Μαγεία…
Η σειρά The Witcher της CD Projekt είναι μία από τις απόλυτες αδυναμίες του γράφοντα. Και πως δεν θα μπορούσε άλλωστε, όταν μιλάμε για ένα από τα ελάχιστα RPG με την ικανότητα να είναι όντως Role-Playing-Game, διατηρώντας μία πρωτόγνωρη ακεραιότητα τόσο σε επίπεδο εξέλιξης χαρακτήρων και ανάπτυξης πλοκής, όσο και ποιοτικού και στιβαρού gameplay. Στο booth της CD Projekt, εκτός από μπύρες, ρέπλικες του Cyberpunk και του Geralt, είχαμε και την ευκαιρία να δούμε περίπου 1 ώρα από ατόφιο gameplay του καινούριου Witcher. Η αίσθηση που μας άφησε ήταν ένα μικρό σοκ στις αισθήσεις και μία τονωτική ένεση στις προσδοκίες μας για τη νέα γενιά. Ας περάσουμε όμως στο ψητό.
Ο κόσμος του τρίτου μέρους της σειράς βρίσκεται εν βρασμώ. Τα γεγονότα του δευτέρου μέρους αποδείχθηκαν καταλυτικά όσον αφορά τις πολιτειακές εξελίξεις των βασιλείων του Βορρά και ο Geralt, ως συνήθως, βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Αυτήν τη φορά ωστόσο, για τους προσωπικούς του λόγους μιας και μία αρχέγονη απειλή κάνει και πάλι την εμφάνισή της. Ο λόγος για το Wild Hunt, μία δοξασία πλασμένη για να κρατά τα μικρά παιδιά στα κρεβάτια τους το βράδυ, φαίνεται να απόκτησε υπόσταση και να απειλεί τον κόσμο των ανθρώπων.
Έτσι ξεκίνησε και το demo της δικής μας παρουσίασης, με τον Geralt να κατευθύνεται, έφιππος προς ένα κάστρο αγκιστρωμένο σε μία χαράδρα. Ανεβαίνοντας σιγά-σιγά στο πλακόστρωτο μονοπάτι, μπορούσαμε να δούμε το χώρο να σφύζει από ζωή, φρουροί να στέκονται προσοχή στη θέα του φημισμένου Witcher και αγγελιαφόρους να τον προσπερνούν με ταχύτητα προσπαθώντας να παραδώσουν εγκαίρως κάποιο πρόσταγμα. Η αίσθηση που προκύπτει από την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι ακριβώς αυτή που θα περίμενε κανείς από το The Witcher. Αυτήν που πρωτονιώσαμε περπατώντας πριν χρόνια στα περίχωρα της Vizima εκείνες τις ώρες που αρχίζει να σουρουπώνει. «Η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά δεν υπάρχουν περιορισμοί στο που θα πάτε και τι θα κάνετε» μας είπε ο Peter Gelencser της CD Projekt. Για την ώρα όμως μείναμε στο «μονοπάτι» του main quest και τον εντοπισμού του Wild Hunt. Πρώτη στάση ο jarl της περιοχής που θα μπορούσε να μας δώσει πληροφορίες για την τελευταία επίθεση της υπερφυσικής μάστιγας. Από τη συζήτηση μαζί του ο Geralt μαθαίνει πως υπάρχει ένας επιζώντας σε ένα κοντινό νησί.
Χωρίς να χαθεί χρόνος, οι άνθρωποι της CDP κατευθύνθηκαν προς την ακτή όπου εντόπισαν μία βάρκα και δεν έχασαν ευκαιρία για άλλη μια φορά να μας υπενθυμίσουν το μέγεθος του κόσμου του παιχνιδιού: «35 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του The Witcher 2». Αυτό σήμαινε φυσικά πως τα υπέροχα τοπία που αντικρίζαμε στο βάθος ήταν όλα προσβάσιμα και όχι απλές φαντασιώσεις κάποιου concept artist. Αυτό δε, είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της CDP στο The Witcher 3. Ο τρόπος που ο κόσμος του προσπαθεί να αγκαλιάσει τον παίκτη και να τον προσκαλέσει. Όλα είναι ανοιχτά όλα είναι πιθανά. Και σε αυτό το σημείο προς επίρρωση αυτής της πρωτόγνωρης ελευθερίας, ο Geralt έκανε ένα επιτόπιο άλμα. Ναι, πλέον μπορεί και να πηδάει. Κυριολεκτικά.
