Επειδή…γιατί όχι;
Αν η Nintendo ήξερε τι είδους “παράδοση” θα δημιουργούσε με την πρώτη εμφάνιση του Mario Kart, ίσως και να το σκεφτόταν διπλά. Από τότε, με καλά και κακά παραδείγματα, έχει επικρατήσει αναγνωρίσιμοι, φιλικοί προς όλες τις ηλικίες ήρωες και χαρακτήρες να κάνουν το άλμα προς το kart racing. Αυτό ακριβώς κάνει και η Rovio για τη σειρά Angry Birds.
Η κίνηση είναι αρκετά συνειδητοποιημένη και προσαρμοσμένη στη σύγχρονη φορητή πραγματικότητα. Όλες οι διαδρομές έχουν κατηφορική κλίση και ο παίκτης δεν ασχολείται καθόλου με τον έλεγχο του γκαζιού. Ανάλογα με την προτίμηση μπορεί να στρίβει είτε με εικονικά πλήκτρα είτε δίνοντας κλίση στη συσκευή του. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις η πρώτη λύση προσφέρει μεγαλύτερη ακρίβεια ενώ η δεύτερη διασκεδάζει περισσότερο τους…περαστικούς. Οι πίστες είναι ελάχιστες (αυτό σίγουρα θα αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου αν κρίνουμε από την προϊστορία της εταιρείας) και τα πέντε διαφορετικά modes που παρέχονται χρησιμοποιούν πάντα τις ίδιες και τις ίδιες διαδρομές. Υπάρχουν οι κανονικοί αγώνες, οι αγώνες μεταξύ δύο, αγώνες στους οποίους τα νομίσματα αντικαθίστανται από φρούτα που πρέπει να “σακατέψει” ο παίκτης, αγώνες στους οποίους το ζήτημα είναι ο τερματισμός εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίου και αναμετρήσεις τύπου boss fight. Σε αυτές τις αναμετρήσεις, με νίκες φυσικά, εξασφαλίζει ο παίκτης πρόσβαση σε επιπλέον χαρακτήρες.
Αυτό είναι σημαντικό για 2 πολύ βασικούς λόγους. Για αρχή δεν υπάρχουν power ups που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καθένας, αλλά μόνο ένα για κάθε χαρακτήρα. Ακόμη και αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόλις μία φορά ανά αγώνα, με κάθε επιπλέον χρήση να κοστίζει σε εικονικό χρήμα (που φυσικά μπορείτε να εξασφαλίσετε με…κανονικό χρήμα). Από την άλλη κάθε χαρακτήρας αντέχει πέντε αγώνες στη σειρά και όχι παραπάνω. Αυτό σημαίνει πως είτε ο παίκτης πρέπει να περιμένει για να χρησιμοποιήσει τον ίδιο χαρακτήρα ή να χρησιμοποιήσει κάποιον άλλον. Όσους περισσότερους έχει στην κατοχή του λοιπόν, τόσο περισσότερο μπορεί να παίξει αδιάκοπα το Angry Birds Go!
Αν το σκεφτείτε λίγο καλύτερα λοιπόν, στην αρχή, που ο κάθε παίκτης δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον, η ενασχόληση μπλοκάρεται τεχνητά και βελτιώνεται αργότερα. Πείτε μας παλιομοδίτες αλλά κάπως ανάποδο δεν είναι αυτό;
Τεχνικά το παιχνίδι στέκεται πολύ καλά και χωρίς προβλήματα. Η αισθητική είναι γνωστή, ο χειρισμός δεν έχει πρόβλημα ενώ μερικά modes κρύβονται όπως εκείνο που μάλλον αποτελεί την τρισδιάστατη εκδοχή της κλασικής συνταγής Angry Birds. Άλλα κρύβονται πίσω από αγορά με κανονικότατο χρήμα, όπως το Angry Birds Jenga mode. Πραγματικά ο μόνος τρόπος να αποκτήσει ο παίκτης πρόσβαση είναι είτε να πληρώσει κάτι λιγότερο από δύο ευρώ ή να αγοράσει το πραγματικό Angry Birds Jenga Edition και να χρησιμοποιήσει το συνοδευτικό κωδικό. Επίσης νέα οχήματα αγοράζονται με κανονικό ή εικονικό χρήμα με το ίδιο να ισχύει για τις αναβαθμίσεις τους. Ο χειρισμός των αναβαθμίσεων είναι εξοργιστικός πάντως μιας και μπορεί ο παίκτης να έχει προχωρήσει σε πολλές αναβαθμίσεις και όταν εμφανιστεί νέο επίπεδο, να μάθει ότι δεν μπορεί να τρέξει αν δεν κάνει πολλές ακόμη. Φυσικά όλο αυτό συμβαίνει για επιστροφή στο grind και στα challenges. Τουλάχιστον τα τελευταία προσφέρουν κάποιου είδους ποικιλία που είναι τουλάχιστον απαραίτητη με το χρόνο που περνά κανείς κάνοντας, κατά τα άλλα, τα ίδια και τα ίδια, σε επίπεδα που γνωρίζει από άκρη σε άκρη.
Αλλά το business plan έχει κι άλλα. Κάποια power-ups είναι branded, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν αλλάξει χέρια χρήματα. Κι αν η σκέψη είναι πως έτσι το Angry Birds Go! καταφέρνει να διατίθεται δωρεάν σε αντίθεση με άλλους τίτλους του franchise, θα αναθεωρήσετε μιας και αφήσαμε τη μεγαλύτερη ανευθυνότητα για το τέλος. Δεν είναι πρώτη φορά που in-app purchases μπορούν να σας κοστίσουν ακόμη και 60 ευρώ (για ένα kart κιόλας). Είναι όμως η πρώτη φορά που εσκεμμένα η τιμή στο καθετί παραλείπεται στο μενού και αποκαλύπτεται μόνο αφού εισάγει ο παίκτης τον κωδικό του Apple ID του για το App Store.
Οπότε προκύπτει εύκολα το παρακάτω σενάριο:
Παιδί παίζει με συσκευή αδελφού, αδελφής, γονέα κ.λπ. Ρωτάει αν μπορεί να αγοράσει το τάδε kart. Ο κάτοχος εισάγει τον κωδικό και βλέπει την τιμή. Αποφασίζει να μην προχωρήσει σε αγορά. Με το που επιστρέψει τη συσκευή στα παιδικά χέρια, το παιδί έχει 15 λεπτά “αέρα” να κάνει ό,τι συναλλαγή θέλει πριν ξαναζητηθεί ο κωδικός.
Παρότι το Angry Birds Go! λειτουργεί, δεν έχει κάποιο πρόβλημα σε βασικό μηχανισμό gameplay και μπορεί όντως να είναι πολύ ευχάριστο, γίνεται από αγγαρεία μέχρι και κάπως επικίνδυνο για την τσέπη, έστω και υπό συνθήκη. Φυσικά οι αγορές δεν είναι υποχρεωτικές. Φυσικά και μπορεί κάποιος να μην ξοδέψει ούτε cent. Αν είναι όμως να “τιμωρείται” τόσο πια ώστε η εφαρμογή να διατίθεται δωρεάν αντί προς ένα ευρώ περίπου, σίγουρα αρχίζει και ξεφεύγει η κατάσταση.
Η βαθμολογία απουσιάζει διότι, πρακτικά, έχουμε στα χέρια μας ένα οικονομικό και ψυχολογικό πείραμα που το παρατραβάει και τυχαίνει να μοιάζει με παιχνίδι.
