Βάζουμε χέρι σε ελληνικότατο adventure
Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης, θέλω να βγει ένα πράγμα από τη μέση. Συγκαταλέγομαι στους beta testers του Minims και είχα την ευκαιρία να το δω, ημιτελές, πριν από μερικούς μήνες σε μια σχετικά σύντομη δοκιμή.
Εκτός αυτού, παρότι ο τίτλος κυκλοφόρησε πριν από κάποιο διάστημα, αφιερώνω τώρα χρόνο και χώρο στην κριτική του διότι γνώριζα ότι θα προστεθεί hint system και προτίμησα να περιμένω να δω την εφαρμογή του.
Τι είναι λοιπόν το Minims; Είναι adventure παλαιάς κοπής αλλά αποκλειστικά για iOS. Είναι τρισδιάστατο και θυμίζει κάπως, τουλάχιστον ως προς την αλλαγή προοπτικής και την κίνηση στο χώρο, το Myst.
Αισθητικά βέβαια είναι πολύ πιο “στρογγυλεμένο”, φιλικό και χρωματιστό. Οι πληροφορίες για τον κόσμο των Minims είναι στην πραγματικότητα λιγοστές και όχι τόσο καθαρές. Ο παίκτης αφήνεται ενδεχομένως ή να θεωρήσει δεδομένο τον κόσμο ή να τον ανακαλύψει, λίγο-λίγο, ως προς το ύφος και λιγότερο ως προς το lore, επιλύοντας γρίφους. Το ενδιαφέρον με τους εν λόγω γρίφους είναι πως είναι πάντα απλοί στην εκτέλεση αλλά σπανίως άμεσα προφανείς. Υπάρχει μεν inventory (που ποτέ δεν θα γεμίσετε στα διαθέσιμα κεφάλαια του παιχνιδιού), αλλά δεν θα χάσετε χρόνο προσπαθώντας να συνδυάσετε διάφορα περίεργα αντικείμενα μεταξύ τους, όπως ενδεχομένως εκπαιδευτήκατε να κάνετε τη δεκαετία του 1990. Ο πολυπλοκότερος γρίφος θα σας ζητήσει να εναποθέσετε πολλαπλά αντικείμενα στο ίδιο σημείο, ένα-ένα, και αυτό είναι όλο. Το inventory εμφανίζεται με tap δύο δακτύλων. Απλό; Ναι. Αλλά και επικίνδυνο. Δεν ρισκάρεται και πολλά, ωστόσο δεν είναι δύσκολο να ξεφύγει tap με δυο δάκτυλα και να εμφανιστεί το inventory μες τη μέση. Ευτυχώς τέτοιου είδους λεπτομέρειες διορθώνεται πολύ, πολύ εύκολα.
Η διάρκεια των διαθέσιμων κεφαλαίων (που αντιστοιχούν ουσιαστικά στο μισό παιχνίδι) είναι αρκετά σύντομη, πράγμα που καθιστά δύσκολο να ενοχληθεί κανείς από το εμφανώς χαμηλό budget και όσα σημαίνει αυτό. Βέβαια το χαμηλό budget έχει και μια κάπως θετική παρενέργεια αφού το Minims τρέχει κανονικότατα και στα iPad πρώτης γενιάς, κάτι που απλά δεν ισχύει πλέον με οποιαδήποτε πρόσφατη κυκλοφορία.
Στην πράξη οι ενστάσεις δεν έχουν να κάνουν με χαμηλό προϋπολογισμό όσο με…βιασύνη. Για παράδειγμα κάποιες αυτοματοποιημένες διαδρομές του χαρακτήρα είναι αχρείαστες και απλά χάνουν χρόνο για τον παίκτη. Από την άλλη βέβαια ξεχνιέστε όταν συνειδητοποιήσετε ότι και οι θάμνοι του παιχνιδιού ξυπνούν με καφέ, κι αυτό για να καλμάρουν τρομαγμένα πτηνά με ψυχολογικά προβλήματα.
Μία αμφιβολία ακόμη υφίσταται για το ποιόν της μουσικής. Η ομάδα ανάπτυξης έχει άμεση σχέση με τη μουσική και το ύφος των συνθέσεων, ειδικά το ότι αντέχουν καλύτερα από άλλες σε λούπα, καταμαρτυρά το σχετικό υπόβαθρο. Παρόλα αυτά η μουσική η ίδια, στα πρώτα στάδια του παιχνιδιού τουλάχιστον, είναι πιο μελαγχολική από όσο υπονοεί η καλλιτεχνική διεύθυνση ή μαρτυρούν τα υπόλοιπα τεκταινόμενα. Είναι πιο λογικό όταν ο Mi (δηλαδή ο χαρακτήρας που ελέγχει ο παίκτης) αντιλαμβάνεται την έλλειψη της αγαπημένης του U, αλλά η μελαγχολία εδραιώνεται, ακουστικά, από πολύ νωρίτερα.
Το hint system που περίμενα πάντως αποδεικνύεται απλό στη χρήση και ο πιο άπειρος adventurer δεν έχει λόγο να φοβάται. Για την ακρίβεια κανείς δεν έχει λόγο να φοβάται. Μπορεί η αρχική τιμή του Minims να είναι χαμηλή (ο,89 ευρώ) αλλά ούτε και αυτό το εμπόδιο υπάρχει αυτήν την περίοδο. Ο τίτλος διατίθεται δωρεάν και η όποια επιπλέον χρέωση θα έρθει όταν είναι έτοιμα και τα υπόλοιπα κεφάλαια. Όταν ολοκληρωθεί η προσπάθεια, δεν αποκλείεται “δεύτερο πέρασμα” για ευρύτερες βελτιώσεις, όπως μαθαίνουμε, ούτε και η κυκλοφορία σε άλλα formats.
Τουλάχιστον πρόκειται για ομάδα με ρεαλισμό. Ελληνική μεν αλλά για την ώρα μόνο αγγλικά στο Minims (έρχονται και τα ελληνικά). Άλλωστε είμαστε η αγορά του iSouvlaki και του “σιγά μην πληρώσω 0,89 για παιχνίδι, μήπως τους τα χρωστάω;”.
