Άγγελοι, δαίμονες, καμπύλες και όλα τα τριχωτά συναφή.
Τη δεύτερη μέρα της παρουσίας μας στη Gamescom είχαμε την ευκαιρία να τρυπώσουμε στο booth της Nintendo για ένα μισάωρο slot, στο οποίο θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε μερικούς από τους τίτλους της, τόσο για τα φορητά όσο και για το Wii U.
Ένας από τους τίτλους που είδαμε ήταν το Bayonetta 2 που θα κυκλοφορήσει αποκλειστικά για το Wii U. Και εντάξει, στο Authority έχουμε ένα κάποιο θέμα με μαυρομαλλούσες που κραδαίνουν όπλα σε χέρια και πόδια. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, έχουμε μία συμπάθεια στην ιαπωνική κουλτούρα και τις over-the-top συλλήψεις της. Στο booth της Nintendo είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τον τίτλο με δύο είδη χειρισμού. Το ένα προφανώς έκανε χρήση των κουμπιών του Wii U GamePad και το άλλο της οθόνης αφής του. Να σημειωθεί επίσης πως ο τίτλος μπορεί να “streamαριστεί” εξ’ ολοκλήρου στην οθόνη του GamePad.
Κάπως έτσι και παρακάμπτοντας το tutorial, το demo μας έβαλε κατευθείαν στη δράση. Οι άνθρωποι της Nintendo δεν μπορούσαν να μας αποκαλύψουν σε ποιο σημείο του τίτλου βρισκόμασταν, ούτε και γενικότερα λεπτομέρειες που αφορούσαν την πλοκή.
Στο demo η Bayonetta βρίσκεται πάνω σε ένα μαχητικό αεροπλάνο και πολεμά τους τυπικούς, “αγγελικούς”, εχθρούς της σειράς. Όταν λέμε “πάνω” δε, το εννοούμε κυριολεκτικά. Καθόταν στα φτερά του μαχητικού, ενώ αυτό ανέπτυσσε ιλιγγιώδη ταχύτητα ανάμεσα στους ουρανοξύστες μιας πόλης. Η μάχη φαίνεται λοιπόν να έχει διατηρήσει ατόφια αυτήν την υπερφίαλη ιδιοσυγκρασία της. Το ίδιο όμως ισχύει και για την ρευστότητα της. Η κίνηση και οι χορογραφίες των επιθέσεων παραμένουν ρευστές και η απόκριση στις επιλογές του παίκτη, όσον αφορά τα combos, διατηρείται στα υψηλά -και δεδομένα για έναν hack ‘n slash τίτλο- επίπεδα της σειράς. Υπάρχει ακόμα το slow-motion μετά από μία επιτυχή αποφυγή επίθεσης την τελευταία στιγμή (Witch Time) και το “Climax mode”. Με το Climax mode, αφού συμπληρωθεί μία μπάρα στην αριστερή πλευρά της οθόνης, οι επιθέσεις της Bayonetta εκτός του ότι αυξάνουν εκθετικά τη ζημιά που προκαλούν, απεικονίζονται και ως θηριώδεις, γροθιές και… “τακουνιές” σχηματιζόμενες από τα μαλλιά της ηρωίδας.
Μετά από λίγο ολοκληρώνεται η πρώτη μάχη, με τη βοήθεια της Jeanne. Ναι, κάνει και αυτή την επιστροφή της. Δεν μάθαμε βέβαια, περισσότερα για τον ρόλο της στον τίτλο, ούτε για κάποιο ενδεχόμενο co-op, παρά μόνο πως σε ορισμένες περιπτώσεις βοηθά την Bayonetta και πως μαζί μπορούν να εκτελέσουν μερικές πολύ εντυπωσιακές κινήσεις. Πάντως και για του λόγου το αληθές και από μόνη της η Bayonetta, είναι κάτι παραπάνω από ικανή να εκτελέσει μερικές δικές της κινήσεις. Ειδικότερα δε, αν δει κανείς τις “torture” finishers. Αυτή που ξεχωρίσαμε στο demo, βάζει τον αντίπαλο να τρέχει σε έναν ιμάντα, στην μία άκρη του οποίου βρίσκεται μία σειρά από οδοντωτούς τροχούς και στην άλλη φυσικά η Bayonetta που με χάρη σπρώχνει με το τακούνι της τον εχθρό προς την πολτοποίησή του.
