Γιατί…ωραίο το “κουτί” αλλά άλλο είναι το “πρόσωπο” του συστήματος
Με το παρόν κείμενο κλείνει μια σειρά άρθρων για το PlayStation 4, με αφορμή τη σημερινή του άφιξη στην ελληνική αγορά, και, ως είθισται, το καλύτερο έμεινε για το τέλος. Μπορεί να έγινε λόγος για το hardware, για το PlayStation App αλλά και για το πιο χρήσιμο, αυτή τη φορά τουλάχιστον, Remote Play, αλλά το ζήτημα είναι η γενική εμπειρία χρήστης.
Κάθε μενού, κάθε λειτουργία, είτε συνοδεύεται από κάποιον φαντεζί μαρκετινίστικο όρο ή όχι, οφείλει να υπάρχει για να βοηθά τον παίκτη να κάνει αυτό που θέλει, όταν το θέλει, με τον τρόπο που θέλει. Το λογισμικό συστήματος και οι εκφράσεις του οφείλουν να είναι “αόρατες” και να περιορίζουν κάθε είδους τριβή.
Η νέα λοιπόν πρόταση της Sony είναι το λεγόμενο Dynamic Menu, το οποίο, παρά το όνομά του, το τελευταίο πράγμα που επιτρέπει είναι η χρήση Dynamic Themes. Ίσως για καλό αφού η επιπλέον πληροφορία που έρχεται μέσω δικτύου έχει πολύ σημαντικό ρόλο αυτή τη φορά και η γενικότερη αισθητική σταθερότητα καθιστά πιο εύκολη την προβολή και την ανάδειξή της.
Πριν εξηγηθεί η βασική δομή και λογική του Dynamic Menu, καλό είναι να ξέρετε κάτι που θα σας θυμίζει σε κάθε ευκαιρία το σύστημα κατά την πρώτη του εκκίνηση και ρύθμιση: αν δεν έχετε, για κάποιο λόγο, λογαριασμό PSN, θα αποκτήσετε. Ο κόσμος να χαλάσει. Η ρύθμιση λογαριασμού PSN είναι προαπαιτούμενη για πρόσβαση σε πάρα πολλές λειτουργίες, ακόμη και στον ενσωματωμένο web browser. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση μπορεί να μην έχει κανένα νόημα ή λογική η απαίτηση, αλλά δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς θα χρειαστεί να κάνετε log in για πολλά άλλα.
Εκτός από τα στοιχεία του λογαριασμού PSN, ζητείται και το αληθινό σας όνομα, η παροχή του οποίου πάντως είναι προαιρετική. Το ίδιο ισχύει και για το λογαριασμό σας στο Facebook. Θυμηθείτε βέβαια ότι από εκεί μπορεί να κρατήσει και το αληθινό σας όνομα. Εκτός πια αν δεν το έχετε αποκαλύψει ούτε στη Facebook. Να έχετε πάντως κατά νου ότι, ακόμη και αν ρυθμίσετε το πραγματικό σας όνομα, κάθε χρήστης πρέπει να στείλει ξεχωριστό αίτημα, ακόμη και αν ήδη βρίσκεται στη Friend List, για την αποκάλυψη του πραγματικού σας ονόματος. Η όλη διαδικασία βέβαια λειτουργεί μόνο αν και ο άλλος χρήστης έχει PS4. Σε κάθε άλλη περίπτωση…αντί να ενημερωθείτε ότι το αίτημα που στείλατε δεν είναι δυνατό να διεκπεραιωθεί για το συγκεκριμένο λόγο, βλέπετε κωδικό λάθους.
