Σοκάροντας έναν αθώο συντάκτη του Authority.
Μπαίνοντας στο booth της Ubisoft το μυαλό του γράφοντος τριβέλιζαν δύο σκέψεις. Η μία ήταν η προπέρσινη E3 και ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε να μας εκπλήξει αυτό το φρέσκο IP και η δεύτερη σκέψη ήταν το Grand Theft Auto V. Μιλάμε ουσιαστικά για τους δύο μεγαλύτερους sand-box τίτλους αυτής της χρονιάς. Το ένα είναι κάτι εντελώς καινούριο και το άλλο είναι έτοιμο να μετατραπεί ξανά σε ένα πολιτιστικό φαινόμενο με τρομακτικές διαστάσεις.
Ο γράφων όμως, περισσότερο ιντριγκάρεται από το πρώτο. Η ποιότητα του GTA V είναι κάπως δεδομένη και αναμενόμενη. Όσον αφορά το Watch Dogs όμως, είδαμε μερικά trailers, κάποια στιγμιότυπα του gameplay και αυτό ήταν. Απλές τεχνικές marketing οι οποίες ωστόσο, δείχνουν να λειτουργούν. Και κάπως έτσι, χαμένος σε σκέψεις και αφηρημένος, ανοίγοντας τα μάτια του ο γράφων αντίκρισε ένα χειριστήριο και μία οθόνη με επιβλητικά γράμματα. Watch Dogs λοιπόν. Χωρίς πολλά-πολλά, ο άνθρωπος της Ubisoft μας κατεύθυνε σε μία δευτερεύουσα αποστολή που σκοπό είχε να μας παρουσιάσει τον κόσμο του τίτλου.
Η πόλη του Seattle είναι χωρισμένη σε αρκετούς τομείς με τον κάθε τομέα ξεχωριστά να έχει δική του βάση δεδομένων των δημοτών. Στο σημείο που ήμασταν εμείς ήταν η βάση δεδομένων μίας περιοχής και με σκοπό ο παίκτης να μπορεί να “χακάρει” το παραμικρό στην ευρύτερη περιοχή, έπρεπε πρώτα να αποκτήσει πρόσβαση στη βάση δεδομένων. Κάτι αντίστοιχο με τα viewpoints του Assassin’s Creed, μόνο που αυτήν τη φορά τα πράγματα δεν είναι τόσο τετριμμένα. Η κάθε βάση δεδομένων είναι μία καλά προστατευμένη περιοχή με φρουρούς και αυτοματοποιημένα συστήματα ασφαλείας.
Το demo ξεκινά με τον Aiden σε ένα στενό των προαστίων του Seattle. Εκεί ο άνθρωπος της Ubisoft μας μαθαίνει λίγα πράγματα για το χειρισμό και ο γράφων κατά λάθος βγάζει από την καπαρντίνα του πρωταγωνιστή ένα αυτόματο όπλο. Πριν καν προλάβει να το κρύψει, ένας περαστικός έχει ήδη αντιδράσει και καλεί την αστυνομία. Με ένα μόλις κουμπί όμως, ο παίκτης είναι ικανός να μπλοκάρει το σήμα ολόκληρου του οικοδομικού τετραγώνου. Για λίγη ώρα τουλάχιστον μέχρι να διαφύγει από την περιοχή.
Τα επόμενα πέντε λεπτά ο γράφων τα πέρασε εξετάζοντας ενδελεχώς την κίνηση του Aidan. Από εντυπωσιακά ρευστές, “παρκουρίστικες” κινήσεις μέχρι το απλό, ανυποψίαστο περπάτημά του, όλα μοιάζουν πρωτόγνωρα φυσικά. Κάπως έτσι, φτάσαμε έξω από τις πύλες των αποθηκών όπου φυλάσσονται οι servers της βάσης δεδομένων των δημοτών. Οι τρόποι που μπορεί κάποιος να “χακάρει” ένα κτίριο είναι πολλοί. Οι προσεγγίσεις ακόμα περισσότερες και η μία πιο απολαυστική από την άλλη. Κάτι σαν τα outposts του Far Cry 3. Οι αναφορές στα παιχνίδια αυτά, φυσικά και δεν είναι τυχαίες. Εκτός του ότι όλα αποτελούν project της Ubisoft Montreal, είναι πάγια τακτική της μητρικής εταιρείας να μοιράζει τα assets των studio της με σκοπό την καλύτερη δυνατή εμπειρία.
