Στο παρελθόν επιχειρούσαμε να ετοιμάσουμε άρθρο για κάθε μία από τις μεγάλες παρουσιάσεις της E3 και να δημοσιευθεί είτε την ίδια μέρα της παρουσίασης είτε την επομένη.
Φέτος κάνουμε κάτι διαφορετικό. Αφήνουμε τη σκόνη να καταλαγιάσει κάπως και διευρύνουμε λίγο τη ματιά μας αφού ψάχνουμε να ορίσουμε την κστάσταση, τη θέση στην οποία βρίσκεται κάθε εταιρεία, δεδομένων των περιστάσεων, των ταυτόχρονων κινήσεων του ανταγωνισμού, όχι να εξιστορίσουμε την παρουσίαση με μερικά εμβόλιμα, συχνά ασφαλή, συμπεράσματα.
Αν μη τι άλλο, ο ελαφρύς ετεροχρονισμός είναι καλή τεχνική για PR talk dodging. Ειδάλλως το double jump θα ήταν…μονόδρομος.
Μακράν η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση φέτος είναι η Microsoft αφού κατάφερε να προκαλέσει αντιδράσεις, συζητήσεις αλλά και να δώσει περιθώρια άλλης επικοινωνιακής ευτυχίας στη Sony.
Αυτή τη στιγμή ο κόσμος θυμάται τρία πράγματα από την παρουσίαση της Microsoft: την απαίτηση σύνδεσης στο δίκτυο για ημερήσιους ελέγχους και ανανεώσεις, την αδυναμίας των indie developers να εκδόσουν το έργο τους χωρίς τη μεσολάβηση publisher και τους περιορισμούς σε ενοικίαση, δανεισμό και μεταπώληση μεταχειρισμένων games. Και μαντέψτε: τίποτα από όλα αυτά δεν αναφέρθηκε ή προέκυψε στην παρουσίαση. Αυτό δεν αλλάζει ότι μονοπώλησαν το ενδιαφέρον και το μένος πολύ κόσμου.
Τόσο ώστε να αγνοηθεί πλήρως ότι, τουλάχιστον, η Microsoft κράτησε την υπόσχεση που έκανε στα τέλη Μαΐου, όταν και επέδειξε για πρώτη φορά το Xbox One: όντως η παρουσίαση της E3 ήταν αποκλειστικά για gaming. Οι τίτλοι διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, κάποιοι αποκλειστικοί και κάποιοι όχι. Επαναφορά του Killer Instinct ως free-to-play (και μάλιστα αναπτύσσεται από την Double Helix, όχι από την Rare), πρώτη παρουσίαση ουσίας για το Ryse που φιλοδοξεί να γίνει το λίγο πιο εγκεφαλικό God Of War του Xbox One, ανακοίνωση νέου Halo, επίδειξη του Quantum Break και έμφαση σε ένα απλό και ειλικρινές γεγονός: όντως η Microsoft, για πρώτη φορά, επιχειρεί να αντεπιτεθεί με δικές της, εσωτερικές παραγωγές, κάτι που ποτέ δεν έκανε σε ανάλογο βαθμό, ούτε στο Xbox, ούτε στο Xbox 360.
Οι τίτλοι λανσαρίσματος που θα έχει στη διάθεσή της δεν θα είναι αμελητέοι αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ξέρουμε πότε θα μας απασχολήσει αυτό στην ελληνική αγορά. Το Xbox One θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Νοέμβριο σε 21 χώρες, με ανάλογη υποστήριξη για τις υπηρεσίες Xbox Live του Xbox One, αλλά η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε αυτήν την αρχική λίστα. Επιπλέον είναι άγνωστες οι προθέσεις της Microsoft, αλλά και η παραγωγική της δυνατότητα, για το πόσο επιθετικό μπορεί να είναι το roll out σε επιπλέον περιοχές.
Πάντως ακόμη και η Ιαπωνία φαίνεται να είναι εκτός της λίστας, αλλά φανταζόμαστε ότι με την πολύ περιορισμένη δημοφιλία του Xbox στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, θα το πάρουν προσωπικά μόνο εκείνοι που έχουν στηρίξει το brand, ως εξαιρέσεις, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σε gaming όρους, εκείνοι θα νιώθουν πιο κοντά στους 300 του Λεωνίδα από ότι οι Έλληνες gamers που, αυτήν την περίοδο, αισθάνονται πιο κοντά στους 300 της Βουλής. Με την κακή έννοια και στις δύο περιπτώσεις πάντως.