Κάνοντας ένα μικρό skip forward και βγάζοντας από τη μέση μία τυχαία συνάντηση με τρεις ληστές που απειλούσαν έναν άτυχο αγρότη, ο Geralt πλησίασε σε ένα ερειπωμένο φρούριο. Η θράκα μιας φρέσκιας φωτιάς σιγόκαιγε και παντού σκόρπια τα απομεινάρια από έναν πρόσφατο καταυλισμό και όμως πουθενά ψυχή. Και φυσικά, δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή της, μία θηριωδία διπλάσια του Geralt. Σε αυτό το σημείο πήραμε μία γεύση από την τακτική που απαιτεί η μάχη του The Witcher 3: Wild Hunt. Μία τακτική που βασίζεται στη φυσική όσο και στον πειραματισμό. Όσα περισσότερα λοιπόν ξέρετε για τους εχθρούς σας, τόσο πιο εύκολο είναι να τους νικήσετε με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Ο συγκεκριμένος εχθρός παρόλο το μέγεθός του ήταν αρκετά γρήγορος, γι’ αυτό η πρώτη κίνηση των ανθρώπων της CDP ήταν να τον τραβήξουν έξω από τον κλειστό χώρο του φρουρίου, ώστε να έχουν καλύτερη αντίληψη των επιθέσεών του σε πιο ανοιχτό χώρο. Η μάχη ήταν πολύ γρήγορη και απαιτούσε συγκέντρωση καθώς το υπερφυσικό πλάσμα είχε στη διάθεσή του πολλά περισσότερα από τα θανάσιμα νύχια και δόντια του.
Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η επίθεση τύφλωσής του. Για μερικά δευτερόλεπτα ο κόσμος του Geralt θολώνει και σκοτεινιάζει αφήνοντας τον ανήμπορο και ανοιχτό στις επιθέσεις του τέρατος. Σε αυτό το σημείο όμως υπεισέρχεται η τακτική στο The Witcher 3. Η αστραπιαία χρήση ενός sign, έβαλε φωτιά στο χώρο και, όπως είναι λογικό, και στην εύφλεκτη γούνα του τέρατος, υπογραμμίζοντας πόσο χρειαζόταν το περίγραμμά του μέσα στο σκοτάδι του ξορκιού. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και με μερικές καλοζυγισμένες επιθέσεις ο Geralt κατάφερε να τρέψει το τέρας σε φυγή. Σε αυτό το σημείο ξεκινάει ο πιο ουσιαστικός ρόλος του Witcher που δεν είναι άλλος από τον εντοπισμό και την τελική εξόντωση του τέρατος. Για αυτό το σκοπό, η CDP έχει δώσει στη διάθεσή του παίκτη μία σειρά από εργαλεία και ένα ευρύ φάσμα ερεθισμάτων, τόσο οπτικών όσο και ακουστικών που βοηθούν στην ιχνηλάτηση και το κυνήγι του τέρατος.
Για την ώρα όμως, ο στόχος ήταν η εξέλιξη του main quest. Και έτσι ο Geralt κατέφτασε στο Fayrlund, το μικρό ψαροχώρι, τόπο καταγωγής του τελευταίου επιζώντα του Wild Hunt. Δεν άργησε να τον εντοπίσει και συγκέντρωσε όσα στοιχεία χρειαζόταν για να κατευθυνθεί στο επόμενο “lead” του main quest. Κάτι πιο υποχθόνιο ωστόσο, λάμβανε χώρα στο φιλήσυχο αυτό ψαροχώρι. Οι χωρικοί έπεσαν στη δυσμένεια ενός πνεύματος του γειτονικού δάσους. Αυτό με τη σειρά του οδήγησε σε μερικές αρκετά γραφικές δολοφονίες. Ο Geralt, μιας και είναι η δουλειά του, ανέλαβε να βοηθήσει στην επίλυση του μυστηρίου.
Κατευθυνόμενος στο δάσος άρχισε να εντοπίζει στοιχεία που να οδηγούν πρωτίστως στην ταυτότητα του δράστη. Ενεργοποιώντας τις αισθήσεις του Witcher, ο κόσμος γίνεται ασπρόμαυρος και κάποια σημαντικά στοιχεία αρχίζουν να φωτίζονται. Από ‘κει και έπειτα είναι θέμα του Witcher να τα συνδυάσει και να καταλήξει κάπου. Καταληκτικό στοιχείο ήταν το πτώμα του τελευταίου θύματος. Ένας άνθρωπος ρημαγμένος κατάσαρκα από φονικά κλαδιά που είχαν διατρήσει όλο του το σώμα. «Δυνατό πνεύμα ετούτο» πρόσθεσε κυνικά ο Witcher και επέστρεψε προς το χωριό, γνωρίζοντας πως το τέρας που είχε να αντιμετωπίσει ήταν ένα Leshen.