Στην πρώτη εκκίνηση επίσης θα σας ζητηθούν στοιχεία σύνδεσης με δίκτυο αλλά και να αναφέρετε αν έχετε PlayStation Camera ή όχι. Το πιο πιθανό, σε πρώτη φάση, είναι να μην έχετε, πράγμα που σημαίνει ότι θα χάσετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε τις φωνητικές εντολές και, πολύ περισσότερο, το log in με αναγνώριση προσώπου. Ειδικά το τελευταίο είναι πολύ εύκολο να ρυθμιστεί. Το σύστημα σας ζητά να μετακινήσετε, στρέψετε κ.λπ. το κεφάλι σας σε διάφορες γωνίες, πάντα με τις κατάλληλες οδηγίες, για να συγκεντρωθεί η απαραίτητη πληροφορία. Από εκεί και πέρα αρκεί να “δείξετε πρόσωπο” στην PlayStation Camera και να σηκώσετε το DualShock 4 έτσι ώστε να φαίνεται η Light Bar λίγο κάτω από το πρόσωπό σας. Με αυτόν τον τρόπο το σύστημα αναγνωρίζει ποιος είναι ο λογαριασμός σας αλλά μαθαίνει να ξεχωρίζει και πως το συγκεκριμένο χειριστήριο είναι το δικό σας. Στο σενάριο όπου έχουν γίνει πολλαπλά log in με πολλαπλά accounts αποφεύγεται, κάπως έτσι, το μεγάλο μπέρδεμα. Το σύστημα μπορεί να ρυθμιστεί έτσι ώστε να αναγνωρίζει και επιπλέον πρόσωπα/λογαριασμούς αλλά μόνο ένας θα εμφανίζει την κονσόλα ως βασικό του σύστημα και οι υπόλοιποι λογαριασμοί θα εξαρτώνται από αυτόν. Σε αυτό το στάδιο μπορούν να ενεργοποιηθούν και οι φωνητικές εντολές. Δεν είναι πολλές, λειτουργούν αρκετά καλά (συνυπολογίζοντας την προφορά για την οποία αλλού εναπόκειται η ευθύνη) αλλά είναι πολύ περιορισμένες ακόμη, παρότι το σύστημα φροντίζει να παρουσιάζει στο χρήστη τις κατάλληλες με βάση την εκάστοτε δραστηριότητα.. Μπορείτε να κλείσετε το σύστημα, αλλά δεν μπορείτε να το ενεργοποιήσετε. Μπορείτε να ξεκινήσει παιχνίδι λέγοντας “PlayStation” και την κατάλληλη εντολή, αλλά και πάλι δεν επιτρέπει την ομαλή μετάβαση από μια “εφαρμογή” σε μια άλλη.
Λίγο έως πολύ θα ασχοληθείτε με αυτά τα πρώτα βήματα πριν καταλήξετε στο Dynamic Menu. Παρότι είχαμε στα χέρια μας το PS4 από τις 15 Νοεμβρίου, μόνο την τελευταία εβδομάδα περίπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε την ολοκληρωμένη μορφή του Dynamic Menu μιας και, λόγω φόρτου του PSN, δεν ήταν όλες του οι λειτουργίες ενεργοποιημένες.
Στην πλήρη του μορφή λοιπόν το Dynamic Menu χωρίζεται σε δύο βασικά επίπεδα, με το δεύτερο να οδηγεί, κατά κάποιον τρόπο, σε ένα τρίτο. Το πρώτο που εμφανίζεται πάντα είναι, πλακίδια με πρώτο και καλύτερο το What’s New. Αν μείνετε λίγο εδώ θα εμφανιστεί η τελευταία δραστηριότητα φίλων, διαφημιστικά μηνύματα απευθείας από το “PlayStation” καθώς και τα τελευταία σας κατορθώματα. Όλα αυτά σημαίνουν πως θα βρείτε μαζεμένα screenshots, streams, αναφορές για trophies, αναφορές στο τι έπαιξε ο καθένας το τελευταίο διάστημα κ.λπ. Με το πάτημα ενός πλήκτρου το εν λόγω feed γεμίζει την οθόνη και τότε συνειδητοποιείται ότι, αισθητικά τουλάχιστον, αυτό που έχετε μπροστά σας είναι κάτι ανάμεσα στο Google Plus και στο Pinterest.