Άλλο ένα στοιχείο που, φυσικά, “μένει” είναι η τιμή. Στα 499 ευρώ το Xbox One θα είναι η πιο ακριβή κονσόλα τελευταίας εσοδείας, βασιζόμενο κυρίως στο επιχείρημα ότι κάθε κονσόλα περιλαμβάνει και το νέο Kinect, χωρίς το οποίο, πολύ απλά, το Xbox One δεν λειτουργεί καν. Υπό άλλες συνθήκες θα αντιμετωπίζαμε θετικά το σκεπτικό της Microsoft. Άλλωστε το νέο Kinect είναι προφανώς βελτιωμένο και σε θέση να μας φέρει πιο κοντά στις αρχικές υποσχέσεις του Project Natal. Το πρόβλημα είναι ότι μεσολάβησε το πρώτο Kinect και η αθέτηση τόσων υποσχέσεών του. Ναι, πήγε καλά εμπορικά. Έφερε τζίρο, είναι αναγνωρίσιμο. Πιο αναγνωρίσιμο από το PS Move, πιο επίκαιρο από το Wii Remote. Αλλά συνοδεύεται και από περισσότερη απογοήτευση και αρνητικές εμπειρίες. Δεν είναι αδικαιολόγητη η αίσθηση πως οι εφαρμογές του Kinect εκτός gaming, σε Windows, πειραματισμούς σε περιβάλλον γραφείου ακόμη και σε ιατρικές εφαρμογές, αποδείχθηκαν πιο χρήσιμες από ότι στο gaming όπου η απόκριση και τα αντανακλαστικά έχουν προτεραιότητα σε σχέση με βελτιωμένο, διαδραστικό interface.
Αν τον περασμένο μήνα, αντί για τις media λειτουργίες του Xbox One, έδειχνε για πρώτη φορά το Project Natal, αν για πρώτη φορά έκανε τις υποσχέσεις που ξέρουμε ότι δεν εκπληρώθηκαν από το πρώτο Kinect, η ανακοίνωση της τιμής σε συνδυασμό με το δεδομένο του Kinect σε κάθε πακέτο, τώρα θα κάναμε τελείως διαφορετική συζήτηση. Θα ήταν τελείως διαφορετικό το κλίμα. Όχι πλήρως αντίθετο, αλλά σίγουρα πολύ διαφορετικό.
Το παράξενο είναι πως, περισσότερο και από την περίπτωση του πρώτου Xbox, το Xbox One και ο τρόπος με τον οποίο προωθείται καθιστά την προσέγγιση της Microsoft ως την πλέον αμερικανική. Μεγάλα λόγια για συνεργασίες σε live TV, original περιεχόμενο για το Xbox Live, αρχική αγνόηση της ιαπωνικής αγοράς, λίγες ιαπωνικές συνεργασίες (κατά τα μέχρι τώρα φαινόμενα τουλάχιστον) και, ως προς τα μεταχειρισμένα, αγνόηση του απλού γεγονότος ότι χρειάζεται μεγάλους retailers με ανάλογη υποδομή. Εύκολη υπόθεση στην αμερικανική αγορά, πολύ πιο δύσκολη στην ευρωπαϊκή. Σε κάθε περίπτωση πάντως το ότι γίνεται τέτοιος κόπος για να μην αποκλειστούν οι retailers από την όλη διαδικασία, πρόκειται περισσότερο για εξυπηρέτηση στους ίδιους, προκειμένου να κάνουν αδιαμαρτύρητα παραγγελίες για τις όχι και τόσο προσοδοφόρες κονσόλες, όχι για εξυπηρέτηση προς τον καταναλωτή. Η στάση αυτή προς τους retailers αποτελεί ζήτημα βέβαια και για τις άλλες εταιρείες και αρρώστια για τον καταναλωτή που “τραβιέται” προκειμένου να μετατεθεί η αναπόφευκτη έξοδος και αποσύνδεση των καταστημάτων λιανικής πώλησης από τη διανομή video games.