Και για το Watch Dogs, έχουν συνεργαστεί τα μισά studio της Ubisoft. Για παράδειγμα τα αυτοκίνητα, τα έχει αναλάβει εξ’ ολοκλήρου η Reflections. Η ομάδα πίσω από το Driver (ο χειρισμός τους -προφανώς- υποδειγματικός). Αφήνοντας όμως τις τεχνικότητες, ο Aiden βρισκόταν έξω από την προαναφερθείσα αποθήκη και ο γράφων δεν ένιωθε ακόμα άνετα με τα όσα ήξερε. “Keep calm and hack the hell out of them” ήταν η συμβουλή του ανθρώπου της Ubisoft. Και αυτό κάνει ο παίκτης στο Watch Dogs. Πάντα και παντού. Αρκεί να έχει οπτική επαφή με τον στόχο που θέλει να “χακάρει”. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, κοιτώντας απλά μια κάμερα ασφαλείας, ο Aiden απέκτησε πρόσβαση στο feed της. Πανάροντας την λίγο, εξέτασε τον περιβάλλοντα χώρο, σημείωσε με tag τις θέσεις των φρουρών του χώρου και εντόπισε εκείνον που είχε το αρχείο του κωδικού για τη βάση δεδομένων. Ακόμα όμως η είσοδος δεν ήταν διακριτή που σήμαινε πως ο Aiden έπρεπε να μπει ο ίδιος στον χώρο για να βοηθήσει την κατάσταση. “Χακάροντας” (ναι, θα τη δείτε πολύ αυτή τη λέξη) πάλι την κάμερα ασφαλείας, άνοιξε την πόρτα της άλλης πλευράς αποσπώντας έτσι την προσοχή των φρουρών. Επόμενο στοιχείο που γνωρίσαμε ήταν το σύστημα κάλυψης που ακολουθεί τα πρότυπα του Ghost Recon Future Soldier ή του Splinter Cell. Ο παίκτης μπορεί με ένα κουμπί να στείλει τον Aiden από κάλυψη σε κάλυψη και να κινηθεί σιωπηλά ανάμεσα στους εχθρούς χωρίς να γίνει αντιληπτός. Μετά από μικρή προσπάθεια και αφού εξουδετέρωσε μερικούς εχθρούς με αρκετά εντυπωσιακό, μη θανάσιμο τρόπο (είναι στην ευχέρειά του αυτή η προσέγγιση), κατάφερε να αποσπάσει τα στοιχεία από τη βάση δεδομένων.
Και μετά άνοιξε διάπλατα ο κόσμος του Watch Dogs. Φανταστείτε την αίσθηση του να έχετε έναν υπολογιστή χωρίς σύνδεση στο ίντερνετ και τις επιλογές που έχετε όταν έχετε σύνδεση. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στο Watch Dogs όταν “χακάρετε” τα στοιχεία των πολιτών μιας περιοχής. Κάθε κινητό, κάθε συνδιαλλαγή, κάθε διαθέσιμη πληροφορία για τους γύρω σας είναι διαθέσιμη με αφοπλιστική άνεση στην οθόνη σας. Είναι σχεδόν τρομακτικό. Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συνομιλία, ενός απογοητευμένου έφηβου με το έτερόν του ήμισυ, να δείτε τον ισολογισμό του τραπεζικού λογαριασμού κάποιου άλλου, το αν κάποιος διαγνώστηκε προσφάτως με καρκίνο κ.ο.κ. Ο άνθρωπος της Ubisoft μας εκμυστηρεύθηκε πως παρουσιάζει αυτό το demo από την E3 και μετά από πολλές, πολλές, πραγματικά πολλές ώρες παρουσίασης, δεν πέτυχε ποτέ δύο φορές τα ίδια στοιχεία για κάποιον.
Και ακόμα και σε αυτό το σύστημα υπάρχει μια συνέπεια. Κάποιος NPC φερ’ ειπείν που έχει εισόδημα 20.000 δολάρια το χρόνο, δεν γίνεται να οδηγεί κάποιο ακριβό sport αυτοκίνητο κλπ. Μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο σημείο της παρουσίασης, στο κέντρο του Seattle, ο γράφων κυριολεκτικά σκεφτόταν πόσες ώρες θα σπαταλήσει απλά τριγυρνώντας και διαβάζοντας την ιστορία του κάθε περαστικού. Παράλληλα όμως, “έπαιζε” και λίγο με την κυκλοφορία των οχημάτων πειράζοντας τα φανάρια και τις μπάρες ελέγχου της κίνησης. Γιατί πάνω απ’ όλα, το Watch Dogs, είναι ένα απέραντο sandbox εντός του οποίου ο παίκτης έχει πολύ ενδιαφέρουσες δυνατότητες και ικανότητες.
Και για να μπορεί να αποκτά καινούρια μπιχλιμπίδια και νέες εφαρμογές στο smartphone που-παίρνουμε-όρκο-πως-χρησιμοποιήθηκε-για-να-εντοπίσει-τον-Joker-στο-Dark-Knight, θα πρέπει να βρίσκει τα χρήματα ώστε να αγοράσει και να εξελίξει αυτές τις ικανότητες. Τα χρήματα αυτά μπορεί να αποκτήσει “χακάροντας” τραπεζικούς λογαριασμούς και εκτελώντας δευτερεύουσες αποστολές κλπ. Ενώ λοιπόν ο άνθρωπος της Ubisoft μας εξηγούσε το σύστημα της οικονομίας του τίτλου, έπεσε μια ειδοποίηση πως ο παίκτης έπεσε θύμα παραβίασης. Και κάπως έτσι μας υποδέχτηκε το multiplayer του Watch Dogs.