Μετά το What’s New εμφανίζεται ένα πλακίδιο για κάθε τίτλο που έχετε στο σκληρό δίσκο (είτε πρόκειται για digital download είτε για μεταφορά από Blu-ray Disc, άσχετα με το αν βρίσκεται ο δίσκος εντός του drive). Σκεφτείτε κάθε πλακίδιο ως συντόμευση για τον τίτλο τον ίδιο αλλά και για καθετί σχετικό με αυτόν. Εδώ εμφανίζεται πρόσφατη δραστηριότητα στον τίτλο, εικόνες και video, προωθητικά και μη, αλλά και συντόμευση προς κάθε είδους DLC, Add-On κ.λπ. Ειδικά το τελευταίο είναι πολύ πρακτικό αφού δεν απαιτεί τη μεταφορά στο PS Store για να δείτε τι επιπλέον υπάρχει, ούτε καν για να ολοκληρώσετε κάποια συναλλαγή.
Αυτό που δεν είναι και πολύ καλό είναι το γεγονός πως άπαξ και εμφανιστεί εδώ το πλακίδιο ενός τίτλου, η απεγκατάσταση είναι ο μόνος τρόπος να εξαφανιστεί. Πολύ εύκολα και γρήγορα το μενού γεμίζει με εικονίδια τίτλων που μπορεί κάλλιστα να μην έχετε σκοπό να χρησιμοποιήσετε σύντομα ή και ποτέ. Δεν είναι θέμα…οκνηρίας από τη μεριά του χρήστη για αυτό και δεν θεωρείται λύση η απεγκατάσταση. Βλέπετε, παρακάτω υπάρχει το πλακίδιο “Library”. Η βιβλιοθήκη λοιπόν ενός παίκτη είναι λογικό να περιλαμβάνει όλους τους τίτλους που έχει στην κατοχή του, σε οποιαδήποτε μορφή και αν τους έχει. Κι όμως εδώ εμφανίζονται μόνο οι εγκατεστημένοι τίτλοι από το PS Store και όποιος τίτλος βρίσκεται εκείνη τη στιγμή στο drive. Κι ας φαίνονται όλοι οι υπόλοιποι, κανονικά, στο βασικό μενού. Θα ήταν καλύτερα για όλους να ισχύει το ανάποδο, ενώ στη Library θα ήταν ακόμη καλύτερο να εμφανίζονται και όλοι εκείνοι οι ψηφιακοί τίτλοι που έχουν αγοραστεί με τον εκάστοτε λογαριασμό, είτε είναι εγκατεστημένοι είναι όχι. Με αυτόν τον τρόπο αν ήθελε ποτέ να ξαναπαίξει κάτι που άφησε καιρό πίσω του, δεν θα έπρεπε να ψάχνει στο Download List του PS Store για να ξανακάνει download. Ως έχει η επιλογή Library είναι κάθε άλλο παρά πλήρης παρουσίαση της βιβλιοθήκης του χρήστη στο PS4.
Ο λόγος που στέκομαι τόσο σε αυτό το σημείο είναι πως δεν υφίσταται κανένας τεχνικός περιορισμός για αυτήν την αναποδιά. Απλά έγινε μια κακή σκέψη. Είναι εύκολο να διορθωθεί, οπότε αρκεί η απαραίτητη θέληση και προγραμματισμός. Διότι τέτοιες ακριβώς λεπτομέρειες κάνουν ένα περιβάλλον από απλά λειτουργικό, πραγματικά φιλικό. Και αυτός δεν υποτίθεται πως είναι ο στόχος;
Άλλο ένα πλακίδιο είναι αφιερωμένο στο λεγόμενο Live From PlayStation που εστιάζει, προφανώς, σε game streams. Να είστε έτοιμοι και για διαφημίσεις πάντως, αμέσως πριν ξεκινήσει η προβολή.
