(S)No(w) good
Ναι δεν είναι η πρώτη φορά που οι Sonic και Mario αφήνουν στην άκρη τις έχθρες τους για να εμφανιστούν στον ίδιο τίτλο. Ναι δεν είναι η πρώτη φορά που συναγωνίζονται σε Ολυμπιακά αθλήματα και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που τα motion controls επικρατούν.
Κάπως έτσι μας έρχεται το (ανάσα) Mario & Sonic At The Sochi 2014 Olympic Winter Games (ουφ) ένας τίτλος με τεράστιο…τίτλο αλλά λίγη ουσία. Και αυτό γιατί το motion πανηγύρι εξακολουθεί να υφίσταται, αν και αυτή τη φορά έχει και άλλα προβλήματα να το ακολουθούν.
Με το Wii U να μην υποστηρίζει ακόμα δεύτερο GamePad είναι απόλυτα λογικό τα Wii Remotes να ξαναβρούν το δρόμο τους στα χέρια των φίλων σας προκειμένου να παίξετε multiplayer. Ακόμα όμως και σε single player καταστάσεις, δεν είναι πολλές οι φορές που θα χρησιμοποιήσετε την ταμπλέτα. Συνήθως έχει το ρόλο του κομπάρσου ή τροπαίου σε συγκεκριμένα αθλήματα. Στην πρώτη περίπτωση λειτουργεί ως δεύτερη οθόνη για την ένδειξη στατιστικών, τη θέση σας σε έναν αγώνα κ.ο.κ.. Μια περίπτωση τροπαίου όμως συναντάμε στο δίαθλο, όπου όποιος παίκτης φτάσει πρώτος στο χώρο της σκοποβολής, μπορεί να αφήσει το Wii Remote του και να χρησιμοποιήσει το GamePad (που κάνει τη στόχευση πολύ πιο εύκολη). Οι υπόλοιποι παραμένουν με τα Wii Remotes.
Η συγκεκριμένη λογική λειτουργεί εξαιρετικά “αναζωπυρώνοντας” την ένταση σε έναν αγώνα με τους φίλους σας. Όμως αυτή η χρήση συναντάται μόνο σε αυτό το άθλημα και πουθενά αλλού. Άλλωστε ο σχεδιασμός των υπολοίπων αθλημάτων δεν επιτρέπει αντίστοιχη αντιμετώπιση για το GamePad, που καταλήγει (όπου χρησιμοποιείται) ως το χειριστήριο για τον πρώτο παίκτη, κάνοντας ότι και ένα Wii Remote και δίνοντας μόνο μερικές φορές μια διαφορετική camera μέσω της οθόνης του για όποιον το χρησιμοποιεί. Η συνολική επιλογή των αθλημάτων αν και ταιριαστή για την περίπτωση, χαρακτηρίζεται από χλιαρή εκτέλεση. Και αυτό κυρίως γιατί τα motion controls έπρεπε να είναι στο προσκήνιο. Δεν υπάρχει ούτε ένα άθλημα που να χρησιμοποιεί αποκλειστικά κλασικό χειρισμό, παρ όλο που το σύνολο τους θα επωφελούνταν από κάτι τέτοιο.
Μεγάλος “κράχτης” αυτού είναι τα Dream Events. Επιλεγμένα αθλήματα παύουν να είναι “συμβατικά” και λαμβάνουν μια πιο gaming αντιμετώπιση, είτε με power ups, είτε με συνεχείς random επιλογές “οχήματος” (snowboard, κλασικά σκι, παγοπέδιλα) για την κατάβαση σε μια παγωμένη πλαγιά κ.λπ.. Η ύπαρξη των motion controls φέρνει αναγκαστικά πιο αδιάφορες σχεδιαστικά διαδρομές αλλά και πιο περιορισμένους συνολικά μηχανισμούς, σε mode που τα πάντα θα μπορούσαν να επιτραπούν. Έτσι η ουσιαστική αντίθεση ανάμεσα σε κανονικά και Dream Events μένει στα λόγια, μιας και τα motion controls δεν επιτρέπουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στις δύο κατηγορίες.
Το καλό τουλάχιστον είναι πως αυτά σπανίως υπολειτουργούν. Είναι πολύ λίγες οι φορές που θα σας εκθέσουν αλλά κάνουν κακό στο σύνολο. Δεν υπάρχει ούτε ένα άθλημα που να ξεχωρίζει ως πιο ιδιαίτερο ή πιο διασκεδαστικό και είναι εμφανές πως ο κλασικός χειρισμός θα είχε πολλά περισσότερα να προσφέρει. Το Mario & Sonic At The Sochi 2014 Olympic Winter Games όμως προσπαθεί να καλύψει τα gameplay κενά του με ένα τύπου story mode και παιχνίδι ερωτήσεων που οι απαντήσεις σας έρχονται…παίζοντας αθλήματα. Είναι πραγματικά άξιο αναφοράς ότι μπορεί να ξοδέψετε 1 (και πλέον) λεπτό σε in game cutscenes και loading screens που προλογίζουν την ερώτηση-άθλημα και μετά την αναμονή να έρθει gameplay…3 δευτερολέπτων! Και μετά άλλο ένα λεπτό αναμονής.
Τι μένει λοιπόν για το Mario & Sonic At The Sochi 2014 Olympic Winter Games; Μια εξαιρετική συνολικά παρουσίαση, μαζί με ένα ιδιαίτερα ταιριαστό soundtrack και…αυτά. Το online καταφέρνει να είναι σχεδόν ανύπαρκτο με μόλις 4 από τα (περίπου 20) αθλήματα να βρίσκουν τη θέση τους εκεί και μάλιστα η επιλογή να μην είναι και η καλύτερη. Οπότε όλο το βάρος πέφτει στην παρέα σας, στην οικογένεια σας και γενικά όσους μπορείτε να έχετε κοντά σας.
Ούτε αυτό όμως είναι τελικά αρκετό για να γλιτώσει το Mario & Sonic At The Sochi 2014 Olympic Winter Games από τη χιονοστιβάδα. Όσο όμορφο και γυαλιστερό και αν είναι, δεν μπορεί να κρύψει τον αδύναμο πυρήνα του. Ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει ακόμα και στο Wii, χωρίς το “U”.
