Πέφτοντας από τα σύννεφα. Με έναν Titan. Αγκαλιά.
Για να καταφέρουμε να παίξουμε το Titanfall της Respawn Entertainment έπρεπε να περιμένουμε. Και να περιμένουμε και λίγο περισσότερο. Και να ζητήσουμε κάποιες μικρές χάρες από παλιούς γνωστούς και μετά να περιμένουμε λίγο ακόμα.
Η αναμονή ωστόσο, άξιζε. Το Titanfall ήταν από τα πιο απολαυστικά hands-on της φετινής Gamescom και σίγουρα ένας από τους τίτλους που ο γράφων περιμένει εναγωνίως. Πολύς κόσμος ενδεχομένως να διαμαρτυρηθεί για τις σχεδιαστικές επιλογές του. Η απουσία ενός single-player mode ή η έντονη αίσθηση που αποπνέει ο τίτλος και θυμίζει αρκετά την σειρά Call Of Duty είναι μερικές εξ’ αυτών. Αναφορικά με το single-player έχουμε την απάντηση έτοιμη. Αναφορικά με τις “κατηγορίες” που αφορούν το Call Of Duty μπορούμε απλά να πούμε πως το Titanfall θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει την εξέλιξη της σειράς που τόσο έχει καθορίσει το σύγχρονο πρόσωπο της βιομηχανίας μας.
Στο δικό μας hands-on session, όλοι οι δημοσιογράφοι του δωματίου χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με τον καθένα να επιλέγει αν θέλει να χρησιμοποιήσει χειριστήριο ή πληκτρολόγιο για τον έλεγχο του χαρακτήρα του. Ο γράφων ως ο πιο «κονσολάς» της υποθέσεως, προφανώς επέλεξε χειριστήριο για τον πρώτο γύρο. Πρώτο set του menu ήταν οι κλάσεις των «πιλότων» από τις οποίες μπορεί να διαλέξει ο παίκτης. Μιας και η κυκλοφορία του παιχνιδιού απέχει μερικούς μήνες ακόμα, τα πράγματα σε αυτό το σημείο ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενα με τις επιλογές να είναι αρκετά δεδομένες (assault, close-quarters loadouts και τα συναφή). Και γιατί αποκαλούμε τους απλούς στρατιώτες του παιχνιδιού «πιλότους»; Ο λόγος είναι το δεύτερο set του menu των επιλογών. Εκείνο της αντίστοιχης Titan κλάσης. Στο Titanfall κάθε πιλότος είναι «δεμένος» με έναν Titan, ένα mech σε μέγεθος μικρής πολυκατοικίας το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει αφού εκπνεύσει ο μετρητής των δύο λεπτών από την αρχή της μάχης. Το menu των loadouts μας έδινε την επιλογή να επιλέξουμε ανάμεσα σε τρεις Titans: το βασικό “main battle” μοντέλο, το “heavy weapons” και το “high explosives” με το καθένα να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διαφορετικό σκοπό.
Η αλήθεια είναι πάντως, πως δεν ασχοληθήκαμε πολύ με τα loadouts εξ’ αρχής καθώς μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή ακόμα και εντός του παιχνιδιού μέσω της respawn screen, πράγμα που δίνει μία ιδιαίτερη ταχύτητα στη μάχη και μία δυναμική που μπορεί να εκπλήξει ακόμα και σε ένα match που δείχνει να έχει τελειώσει.
Και κάπως έτσι λοιπόν μπήκαμε στη φούρια της μάχης. Όπως ειπώθηκε, ο τίτλος της Respawn δεν θα έχει single-player mode αλλά ένα ενδιαφέρον υβρίδιο αφήγησης εντός των multiplayer μαχών. Αυτό ήταν εξάλλου και η Angel City ο χάρτης στον οποίο βρεθήκαμε για το hands-on μας. Στόχος της δικής μας ομάδας ήταν να υποβοηθήσουμε με κάθε τρόπο το extraction ενός προσώπου ύψιστης στρατηγικής σημασίας. Αυτό όμως ίσχυε μόνο «στα χαρτιά» καθώς από τη στιγμή που ξεκίνησε η μάχη χάθηκε κάθε αίσθηση στόχου ή σκοπού και το match μετετράπη σε ένα απλό Team Deathmatch. Το κατά πόσο θα υπάρχει έστω και ένα υποτυπώδες πλαίσιο υπόθεσης ικανό να τραβήξει την προσοχή του παίκτη μένει να απαντηθεί όταν κυκλοφορήσει και ο τίτλος.
