Αυλαία για την πρώτη Season
Με το Cognition να ολοκληρώνεται επιτυχώς μετά από περίπου έναν χρόνο και πλέον να διανέμεται και μέσω της πλατφόρμας Steam, ήρθε η ώρα να το κρίνουμε σαν ολοκληρωμένο έργο. Η πρώτη season ξεκίνησε, είναι αλήθεια, με τους καλύτερους οιωνούς – δυστυχώς όμως κάπου χάθηκε η ουσία και οι εντυπώσεις μένουν τελικώς ανάμεικτες.
Τουλάχιστον το σενάριο αν και κλισέ είναι “πιασάρικο” και απευθύνεται πρωτίστως σε όσους αρέσκονται σε αστυνομικές σειρές/ταινίες. Η Erica, μια νεαρή και «ξεχωριστή» πράκτορας του F.B.I. (μπορεί να οραματιστεί παρελθοντικά γεγονότα, αγγίζοντας προσωπικά αντικείμενα ή χαρακτήρες), αναλαμβάνει την εξιχνίαση μιας σειράς δολοφονιών, με θύματα πάντα ετερόφυλα αδέλφια. Η όλη επιχείρηση καταλήγει σε ναυάγιο όταν ο δολοφόνος (a.k.a. Cain Killer) ξεφεύγει την τελευταία στιγμή την επικείμενη σύλληψη του, σκοτώνοντας παράλληλα τον αδερφό της Erica. Οι μετέπειτα προσπάθειες της πρωταγωνίστριας για απονομή δικαιοσύνης πέφτουν ολότελα στο κενό και η υπόθεση αναπόφευκτα, οδηγείται στο αρχείο.
Αυτό είναι σε μέσες άκρες το υπόβαθρο της συντετριμμένης από τον χαμό του αδερφού της, Erica. Στα τέσσερα επεισόδια της σειράς, η πράκτορας θα τιθασεύει το ιδιαίτερο χάρισμα της, ξεδιαλύνοντας στην πορεία το μυστήριο πίσω από μια σειρά εγκλημάτων που συσχετίζονται με την ταυτότητα του Cain Killer.
Αν και ελάχιστα πρωτότυπο, η ιστορία δεν είναι αδιάφορη – το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο εντελώς άγευστο συνοδευτικό καστ. Με εξαίρεση την Erica και πιθανόν άλλους 1-2 χαρακτήρες, όλα τα πρόσωπα μετουσιώνουν (και αυτό όχι ιδιαίτερα επιτυχημένα) κάποιο χιλιοπαιγμένο στερεότυπο. Σε αυτό συνηγορεί το ανύπαρκτο script, τουλάχιστον στα πρώτα επεισόδια, που δεν δίνει επαρκές έδαφος στους χαρακτήρες να ξεδιπλώσουν τα πιστεύω τους. Καθώς προχωράμε προς το τέλος, γίνεται μια προσπάθεια να αποσαφηνιστούν κάποιες προσωπικότητες. Το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό, λόγω του ερασιτεχνικού επιπέδου γραφής που έχουν οι διάλογοι – περισσότερο αρμόζει σε σαπουνόπερα παρά σε αστυνομικό θρίλερ. Είναι προφανές ότι η Phoenix Online Studios αντιμετωπίζει σημαντικές ελλείψεις σε συγγραφικό δυναμικό και φυσικά αυτό επιφέρει καίριο πλήγμα στην συνολική εικόνα του παιχνιδιού.
Αυτό γίνεται εμφανές και από τα παιδιάστικα τεχνάσματα που προωθούν την πλοκή. Τα δρώμενα συχνά παραβαίνουν οποιαδήποτε λογική και δεν έχουν καμία σχέση με την μεθοδικότητα ενός κυβερνητικού οργανισμού σαν το F.B.I. – χωρίς να σημαίνει ότι και οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν επιδίδονται σε αντίστοιχα ευτράπελα.
Στο adventure κομμάτι, το Cognition παρουσιάζει αρκετές αστάθειες, παρόλο που τα πρώτα επεισόδια είναι υποδειγματικά. Αφενός το interface είναι αρωγός στις ενέργειες των παικτών – είναι πληρέστατο και συγκροτημένο, ακριβώς όπως πρέπει να είναι σε κάθε point & click τίτλο. Οι γρίφοι ως επί το πλείστον αντλούν την έμπνευση τους από τις μεταφυσικές ικανότητες της Erica – και αργότερα της Cordelia. Είναι εξόχως έξυπνοι και ξεχωριστοί, ανακυκλώνονται όμως συχνά. Οι υπόλοιποι βασίζονται στην αλληλεπίδραση αντικειμένων και δεν χρίζουν ιδιαίτερης προσοχής. Και οι δύο τύποι γρίφων παροπλίζονται αρκετά όσο ξεδιπλώνεται το νήμα του μυστηρίου, ρίχνοντας το βάρος στην αφήγηση. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα συναντήσετε ιδιαίτερη πρόκληση.
Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στον εικαστικό τομέα – τουλάχιστον στην πλειονότητα των καταστάσεων. Τα backgrounds θυμίζουν πίνακες λαδομπογιάς, ενώ τα τρισδιάστατα μοντέλα έχουν μια καρτουνίστικη ιδιοσυγκρασία, αρκετά καλαίσθητη και ταιριαστή. Ακόμα καλύτερα, τα εμβόλιμα καρέ-σκίτσα που προωθούν συχνά-πυκνά την ιστορία, θυμίζουν αρκετά ενήλικο graphic novel. Θα θέλαμε λίγο καλύτερο lip-sync, ίσως κάποια facial animations και να έλειπαν τα παράξενα σπασίματα στην κίνηση. Οι γραφίστες/animators πρέπει όντως να αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα με τα άκρα των χαρακτήρων (είτε αυτό, είτε είχαν σαν οδηγό το κοριτσάκι του Εξορκιστή).
Θετικά κρίνεται και ο ήχος – industrial συνθέσεις συνοδεύουν κυρίως τα βήματα μας, ενώ η ίδια η Raleign Holmes (η θετή κόρη της Jensen και η ηθοποιός που υποδύεται την Erica) τραγουδά και το κομμάτι στους τίτλους τέλους. Το voice cast επίσης μένει στις περισσότερες περιπτώσεις αξιοπρεπές και επαγγελματικό.
Είναι κρίμα γιατί το Cognition θα μπορούσε να πετύχει πολύ περισσότερα πράγματα. Δυστυχώς, η Phoenix προτίμησε να μπαλώσει όπως-όπως τον επίλογο, χωρίς την διάθεση για ένα πιο ουσιώδες κλείσιμο. Σαν να ήθελε να αποτινάξει από πάνω της το φορτίο, προκειμένου να ασχοληθεί με κάτι πιο ουσιώδες. Πειστήρια αποτελούν και τα πολύ σημαντικά προβλήματα τεχνικής φύσεως που έφερε το τελευταίο επεισόδιο. Η δεύτερη season, εάν αυτή ακολουθήσει, έχει πολύ σημαντικά ζητήματα να επιλύσει.
