Τόσο κλασικό που δείχνει ξεπερασμένο
Έχουν περάσει… 20 χρόνια από τότε που παίζαμε το Superfrog, κρατώντας ένα joystick και κοιτάζοντας το monitor της Amiga. Δημιούργημα της Team 17 των Worms, το Superfrog, όπως και κάθε άλλος τίτλος της εταιρείας τότε, προσπαθούσε να αναδείξει τις ιδιαίτερες ικανότητες του μηχανήματος της Commodore που βάδιζε ήδη προς το άδοξο φινάλε του.
Και μόνο ο χρόνος που έχει περάσει από τότε αρκεί για να γεμίσει τον καθένα με νοσταλγία στο άκουσμα του Superfrog HD. Και τις πρώτες στιγμές, το όνειρο δείχνει αληθινό. Το scrolling είναι ομαλό όπως το θυμόμασταν, τα γραφικά ακόμα καλύτερα και πολύχρωμα. Η ιστορία λάμπει δια της απουσίας της και το ανούσιο collecting δίνει και παίρνει.
Και κάπου εδώ χτυπάει την πόρτα η πραγματικότητα. Δυστυχώς, το δημιούργημα της Team 17 δεν έχει γεράσει καλά. Μπορεί τότε να προσπάθησε να έρθει αντιμέτωπο με τα Mario και τα Sonic της εποχής και να εκμεταλλευτεί το ταλέντο της ομάδας ανάπτυξης στον τεχνικό τομέα, αλλά η σχεδίασή του ήταν απλοϊκή και, δυστυχώς, παραμένει το ίδιο (και χειρότερα) απλοϊκή και σήμερα. Φυσικά υπάρχουν πράγματα που τραβούν την προσοχή. Όπως τα μυστικά περάσματα που καλείται να ανακαλύψει ο παίκτης για να βρει μυστικά και νέες διαδρομές στα διάφορα επίπεδα και η ευχαρίστηση που απορρέει από αυτήν την ανακάλυψη. Ακόμα και ο απλοϊκός χαρακτήρας του gameplay μπορεί να μετρηθεί στα θετικά, καθώς θυμίζει τη βάση, την πορεία του είδους προς τη σημερινή εποχή.
Εκεί που δεν χωρά συγχώρεση είναι στο σύστημα του χειρισμού. Ο έλεγχος του Superfrog είναι αρκετά ασαφής και σε συνδυασμό με τις εκρήξεις ταχύτητας που χαρακτηρίζουν τον πρωταγωνιστή, αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύστροπος για τα σημερινά δεδομένα.
Όσον αφορά τη σύγχρονη έκδοση, η ομάδα ανάπτυξης προσπάθησε να προσφέρει ποσότητα, προσθέτοντας 24 νέα επίπεδα δίπλα στα 24 κλασικά, ένα level editor και διάφορα time challenges.
Ακόμα και έτσι όμως, το Superfrog HD δεν καταφέρνει να κρύψει την ηλικία του. Ο σχεδιασμός των επιπέδων δείχνει πλέον πολύ ξεπερασμένος, με τα επίπεδα να κινούνται μεν στις οκτώ κατευθύνσεις με εντυπωσιακά ομαλό τρόπο, όμως δείχνουν άδεια και στερούνται ιδιαιτερότητας, πόσο μάλλον ενδιαφέρουσας σχεδίασης. Ακόμα και οι μηχανισμοί κινούνται σε πολύ βασικά επίπεδα, με τον Superfrog να έχει ελάχιστες κινήσεις και power-ups που θα βοηθούσαν στη δημιουργία απαραίτητης ποικιλίας.
Ως έχει, το Superfrog HD στηρίζεται κυρίως στη νοσταλγία των Amiga fans και θυμίζει μια εποχή που η Team 17 δεν ασχολούνταν μόνο με τα Worms (κάτι που θα θέλαμε να δούμε ξανά).
Θυμίζει επίσης μια εποχή όπου όλα έδειχναν και ήταν πιο απλοϊκά, μια εποχή για την οποία οι περισσότεροι είχαμε ευχάριστες αναμνήσεις. Μια εποχή που είναι αναμνήσεις και καλό θα ήταν να παραμείνει ως τέτοια. Το Superfrog HD είναι άρτια δημιουργία, αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος μαζί του.
Και αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συγκινήσει μόνο συγκεκριμένο κοινό. Και αυτό το συζητάμε.