Ακόμα και έτσι βέβαια, κύρια ατραξιόν του Titanfall είναι οι μάχες του και η ποικιλία του gameplay που μπορεί να συναντήσει κανείς ακόμα και στο ίδιο match. Εξίσου ενδιαφέρουσα δε, είναι και η ισορροπία που έχουν πετύχει ανάμεσα στο gameplay των πιλότων και των Titans. Οι πρώτοι βασίζονται κυρίως στην ευελιξία τους που τους επιτρέπει να υπερπηδούν κτίρια, να τρέχουν κατά μήκος τοίχων και να κινούνται εν γένει, απ’ άκρη σ’ άκρη του χάρτη χωρίς καν να χρειαστεί να πατήσουν στο έδαφος. Οι δεύτεροι βασίζονται στην ατόφια υπεροπλία και ανθεκτικότητα. Τα πράγματα ωστόσο, είναι πιο αμφίρροπα από όσο φαίνονται σε πρώτη ανάγνωση. Ένας έμπειρος πιλότος μπορεί κάλλιστα να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του για να πλευροκοπήσει έναν Titan και να καταφέρει να τον θέσει εκτός λειτουργίας. Για αυτό το λόγο εξάλλου όλοι οι πιλότοι φέρουν και οπλισμό ενάντια σε Titans όπως ρουκέτες κλπ. Αλλά μπορούν επίσης να προσγειωθούν στην πλάτη τους και να εκθέσουν τα πιο ευαίσθητα σημεία τους στα πυρά συμπαικτών κλπ.
Και ένας έμπειρος πιλότος Titan όμως, μπορεί αντιστοίχως να τοποθετηθεί σωστά στο χώρο και να καταστείλει ολόκληρα κύματα εχθρών με τις διάφορες ικανότητες που έχει το mech του. Μπορεί τα όπλα τους να μην έχουν την ακρίβεια ενός συμβατικού rifle αλλά μπορούν να κάνουν αρκετή ζημιά σε οτιδήποτε βρεθεί στο πεδίο τους.
Η ρευστότητα της κίνησης και της δράσης όταν ο παίκτης ελέγχει τον πιλότο του αλλά και η αίσθηση του βάρους και της κλίμακας όταν ελέγχει τον Titan είναι τα στοιχεία που ξεχωρίζουν περισσότερο. Το Titanfall καταφέρνει να είναι εξαιρετικά προσιτό και διασκεδαστικό σε οποιονδήποτε ενώ παρέχει ταυτόγχρονα εντυπωσιακή ποικιλία ακόμα και μέσα σε ένα μόνο match. Ο τίτλος της Respawn κατάφερε με μεγάλη ευκολία να μας εντυπωσιάσει και αυτό οφείλεται φυσικά και στην εμπειρία των συντελεστών της στην ανάπτυξη ποιοτικών multiplayer τίτλων.
Για το τέλος κρατάμε δύο στιγμές. Αφενός το χαμόγελο του γράφοντα όταν ανέλαβε το χειρισμό του πρώτου του Titan και αφετέρου την επιτυχή αναχαίτιση ολόκληρης της αντίπαλης ομάδας (AI και συναδέλφων) –συμπεριλαμβανομένου και ενός Titan- με λίγους μονάχα ελιγμούς εντός και εκτός ενός κτιρίου. Το περιμένουμε; Σίγουρα. Θα είναι καλό; Είναι η πνευματική και η φυσική παράλληλα εξέλιξη του Call Of Duty, πόσο κακό μπορεί να είναι;
