δε χρειάζονται ιστορία ή αφήγηση αλλά θα πάρω παράδειγμα έναν δικό σου τίτλο, το Traitor. Εκεί ουσιαστικά έχουμε μία μορφή του Space Invaders, ένα απλό wireframe το οποίο όμως εμπλουτίζεται εντυπωσιακά με την επικάλυψη της υπόθεσης που είναι ουσιαστική και βλέπεις πως αυτό μεταμορφώνει τον ίδιο τον τίτλο.
Ιονάς Κυρατζής: Ακριβώς. Δε μπορούμε να έχουμε ή ιστορία ή gameplay και φυσικά όταν υπάρχει μία ιστορία τοgameplay γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον. Όταν υπάρχει ένας λόγος να τον πυροβολήσεις τον άλλον, όχι επειδή είναι ξένος αλλά επειδή υπάρχει ιστορία. Μέχρι και μία ηλίθια ταινία του Hollywood έχει περισσότερο ενδιαφέρον από άποψη σεναρίου από τα περισσότερα videogames, ακόμα και να βλέπεις τον Jason Statham να ξυλοφορτώνει κόσμο είναι πιο διασκεδαστικό όταν ξέρεις γιατί το κάνει. Η αλήθεια είναι πως λίγοι ασχολούνται σοβαρά με το σενάριο στη βιομηχανία μας.
Authority: Ναι αλλά τελευταία βλέπουμε μία συνεχή προσπάθεια βελτίωσης των τίτλων σε αυτόν τον τομέα.
Ιονάς Κυρατζής: Ισχύει αυτό απλά περισσότερες φορές πιστεύω πως κάνουν μία ταινία με λίγες σκηνές δράσης ενδιάμεσα (γέλια).
Authority: Με εξαίρεση το Mass Effect που μας είπες ήδη πως σου άρεσε πολύ, ποιοι άλλοι ΑΑΑ τίτλοι σου έχουν τραβήξει την προσοχή;
Ιονάς Κυρατζής: Σίγουρα το Bioshock, τελευταία έπιασα τα Gothic 1 και 2, τα S.T.A.L.K.E.R., που είναι καταπληκτικοί τίτλοι, τα παλιά Fallout 1 και 2 (το 3 και το New Vegas δε μου άρεσαν, ήταν κάπως κακοφτιαγμένα και εύκολα).
Authority: Ας επιστρέψουμε όμως στους δικούς σου τίτλους. Οι Lands of Dreams είναι ουσιαστικά ένας τόπος όπου το καθετί που έχει σκεφτεί (ή και όχι) κάποιος άνθρωπος έχει υπόσταση. Είναι ένα μοτίβο που επανέρχεται συνεχώς στους τίτλους σου. Τι είναι για σένα αυτό το σύμβολο; Για παράδειγμα η Oneiropolis είναι κάτι ανάλογο για σένα με την Πολιτεία του Πλάτωνα;
Ιονάς Κυρατζής: Ναι νομίζω πως κάτι τέτοιο θα μπορούσες να το πεις. Δεν είναι τόσο ιδεατή όσο η Πολιτεία καθώς έχεις τις σκοτεινές της αποχρώσεις αλλά αντιπροσωπεύει θα έλεγα την ελευθερία και τη φαντασία. Αυτό είναι και το κεντρικό concept, ο Urizen κατευθύνεται προς την Oneiropolis με σκοπό να την κατακτήσει, το οποίο και θα είναι η τελευταία ιστορία για τις Lands of Dreams την οποία σκοπεύω και να εκδώσω ως βιβλίο κάποια στιγμή. Νομίζω πως αυτή είναι η κεντρική θεματική αυτών των τίτλων, η καταπίεση και η ελευθερία.
Authority: Ο Urizen βέβαια, στα έργα του Blake δεν είναι πάντα τόσο αρνητικά σκιαγραφημένος.
Ιονάς Κυρατζής: Ναι ανάλογα με την ιστορία είναι αναλόγως στιγματισμένος. Αυτό θα αποκαλυφθεί και στις ιστορίες μου σιγά σιγά. Ο Urizen δεν είναι το «απόλυτο κακό».