Για κάποιο άγνωστο λόγο υπάρχει (και πάλι) web browser. Βασίζεται αυτή τη φορά στη μηχανή Webkit, στην ίδια που αποτελεί τη βάση των Safari, Chrome (περίπου), Android Browser κ.α. Αυτό σημαίνει ότι τα πηγαίνει πολύ καλύτερα από άλλους που έχουμε δει σε κονσόλες αλλά, μην περιμένετε και πολλά. Ενδεικτικά, ενώ το PlayStation 4 είναι σε θέση να αναγνωρίσει πληκτρολόγιο και mouse, ο browser αποφασίζει να διαφέρει. Άγνωστο το γιατί. Και κάπως έτσι εγείρεται το θέμα της εισαγωγής κειμένου στο PS4. Εκτός του web browser όλα τα υπόλοιπα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Δηλαδή υπάρχει το software keyboard που ελέγχεται από το χειριστήριο, το κανονικό πληκτρολόγιο αλλά και η δυνατότητα χρήσης smartphones μέσω του PlayStation App. Αξίζει αναφορά στο πρώτο σενάριο μιας και λειτουργεί με τον τρόπο που ήδη γνωρίζετε αλλά και με έναν ακόμη: τους αισθητήρες του DualShock 4. Ο χρήστης μετακινεί το DualShock 4 δείχνοντας, με τη σχετική κατεύθυνση της κίνησης, προς το γράμμα που θέλει να επιλέξει. Ακούγεται τελείως λάθος, λειτουργεί αρκετά καλύτερα στην πράξη αλλά, όπως πάντα, παραμένει ημίμετρο.
Υπάρχει όμως άλλο ένα επίπεδο του Dynamic Menu, πάνω ακριβώς από εκείνο του περιεχομένου. Θα το δείτε αρχικά ως μια σειρά από εικονίδια, αλλά με ένα πάτημα το φέρνετε στο προσκήνιο. Εδώ βρίσκονται τα προβλέψιμα όπως ρυθμίσεις συστήματος, συντόμευση προς το PS Store, Nofitications, Friend List, Chat, Party κ.λπ. Δεν υπάρχει κάτι συγκλονιστικό ή ιδιαίτερο αλλά οι πραγματικά βασικές λειτουργίες της κονσόλας, οι οποίες παύουν να βρίσκονται στο προσκήνιο αλλά θέλουν να εκλαμβάνονται ως πανταχού παρούσες και έτοιμες να βοηθήσουν. Το γεγονός ότι το PS Store δεν είναι “ριζωμένο” στο προσκήνιο είναι μάλλον μια ευχάριστη…έκπληξη.
Πολύ, πολύ πιο φιλική υπόθεση είναι η εγκατάσταση νέων τίτλων στο σύστημα, από Blu-ray Disc αλλά και από PSN. Θυμάστε την εποχή που κάθε update σήμαινε ότι δεν μπορούσατε να κάνετε τίποτα στην κονσόλα μέχρι να ολοκληρωθεί; Τα πράγματα είναι πλέον πολύ πιο φυσιολογικά. Η εγκατάσταση ενός τίτλου από οπτικό μέσο ξεκινά με το που θα μπει ο δίσκος στο drive. Εμφανίζεται μεν μετρητής αλλά δεν δείχνει αυτό που έχετε μάθει να περιμένετε, αλλά την εγκατάσταση όσων δεδομένων είναι απαραίτητο να βρίσκονται στο σκληρό δίσκο προκειμένου να ξεκινήσετε το παιχνίδι. Για αυτό και όταν δείτε την μπάρα να γεμίζει και ξεκινήσετε, το drive δεν ηρεμεί αφού δεν έχει τελειώσει η δουλειά του. Δεδομένου ότι μέχρι να γίνει αυτό, ο σκληρός δίσκος αναγκάζεται να κάνει δύο διαφορετικές δουλειές παράλληλα, να γράφει μεγάλα αρχεία για την εγκατάσταση, αλλά και να διαβάζει άλλα για την ώρα που παίζετε, χρόνοι φόρτωσης και λοιπά θέματα είναι χειρότεροι μέχρι την ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας. Στην πράξη δεν υπάρχει τέτοια αίσθηση αφού δεν θα κολλήσετε σε κάποιου είδους αναμονή για διάστημα που δεν φαίνεται εύλογο. Φαίνεται όμως τις υπόλοιπες