Πίσω από την οθόνη που γινόταν η δική μας παρουσίαση, βρισκόταν άλλος ένας άνθρωπος της Ubisoft που εισέβαλε στον κόσμο μας. Όπως ακριβώς θα μπορεί να κάνει και ο ίδιος ο παίκτης σε φίλους του κ.ο.κ. Από τη στιγμή που έπεσε η ειδοποίηση, ο παίκτης έπρεπε να κατευθυνθεί στην περιοχή από την οποία προήλθε το σήμα του επίδοξου hacker με σκοπό να κάνει profiling όλων των περαστικών και να τον εντοπίσει. Το ενδιαφέρον επί προκειμένω, είναι πως ο αντίπαλος παίκτης, στην οθόνη μας, φαινόταν ως ένας απλός περαστικός αλλά το ίδιο ίσχυε και για τον δικό μας Aiden, που στην δική του οθόνη φαινόταν ως ένας τυπικός, αδιάφορος πολίτης του Chicago. Συνεπώς η ουσία στο multiplayer του Watch Dogs είναι να φέρεται κανείς όπως ακριβώς η AI των NPC, ώστε να περνά απαρατήρητος.
Φτάσαμε στην περιοχή και ήμασταν αρκετά τυχεροί ώστε να εντοπίσουμε τον αντίπαλο hacker μετά από λίγο ψάξιμο. Χωρίς να μας καταλάβει, τον πλησιάσαμε αδιάφορα και τον εξοντώσαμε συνοπτικά διασφαλίζοντας την ασφάλεια του λογαριασμού μας.
Μετά όμως, ήταν η σειρά μας να εντοπίσουμε κάποιον και να “χακάρουμε” τα δικά του στοιχεία. Και τα όσα ακολούθησαν ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες και γεμάτες ένταση στιγμές της φετινής Gamescom. Βρήκαμε τον στόχο και κινούμενοι αδιάφορα, καταφέραμε να αποκτήσουμε σύνδεση στον λογαριασμό του. Για να επιτευχθεί ωστόσο, η πλήρης πρόσβαση, ο παίκτης πρέπει να μείνει κοντά στον αντίπαλο, σε μία ευρύτερη περιοχή περίπου 200 μέτρων, χωρίς να γίνει φυσικά αντιληπτός. Ο αντίπαλός μας όμως ήταν προετοιμασμένος. Με το που κατάλαβε την απόπειρα “χακαρίσματος” άρχισε να πυροβολεί στον αέρα για να τρομάξει τους τριγύρω περαστικούς και να εξετάσει τις αντιδράσεις τους. Πριν ακόμα το καταλάβουμε, είχαμε κρυφτεί μαζί με το πλήθος σε ένα στενό σοκάκι ενώ ο αντίπαλος πλησίαζε ελέγχοντας εξονυχιστικά το χώρο και η προσπάθεια “χακαρίσματος” βρισκόταν ακόμα στο 30%. Πριν προλάβει να μπει στο στενό, αφήσαμε μία χειροβομβίδα πίσω από το πλήθος. Με την πυροδότησή της ο κόσμος, μαζί και ο γράφων, άρχισε να βγαίνει κατά κύματα από το στενό και ο αντίζηλός μας προσπαθούσε να κάνει profiling σε όσους μπορούσε αλλά δεν κατάφερε να μας εντοπίσει στο πλήθος.
Αυτήν τη φορά ο μετρητής βρισκόταν στο 70%. Κατευθυνθήκαμε βιαστικά στον δρόμο και μπήκαμε σε ένα από τα πολλά σταματημένα αυτοκίνητα για να κρυφτούμε. Τον είδαμε στην άκρη του δρόμου, να πυροβολεί έναν-έναν τους οδηγούς των σταματημένων αυτοκινήτων και να πλησιάζει απειλητικά προς το δικό μας. Οι σφυγμοί ανέβαιναν απότομα και πριν το καταλάβουμε, τα χέρια μας είχαν ιδρώσει. Ο μετρητής της σύνδεσης κολλημένος στο 95%. Λίγα μέτρα πριν μας πλησιάσει περισσότερο, βάλαμε μπρος και με την όπισθεν προσπαθούσαμε να αποφύγουμε τα αυτοκίνητα πίσω μας αλλά και τις σφαίρες του αντίπαλου hacker, που τώρα πια μας είχε καταλάβει αλλά φευ. Η μεταφορά είχε γίνει. Μόλις βρήκαμε λίγο χώρο κάναμε μία αναστροφή και εξαφανιστήκαμε από το πεδίο του τελειώνοντας παράλληλα επιτυχώς το μεταξύ μας παιχνίδι.
Κάπως έτσι όμως τελείωσε και η παρουσίαση του Watch Dogs. Θα ήταν περιττό να γίνει αναφορά στον ενθουσιασμό του γράφοντα, τόσο για το single player του τίτλου όσο και για το multiplayer (!), που δείχνουν αμφότερα να εκμεταλλεύονται τους εντυπωσιακούς sandbox μηχανισμούς του. Να πούμε πως το περιμένουμε; Θα είναι understatement.