Authority: Ποιος είναι ο σύγχρονος Urizen για σένα;
Ιονάς Κυρατζής: Στο δικό μας κόσμο είναι κάτι στον τρόπο σκέψης του καπιταλιστικού συστήματος. Η κινητήρια δύναμη που του επιτρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και να καταστρέφει και τον εαυτό του αλλά και όλα τα υπόλοιπα. Προσωπικά όπως και ο Μαρξ δε βλέπω τον καπιταλισμό ως το απόλυτο κακό. Είναι μόνο κάτι που δε λειτουργεί, κάτι που έχει ένα εγγενές λάθος στον τρόπο σκέψης του. Έτσι και ο Urizen δεν είναι κάτι απόλυτα σατανικό. Στον τίτλο μου, Museum of Broken Memories, τον σχετίζω με την ιδέα του False Reason (λανθασμένη λογική). Δεν είναι λοιπόν πως δεν έχει λογική, απλά η λογική του δε λειτουργεί σωστά, είναι λανθασμένη. Δεν θα ήθελα να πω κάτι απλοϊκό και λαϊκίστικο όπως «Ο Urizen είναι η Merkel», είναι απλά μία πτυχή του σύγχρονου κόσμου μας.
Authority: Αυτήν την περίοδο πάνω σε τι δουλεύεις;
Ιονάς Κυρατζής: Πάνω στο μεγαλύτερο μου μέχρι τώρα project στις Lands of Dreams. Το Ithaca of the Cloudsβασισμένο πολύ στην ποίηση του Καβάφη, με δύο ομοφυλόφιλα troll. Προφανώς προσπαθώ να κάνω έναν τίτλο που θα πουλήσει πολλά πολλά αντίτυπα και δε θα με μισήσει κανένας για αυτό(γέλια). Λόγω του μεγέθους τουproject αλλά και της πολυπλοκότητάς του θα πάρει αρκετό καιρό ακόμα αλλά παράλληλα δουλεύω πάνω σε δύο μικρούς δωρεάν τίτλους, δύο text παιχνίδια. Το ένα εκ των δύο είναι εξαιρετικά περίεργο παιχνίδι, σαν ένα όνειρο, είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό και έχει πολύ περίεργους χαρακτήρες, από σκυλιά που μιλάνε μέχρι τονStephen Fry.
Ένα άλλο παιχνίδι το οποίο είναι εμπνευσμένο από το The Tyger του William Blake και σκοπεύω να φτιάξω και έναν άλλον τίτλο που θα κυκλοφορήσει σε περίπου 5-6 μήνες και θα είναι της μορφής “choose your ownadventure”, που επιλέγεις την πορεία σου πηγαίνοντας στην αντίστοιχη σελίδα του κειμένου. Θα είναι κάτι βασισμένο σε αυτήν την ιδέα αλλά θέλω να φτιάξω κάτι πιο πολύπλοκο και φιλοσοφικό. Κάτι σαν interactivenovel με πολλές επιλογές και πολλές συνέπειες.
Επίσης αν το επιτρέψουν οι συνθήκες κάποια στιγμή το χειμώνα στην Ελλάδα θα εκδώσω ένα παιδικό βιβλίο το οποίο είναι επίσης στο στιλ των Lands of Dreams, στα ελληνικά και με εικόνες φυσικά και ονομάζεται Στη Σκιά του Αόρατου Βασιλιά. Αυτό προέκυψε όταν οι άνθρωποι των εκδόσεων Περισπωμένη, έπαιξαν τους τίτλους μου και τους άρεσε η αισθητική, που θυμίζει είναι η αλήθεια αυτήν ενός παιδικού βιβλίου. Και κάπως έτσι έγινε. Οι τίτλοι μου δεν είναι ιστορίες για παιδιά αλλά παιδιά μπορούν να τα παίξουν –και ας μην τα καταλάβουν και όλα- και έχουν στοιχεία που είναι προσιτά τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους.
Authority: Σχετικά με το Ithaca of the Clouds πάλι, γιατί gay trolls; Και γιατί trolls (γέλια);
Ιονάς Κυρατζής: Βασικά αυτό μου ήρθε τυχαία. Ήθελα να κάνω κάτι σχετικό με trolls αλλά μετά αναδύθηκε και η θεματική του Καβάφη και κάπως έτσι προέκυψε και το δεύτερο troll αλλά και η σχέση τους. Επίσης μιας και όλοι συνηθίζουμε να σκοτώνουμε τα troll και να τα θεωρούμε κακόβουλα πλάσματα είπα να αποκαταστήσω τη φήμη τους (γέλια).
Authority: Νομίζω πως εδώ φτάσαμε στο τέλος της συνέντευξής μας, Ιωνά σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σου και ελπίζουμε να συνεχίσεις έτσι δημιουργικά στο χώρο.
Ιονάς Κυρατζής: Εγώ σας ευχαριστώ πολύ και όπως λέω συνήθως, πόσο μάλλον τώρα όπως είναι τα πράγματα, καλή επιβίωση. Γεια σας.