φορές, όπου ο δίσκος δεν θα είναι ανάλογα απασχολημένος. Η εγκατάσταση πάντως δεν είναι αναγκαίο να ολοκληρωθεί μονομιάς. Μπορείτε να σταματήσετε να παίζετε πριν τελειώσει και αυτή θα συνεχίσει όσο κάνετε κάτι άλλο, όσο το σύστημα είναι σε stand by mode, ή όταν ενεργοποιήσετε ξανά την κονσόλα σας. Η όλη διαδικασία είναι όντως ιδιαίτερα διαφανής προς τον παίκτη, φροντίζοντας να μην σκοτίζεται με τίποτα άλλον πέραν του πόσο γρήγορα θα καταφέρει να ξεκινήσει να παίζει.
Τα updates των τίτλων είναι επίσης πιο φιλικά και μπορούν να θεωρούνται πλέον ως μέρος της διαδικασίας της εγκατάστασης. Με το που γίνει αντιληπτό ότι έχετε στην κατοχή σας έναν τίτλο, ψηφιακό ή όχι, δεν έχει σημασία αν έχει ολοκληρωθεί το download, σε ποια φάση της εγκατάστασης βρίσκεστε. Ο κόσμος να χαλάσει το σύστημα ψάχνει για updates και ξεκινά το κατέβασμα. Κάπως έτσι προκύπτει το κωμικό, ειδικά σε digital downloads, να κατεβαίνει το patch και να μην μπορεί να εγκατασταθεί γιατί δεν έχει κατέβει πλήρως ακόμη το ίδιο το παιχνίδι. Αλλά και πάλι ο χρήστης δεν έχει λόγο να προβληματίζεται. Όταν το παιχνίδι είναι έτοιμο, θα γίνουν και οι λοιπές εγκαταστάσεις. Ακόμη και στην περίπτωση που το patch/update είναι μεγάλο, ο χρήστης δεν αποτρέπεται από το να παίξει, απλά ενημερώνεται πως δεν θα έχει πρόσβαση σε online λειτουργίες του τίτλου. Προφανώς η κατάληξη είναι διαφορετική για καθαρά online games, αλλά αυτό συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.
Μέχρι τώρα θα έχετε παρατηρήσει πως το άρθρο δεν συνοδεύεται από ειδικές εικόνες. Αποκλείοντας τη λύση της φωτογράφησης που θα είχε τραγελαφικά, όπως συνηθίζεται, αποτελέσματα αλλά και το στήσιμο άλλου συστήματος για capture, η έλλειψη αυτή σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο: πως οι εικόνες και τα video που καταγράφει ο χρήστης είναι μεν έτοιμα για sharing, αλλά μόνο μέσω του PS4. Η μεταφορά τους και η μετέπειτα επεξεργασία τους δεν επιτρέπεται. Θα μπορούσα να δημοσιεύω μία-μία τις εικόνες σε social profiles και να τις αντιγράφω από εκεί. Αλλά ο εγκέφαλός μου απλά αρνήθηκε να μπει σε τέτοια παράλογη διαδικασία. Ειδικά για τις φωτογραφίες το γεγονός αυτό είναι, ας πούμε, περίεργο μιας και έχουμε να κάνουμε με κάτι που επιτρέπεται κανονικά στο PS Vita της ίδιας της Sony. Προφανώς και αυτός είναι ένας περιορισμός που και πάλι μπορεί να εξαφανιστεί με απλό software update. Από την άλλη…πόσο δύσκολο ήταν να μην υφίσταται εξ αρχής; Τόσο οι εικόνες όσο και τα video έχουν άλλο ένα “κουσούρι”: εκπληκτικά πολύπλοκες και απροσδιόριστες ονομασίες αρχείων. Τα εργαλεία επεξεργασίας είναι ακόμη φτωχά για αυτό και η όλη αυτή υπόθεση, ειδικά για το video, χρειάζεται πολλές ακόμη επεμβάσεις και διορθώσεις. Δεδομένου δε ότι κάθε είδους share αρχείου γίνεται μόνο μέσω PSN και Facebook (με τα 15λεπτα clips να ξεπερνούν εύκολα τα 500MB σε όγκο), ειδικά η διαχείριση του video δεν είναι ούτε απλή, ούτε και στιγμιαία.