Επιπλέον δηλώσεις τύπου “Όποιος δεν έχει δίκτυο, μπορεί να αγοράσει Xbox 360” και “Κανείς δεν διαμαρτύρεται που απαιτείται σύνδεση από κάθε smartphone” υποδεικνύουν επικοινωνιακό τυχοδιωκτισμό με νότες από Άγρια Δύση, στοιχεία που αποτυγχάνουν να υπολογίσουν την πραγματικότητα της Αναλτολικής Ευρώπης, της κατά τόπους αναξιοπιστίας δικτυακών υποδομών και πολλών άλλων παραγόντων. Καλό είναι βέβαια να θυμηθούμε πως, χωρίς δίκτυο, το smartphone κάνει ό,τι μπορεί με το δίκτυο κινητής. Αν και αυτό δεν οδηγεί πουθενά, δεν μπλοκάρει λειτουργίες. Απλά αδυνατεί να εκτελέσει εκείνες που έχουν προφανή ανάγκη σύνδεση με internet.
Αν η Microsoft έμπαινε στον κόπο να αφήσει τους περιορισμούς στις εφαρμογές/περιπτώσεις εκείνες που απλά είναι λογικό να μη λειτουργεί κάτι χωρίς την πληροφορία που παρέχει το δίκτυο, όλα θα ήταν λογικά. Τώρα, έτσι όπως τα έκανε, όχι μόνο η Sony και η Nintendo κάνουν την “επανάσταση του αυτονόητου”, αλλά προσπαθεί να μας πείσει ότι τάχα μου κόβεται το gaming στο smartphone, όταν ξεμένει από πρόσβαση σε δίκτυο. Αλήθεια στα Windows Phone αυτό συμβαίνει;
Μέσα σε όλα, αυτή τη φορά, το Xbox One δεν θα έχει μαζί του την αίσθηση ότι είναι πιο φιλικό προς τον developer, πόσο μάλλον πιο ισχυρό σε διάφορες περιπτώσεις. Χάρη στις κοινές τεχνικές βάσεις, τα ίδια ακριβώς μπορεί να ισχυρίζεται η Sony για το PlayStation 4. Επιπλέον να περιμένετε, κάποια στιγμή, η διαφορά στην ταχύτητα της μνήμης να λειτουργήσει υπέρ του PlayStation 4. Δεν μπορούμε να το ποσοτικοποιήσουμε τώρα, αλλά τη διαφορά του θα την κάνει. Το ότι έχει πιο γρήγορη μνήμη και χαμηλότερο κόστος αγοράς είναι κάτι ακόμη που δεν θα περάσει, συγκριτικά, τελείως απαρατήρητο.
Με εξαίρεση τη λεπτομέρεια αυτή είναι σαφές πως το Xbox One είναι ποιοτικό μηχάνημα (αν και το design του δεν παραπέμπει ακριβώς στην ποιότητα) και πως η Microsoft κάνει πιο έντονες προσπάθειες να δώσει αξία στο δικό της portfolio και, κατ’ επέκταση, επιχειρήματα αποκλειστικότητας για το Xbox One.
Εδώ που τα λέμε η παρακάτω launch λίστα είναι κάπως δύσκολο να αγνοηθεί:
- Dead Rising 3
- Forza Motorsport 5
- Killer Instinct
- Kinect Sports Rivals
- LocoCycle
- Ryse: Son Of Rome
Οι συνοδευτικοί τίτλοι από third parties θα είναι:
- Battlefield 4
- Call Of Duty: Ghosts
- FIFA 14
- Madden NFL 25
- NBA Live 14
- Skylanders: Swap Force
Καθόλου άσχημα για καλημέρα.
Αλλά, όπως είπαμε, τα παραπάνω είναι εύκολο να αγνοηθούν αυτές τις μέρες λόγω του τόσο αρνητικού buzz που δημιούργησε η ίδια η εταιρεία. Είναι πραγματικά αδιανόητο το ότι αγνοήθηκε το self publishing για indie games αλλά και το γεγονός ότι physical copies που έχει ο παίκτης θα λειτουργούν μόνο στο δικό του σύστημα, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας. Βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, κάτι που η Microsoft έπρεπε να διατυμπανίζει δεξιά κι αριστερά: (θα) επιτρέπει, τελικά, την μεταπώληση ψηφιακών copies. Κάτι που δεν κάνεις κανένα άλλο σύστημα. Το ότι η υπηρεσία αυτή βέβαια δεν είναι καν έτοιμη για το λανσάρισμα είναι ενδεικτικό της βιασύνης του καθενός να βρεθεί στην αγορά πριν προλάβει κάποιος άλλος να αποκτήσει προβάδισμα, χρονικό και μη.
H Microsoft δεν είναι καλά προετοιμασμένη, για αυτό και η ίδια καταλήγει και αδικεί το σύστημά της. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς και δίκαιοι, κανείς από τους τρεις δεν είναι καλά προετοιμασμένος αυτή τη φορά.
