Το έχει η μοίρα του
Αα, η Nippon Ichi Software. Πάντα τόσο κοντά, κι όμως τόσο μακριά. Η εταιρεία που γνωρίζουμε περισσότερο για τη σειρά Disgaea έχει πιο δυνατή δυτική παρουσία το τελευταίο διάστημα. Σε αντίθεση όμως με άλλους επιμένει στο ύφος και την ιδιαιτερότητά της, δεν προσπαθεί να κάνει τα games της πιο φιλικά, πιο άοσμα και στρογγυλεμένα.
Είναι κάπως περίεργο τότε το γεγονός πως το The Guided Fate Paradox έχει βάλει στόχο να αποτελέσει ένα ανελέητο roguelike που παίρνει τον παίκτη από το χέρι. Προς τιμήν του, όταν τον αφήνει στη μοίρα του, ή ακόμη και πριν από αυτό, καταφέρνει να κερδίσει και να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν το ιδιαίτερο αυτό υποείδος του SRPG.
Όπως και να προσεγγίσει κανείς το The Guided Fate Paradox, είναι σίγουρο πως θα βρει συστήματα. Και τα συστήματά του έχουν συστήματα. Και τα τελευταία έχουν μηχανισμούς. Τι κι αν ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο ενός δεκαεπτάχρονου μαθητή που κερδίζει σε λοταρία το δικαίωμα να είναι…ο θεός, τι κι αν το σχέδιο σε χαρακτήρες και κόσμο, άλλοτε λεπτομερές και άλλοτε απλώς χαριτωμένο, κραυγάζει με όλη του τη δύναμη “Disgaea”. Ο συνδυασμός gameplay και ιστορίας που προτάσσει είναι ξεκάθαρα πιο τρελός αλλά και πιο απαιτητικός.
Ο Renya, και ο παίκτης, έχει πολλά να μάθει και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το tutorial μπορεί να διαρκέσει ακόμη και 2 ώρες. Τουλάχιστον το tutorial με “ταμπέλα”. Στην πραγματικότητα συνεχίζεται για πολύ μεγαλύτερο διάστημα, πολλές φορές με τον πλέον βασανιστικό αλλά, καθόλου επιτηδευμένο, τελικά, τρόπο. Υπάρχουν στοιχεία για παράδειγμα που αποκαλύπτονται, ένα-ένα, μετά το θάνατο του πρωταγωνιστή. Ο θάνατος του πρωταγωνιστή σημαίνει, ταυτόχρονα, απώλεια του εξοπλισμού που είχε στην κατοχή του, αλλά και τα μισά του χρήματα. Αν πιστεύετε ότι κάπου εδώ χωρά ένα ουρλιαχτό, δεν πέφτετε έξω. Και θα πέσετε μέσα, πολλές, μα πολλές φορές. Αυτή άλλωστε είναι η μοίρα του παίκτη σε κάθε roguelike που σέβεται τις καταβολές του.
Στην πραγματικότητα όλα αυτά λαμβάνουν χώρα μεταξύ των εκτενών cut-scenes (επιλέξτε ιαπωνικά voice overs για να το αυθεντικότερο και σωστότερο αποτέλεσμα) που, παρόλα αυτά, μπορούν να παραληφθούν. Τα cut-scenes είναι, ενδεχομένως, ακόμη και το μισό παιχνίδι. Από εκεί και πέρα ο Renya, ως θεός, έρχεται αντιμέτωπος με ευχές ανθρώπων και μη. Για να τις εκπληρώσει μεταφέρεται σε dungeon. Το τελευταίο συμβολίζει τον πραγματικό κόσμο και οι εχθροί που φιλοξενεί τις δυνάμεις που δεν θέλουν να αλλάξει η μοίρα κάποιου. Σε κάθε dungeon το level του παίκτη ξεκινά από το μηδέν, άρα ο εξοπλισμός, οι συνδυασμοί αντικειμένων και τα stat boosts είναι εκείνα που κάνουν, μακροπρόθεσμα, τη διαφορά. Τα όπλα βελτιώνονται με τη χρήση, κάνουν burst από ένα σημείο κι έπειτα, χάνουν στατιστικά αλλά είναι έτοιμα για περαιτέρω βελτίωση ή σύνθεση μέρους των ιδιοτήτων τους με εκείνες κάποιου άλλου όπλου. Προκύπτουν αντικείμενα που βελτιώνουν άλλα αντικείμενα ενώ τα ίδια ακριβώς μπορούν να κάνουν ισχυρότερο τον Renya. Είναι πραγματικά ανώφελο να αναλυθούν όλοι οι μηχανισμοί και το προαναφερθέν tutorial αποτελεί απόδειξη πως οι λεπτομέρειες έχουν φυσική θέση και αυτήν δεν βρίσκεται σε αυτές τις γραμμές.
Το σίγουρο είναι πως το σύνολο είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, όπως προβλέπεται, και κάπως κουραστικό ανάλογα με τις ευαισθησίες του καθενός. Το σενάριο παρότι απαιτεί πολύ από το χρόνο του παίκτη, είναι όσο μελοδραματικό έχετε συνηθίσει σε καθαρόαιμα JRPG. Ακριβώς όμως επειδή η Nippon Ichi Software μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει (μέχρι τελικής πτώσεως) τον τρόπο που λειτουργεί, το The Guided Fate Paradox μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει ιδανική επιλογή για εκείνον που έχει μάθει να φοβάται οποιαδήποτε επαφή με το είδος roguelike.
Εδώ, αλλά και στο ότι δεν κάνει εκπτώσεις, εντοπίζεται η ιδιαιτερότητα τελικά του The Guided Fate Paradox, και όχι, ευτυχώς, στη νοθεία της ουσίας ενός roguelike. Όσοι έχετε στομάχι για την κατηγορία αλλά και όσοι έχετε την περιέργεια να μάθετε σε ποια πλευρά ανήκετε, δύσκολα θα βρείτε καλύτερο τρόπο να ξεκινήσετε.