Αντιθέτως πολύ πιο λειτουργικό κρίνεται το live streaming. Η εκκίνηση είναι πανεύκολη υπόθεση, η δράση μπαίνει σε πλαίσιο 720p (άλλωστε σε αυτήν την ανάλυση προβάλλονται και τα streams) με τον υπόλοιπο χώρο στην οθόνη να διατίθεται για πρακτικά ζητήματα αλλά και την προβολή μηνυμάτων άλλων χρηστών. Αυτά ειδικά περνούν κάτω από την εικόνα, τύπου news ticker/super και όταν είναι αρκετά δεν πρόκειται να βγαίνει άκρη. Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι τη χρησιμότητα των live comments από την άποψη ότι τραβούν την προσοχή του παίκτη. Τουλάχιστον στην περίπτωση εκείνη που υπάρχουν πολλοί θεατές και το stream γίνεται για επίδειξη. Εκεί η απόσπαση της προσοχής μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα ενώ, σε πιο κλειστό κύκλο, μπορεί απλά να οδηγήσει σε ακόμη περισσότερο γέλιο. Βέβαια το σχόλιο αυτό δεν έχει να κάνει με τη λειτουργία όσο με τον τρόπο που χρησιμοποιείται τελικά από τον ίδιο τον κόσμο. Άλλωστε το game streaming, στην πράξη, λειτουργεί πολύ καλά στο PlayStation 4 χωρίς να κάνει το σύστημα να κομπιάζει, χωρίς να δημιουργεί προβλήματα ουσίας στο gameplay.
Τελικά τι συμβαίνει όταν το PlayStation 4 “σβήνει”;
Σε περίπτωση που δεν είναι ακόμη σαφές, το PS4, όπως και κάθε δικτυωμένη συσκευή, δείχνει τον καλύτερό του εαυτό όταν η σύνδεση με τον έξω κόσμο διατηρείται. Για αυτό και η “φυσική” κατάσταση του PS4 όταν δεν το χρησιμοποιείτε είναι το Stand By Mode. Σε αυτήν την κατάσταση εξακολουθεί να καταναλώνει ρεύμα (για να έχετε τάξη μεγέθους, είναι σαν iPad που φορτίζει για πάντα, όταν δεν έχει να κάνει κάποια συμπληρωματική εργασία) και τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη φόρτιση DualShock 4, PS Vita αλλά και άλλων συσκευών που φορτίζουν μέσω USB. Αρκεί να μη χρειάζονται πάνω από 5W. Αν οι συσκευές αυτές είναι συνδεδεμένες όταν απενεργοποιείται το σύστημα, συνεχίζει κανονικά η φόρτισή τους. Μόλις αυτή ολοκληρωθεί, το σύστημα το αντιλαμβάνεται και διακόπτει την παροχή ρεύματος προς τις συσκευές αυτές, άρα ρίχνει και τη δική του κατανάλωση στα ελάχιστα φυσιολογικά επίπεδα. Όταν όμως έχει κάτι να κατεβάσει και κάτι να φορτίσει, δεν είναι τόσο αθόρυβο και υποτονικό όσο φαντάζεται κανείς. Δεν είναι κάτι τρομερό αλλά, ουσιαστικά, το σύστημα λειτουργεί όπως ακριβώς και όταν είναι παρατημένο στο μενού χωρίς κάποια άλλη δραστηριότητα, με ανάλογη κατανάλωση όπως φαίνεται. Η Sony είχε πει τον περασμένο Φεβρουάριο ότι για τέτοιου είδους λειτουργίες απασχολούνται κυκλώματα ξεχωριστά του επεξεργαστή, για χαμηλότερη κατανάλωση. Αυτό ισχύει αλλά εκ του αποτελέσματος υπάρχει χώρος για μικρορυθμίσεις και βελτιώσεις με μελλοντικά updates.