Πριν όμως ετοιμαστεί για τη μάχη, έπρεπε να ακολουθήσει κάποια διαδικαστικά βήματα για την εξόντωσή του. Πρώτο και βασικότερο ήταν ο εντοπισμός του «σημαδεμένου». Ένα άτομο από τον πιο κοντινό ανθρώπινο καταυλισμό τον οποίο το Leshen σημάδεψε ώστε σε περίπτωση που εξοντωθεί, να μπορέσει να επιστρέψει δια αυτού. Χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις του ο Geralt εντόπισε το εν λόγω άτομο και ζήτησε από τους χωρικούς να την διώξουν από την περιοχή, μέχρι τουλάχιστον να εξοντωθεί το τέρας. Δυστυχώς όμως, η κοπέλα αποτέλεσε σημείο έριδας ανάμεσα στους χωρικούς καθώς ήταν ο κρυφός έρωτας ενός εκ των κεφαλών του τοπικού συμβουλίου. Σε αυτό το σημείο να υπογραμμιστεί πως η φύση του παιχνιδιού δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Τα τέρατα που θα συναντήσει ο Geralt στις περιπέτειές του δεν προέρχονται πάντα από τη σφαίρα του υπερφυσικού. Θα κληθεί πολλές φορές να διαχειριστεί τα ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες και να επιλέξει ούτε το καλό ούτε το ουδέτερο. Πιο συνηθισμένη είναι η επιλογή του «μικρότερου κακού» στον κόσμο του Wild Hunt. Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε spoiler, κάτι αντίστοιχο έγινε και εδώ και ο κυνηγός άρχισε να ετοιμάζεται για την εξόντωση του τέρατος.
Το πρώτο βήμα ήταν η καταστροφή των totems που προστατεύουν τις δυνάμεις του Leshen. Με κάθε ένα που εντοπίζαμε και καταστρέφαμε στο σκοτεινό δάσος, οι δυνάμεις της φύσης άρχισαν να θεριεύουν όλο και περισσότερο και άναρθρες, ανατριχιαστικές κραυγές άρχισαν να ακούγονται στο δάσος σε μία προσπάθεια του τέρατος να διώξει τον Witcher.
Με την καταστροφή του τελευταίου totem έκανε και την εμφάνιση του το τέρας. Περισσότερο έμοιαζε με έναν φρικαλέο Ent παρά με κάποιο ευγενές πλάσμα του δάσους. Δεν άργησε να επιτεθεί στον Geralt και ακολούθησε άλλη μία δύσκολη μάχη που ανέδειξε και αυτή με τη σειρά της την ανάγκη της στρατηγικής στον τίτλο. Να υπογραμμίσουμε φυσικά πως όσο η μάχη μαινόταν, το ίδιο ίσχυε και για τα στοιχεία της φύσης. Κεραυνοί και βροντές και μία λυσσαλέα βροχή υπογράμμιζαν με τον δικό τους τρόπο το γεγονός πως ούτε η φύση δεν ήταν με το μέρος του κυνηγού. Προφανώς όσο διαρκούσε η μάχη, το σαγόνι του γράφοντα είχε πέσει στο πάτωμα. Ο οπτικός τομέας του τίτλου είναι ενδεικτικός των δυνατοτήτων της CDP εξάλλου.
Μετά από λίγη ώρα τελείωσε και το demo και χωρίς καμία διάθεση να “spoilάρουμε” κάτι, απλά θα πούμε πως την CD Projekt δεν την ενδιέφερε να παρουσιάσει το πόνημά της όσο και αν το αγαπά. Αν κάποιος έβλεπε την παρουσίαση από μια γωνιά μόνο ένα πράγμα θα σκεφτόταν. Η CDP πλέον έχει και τον «αέρα» και τη φιλοδοξία να παίξει στο επίπεδο των ΑΑΑ…Α παραγωγών και το κάνει με περίσσια άνεση. Για τον γράφοντα, το επίπεδο λεπτομέρειας και βάθους που είδαμε στον τίτλο, θύμισε παραγωγές Rockstar και Naughty Dog. Είναι τρελοί οι Πολωνοί και πλέον έχουν και τα λεφτά. Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξουν το καλύτερο RPG των τελευταίων χρόνων;