Με αστραπιαίους ρυθμούς και μετά από μία εντυπωσιακή quick time sequence, η δράση μεταφέρεται πάνω σε ένα κινούμενο τρένο και στο κατόπι της ηρωίδας βρίσκεται ένα γιγαντιαίο boss, το οποίο χάρη στην αλλοπρόσαλλη διαστρέβλωση του σύμπαντος της σειράς, ονομάζεται Belief. Ξέρετε τώρα, η πίστη. Απλά αυτή τη φορά, είναι στο μέγεθος μιας τριώροφης πολυκατοικίας, έχει ένα πλοκαμοειδές μαστίγιο στο ένα χέρι, λεπίδα στο άλλο και μερικά αγγελικά πρόσωπα. Και προσπαθεί απεγνωσμένα να καταστρέψει το τρένο. Το boss fight δεν διαρκεί πολύ και με τη βοήθεια μίας πολύ εντυπωσιακής, “κλιμάκωσης”, που περιλαμβάνει ένα μαχητικό αεροπλάνο, λίγο slow-motion, τις γυμνές καμπύλες της Bayonetta και έναν… μαλλιαρό δράκο, το boss καταφέρνει να εξολοθρευθεί με την ισχύ πολλών μεγατόνων.
Και εκεί που περιμένουμε να ολοκληρωθεί το demo, εμφανίζεται ένας δαιμονικός δράκος που στέλνει τη μάχη κατά μήκος ενός ουρανοξύστη, με την πρωταγωνίστρια να περπατά στον αέρα και εμάς να προσπαθούμε να εντοπίσουμε τα αδύναμα σημεία αυτού του απροσδόκητου εχθρού. Φυσικά δεν μας πήρε πολλή ώρα. Είπαμε, βετεράνοι.
Σειρά όμως είχαν τα touch controls. Αυτό που έχει κάνει ουσιαστικά η Platinum, είναι να μεταφράσει τις βασικές κινήσεις του παιχνιδιού σε gestures επί της οθόνης του GamePad. Η αποφυγή για παράδειγμα γίνεται με ένα swipe, η επίθεση με το να αγγίξετε τον εχθρό (και τα combo να ποικίλουν αναλόγως του timing) και η κίνηση στο χώρο γίνεται απλά με το να αγγίξετε το σημείο που θέλετε να κατευθυνθεί η ηρωίδα. Αυτό που έκανε η Platinum όμως όσον αφορά την κίνηση, είναι ουσιαστικά το να δώσει στο χώρο δύο μόνο διαστάσεις, με την Bayonetta να κινείται είτε αριστερά είτε δεξιά. Αυτά φυσικά όσον αφορά τη μάχη. Στα υπόλοιπα τμήματα του παιχνιδιού δεν γνωρίζουμε πως θα λειτουργεί. Με τα touch controls όμως έρχεται και άλλη μία αισθητή διαφορά. Οι εχθροί αντιδρούν και επιτίθενται πιο αργά και γενικά η μάχη είναι λιγότερο απαιτητική. Λογικό θα πει κανείς, ευνουχιστικό και φτηνό θα πει κάποιος άλλος.
Το μόνο σίγουρο με το Bayonetta 2 πάντως, είναι πως διατηρεί αυτούσια την αίσθηση του αυθεντικού τίτλου. Και οι λήψεις της κάμερας χαϊδεύουν μανιωδώς και σε κάθε δυνατό πλάνο, τις καμπύλες μίας ερωτεύσιμα κυνικής ηρωίδας που μας είχε λείψει είναι η αλήθεια.