Το αποτέλεσμα πάντως είναι το επιθυμητό. Όταν ανοίξετε ξανά το σύστημα ενημερώνεστε πως ό,τι update βρέθηκε, έχει ήδη βρει τη θέση του στο σκληρό δίσκο και είναι έτοιμο να εγκατασταθεί. Η εγκαταστάσεις αυτές γίνονται μεν αυτόματα αλλά όχι σε stand by mode. Στην πράξη βέβαια, με εξαίρεση την αναβάθμιση του ίδιου του συστήματος, η όποια αναμονή είναι πάρα πολύ μικρή και, έτσι κι αλλιώς, δεν προκύπτει “παύση εργασιών”. Όλα συνεχίζουν να κινούνται και να λειτουργούν κανονικά.
Κάνοντας ένα βήμα πίσω και παρατηρώντας το λογισμικό συστήματος ως λειτουργικό σύστημα και όχι απλά ως UI, χωράνε μερικές παρατηρήσεις ακόμη. Στην ουσία το λειτουργικό σύστημα του PS4 ονομάζεται Orbis OS και αποτελεί παραλλαγή του FreeBSD, κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες μιας κονσόλας. Ή…περίπου. Ένα πράγμα που δεν δείχνει έτοιμο να αναλάβει είναι κανονικό multi tasking. Μπορείτε να τρέχετε λοιπόν ένα παιχνίδι και να επιστρέψετε γρήγορα στο μενού με τη θέληση να κάνετε κάτι τελείως διαφορετικό. Αν αυτό το διαφορετικό είναι “απαιτητικό” ή μεταπήδηση από ένα παιχνίδι σε ένα άλλο, τότε το σύστημα σας ρωτάει αν θέλετε να διακοπεί η λειτουργία του τρέχοντας “app” (δηλαδή του παιχνιδιού). Δηλαδή δεν αναλαμβάνει από μόνο του το σύστημα τέτοιου είδους μεταβάσεις, κάτι που θα αφαιρούσε ένα βήμα εδώ κι εκεί και θα έκανε την όλη εμπειρία πιο άνετη και ελεύθερη.
Ως λειτουργικό σύστημα, το Orbis OS έχει…Safe Mode. Μπορείτε να το ενεργοποιήσετε κρατώντας πατημένο το πλήκτρο power. Θα δείτε την ανάλυση να πέφτει, να επικρατεί το ασπρόμαυρο και λοιπά άλλα που παραπέμπουν σε άλλες εμπειρίες. Αλλά είναι για καλό. Αυτό που προσωπικά μου θύμισε Windows έτυχε όταν “κάποιος” έγινε αιτία να τραβηχτεί το καλώδιο τροφοδοσίας. Στην επόμενη εκκίνηση το σύστημα μπήκε σε διαδικασία επανεκκίνησης σε Safe Mode και σε έλεγχο του δίσκου, η πρόοδος του οποίου φαινόταν στην πατροπαράδοτη μπάρα. Να θυμόμαστε λοιπόν πως PC και κονσόλες…είμαστε μια μεγάλη οικογένεια.
Ένα γενικότερο σχόλιο για το λειτουργικό και τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η όποια δικτυακή δραστηριότητα προκύπτει από την ταχύτητα με την οποία εμφανίζεται το σχετικό περιεχόμενο. Το σύστημα δεν είναι “proactive” άρα ετοιμαστείτε να βλέπετε συχνά το σύμβολο εκείνο που υπονοεί φόρτωση δεδομένων. Με γραμμές VDSL τα πράγματα είναι πιο καλά αλλά το θέμα δεν είναι αυτό βέβαια. Η Sony είπε στο παρελθόν ότι η δικτυακή υποδομή βρίσκεται σε τελείως διαφορετικό επίπεδο από ήπειρο σε ήπειρο και από χώρα σε χώρα στην περίπτωση της Ευρώπης. Ο τρόπος που επέλεξε όμως να “τραβά” δεδομένα είναι φτιαγμένος για το καλύτερο δυνατό σενάριο. Ως έχει είναι γεγονός ότι ο χρήστης θα βλέπει πάντα την πιο πρόσφατη, την πιο ενημερωμένη πληροφορία. Επειδή όμως ζούμε σε πιο προσγειωμένη πραγματικότητα, θα μπορούσε κάλλιστα το σύστημα να ξεκινά να φορτώνει οτιδήποτε σχετικό, χωρίς να περιμένει το χρήστη. Έτσι θα είχε κάτι να του δείξει σε κάθε πλακίδιο και τότε θα μπορούσε να κάνει ένα refresh παραπάνω εφόσον ο παίκτης έμενε σε κάποιο. Άλλωστε στο βασικό μενού υπάρχουν όλοι οι τίτλοι του χρήστη και είναι πιο εύκολο να προβλεφθεί η πληροφορία που πρέπει να φορτωθεί για αυτούς.
Σίγουρα πρόκειται περί λεπτομέρειας αλλά, διαβάζετε άρθρο για την εμπειρία χρήστη οπότε…αυτά παθαίνετε. Πλην του παραπάνω θέματος, κάθε άλλη λειτουργία εκτελείται άμεσα και εξαιρετικά ομαλά. Αυτό το οφείλει και στην προσιτή γενικά διάταξη των επιλογών που, μπορεί να μην καθιστά το Dynamic Menu ό,τι πιο όμορφο, αλλά κερδίζει ακριβώς στο θέμα που μετράει: στην αμεσότητα της απόκρισης.
Το πιο σημαντικό είναι πως αποφεύχθηκαν μερικά πολύ σοβαρά λάθη λογικής που σημειώθηκαν στο PS Vita. Το περίεργο είναι ότι δεν έζησαν και μερικά από τα θετικά του PS Vita (όπως το γεγονός ότι μένουν πρόχειρα τα εικονίδια όλων των τίτλων που έχουν “περάσει” από το card reader του συστήματος). Οι λειτουργίες που λείπουν από την άλλη, π.χ. η ανάγνωση μουσικών αρχείων μέσω USB, η αποθήκευση σε εξωτερικά μέσα κ.α. είναι επουσιώδη εφόσον δεχόμαστε ότι το PlayStation 4 έχει αποφασίσει ότι θέλει, πάνω από όλα, να είναι κονσόλα για games. Βέβαια όλο και κάποιος θα έχει ενοχληθεί που δεν μπορεί έχει τη δική του μουσική σε παιχνίδι ή να κάνει audio και video streaming μέσω DLNA (παρά το χρόνο που έχει δαπανήσει η Sony σε άπειρα προϊόντα της για την υποστήριξη του πρωτοκόλλου). Όχι άδικα. Αλλά και αυτά θα διορθωθούν. Κακά τα ψέματα το PlayStation 4 δεν είναι smartphone που θα αλλάξει σε ένα χρόνο, αλλά σύστημα που θα καταλάβει το χώρο σας για μερικά χρόνια παραπάνω.
Με το κατάλληλο software, μπορεί να καταλάβει και τις καρδιές σας. Αλλά είναι νωρίς ακόμη, σωστά;
