Stealthy bastard
Ο Ryan Payton και τα υπόλοιπα μέλη της Camouflaj έχουν όνειρα. Όνειρα για σοβαρές παραγωγές, σχεδιασμένες για φορητές συσκευές. Το πρώτο βήμα προς την πραγματοποίηση του ονείρου αυτού είναι το République και το Exordium είναι το πρώτο μόλις μέρος από τα πέντε που έχουν προγραμματιστεί να κυκλοφορήσουν. Το République ξεκινά την πορεία του σε iOS αλλά επόμενος προορισμός είναι το PC.
Παρά ταύτα ο τίτλος δείχνει όντως προϊόν προσπάθειας να λειτουργήσουν κάποια πράγματα, και δη ποιοτικό stealth, όταν ο μόνος τρόπος αλληλεπίδρασης είναι η οθόνη αφής. Πως το σύστημα αυτό θα μεταφραστεί τελικά στο PC δεν είναι ακόμη σαφές. Σε κάθε περίπτωση ο τίτλος εξιστορεί, τρόπον τινά, τις περιπέτειες της Hope, η οποία προσπαθεί να δραπετεύσει από εγκαταστάσεις στις οποίες κρατείται μέχρι να “διαγραφεί” και να επανενταχθεί στην…αστυνομευόμενη κοινωνία. Αλλά δεν είναι ανάγκη να το κάνει μόνη της. Ο παίκτης δεν την ελέγχει άμεσα αλλά την βοηθά. Παίζει το ρόλο του hacker, χρησιμοποιεί το κλειστό κύκλωμα του κτιρίου για να δει διαδρομές φρουρών, κρυψώνες, αντικείμενα, να αποσπάσει πληροφορίες, μηνύματα ακόμη και game cartridges που αναφέρονται σε πραγματικούς τίτλους iOS και οδηγούν κατευθείαν στο App Store.
Αυτό είναι το ένα τμήμα της όλης εμπειρίας το οποίο μάλιστα λαμβάνει χώρα με τα πάντα γύρω σε παύση. Δεν είναι δραστηριότητα που “τρέχει” παράλληλα με τα πάντα αλλά είναι μέρος του όλου και επηρεάζει το ρυθμό. Όπως η Camouflaj αφήνει το “μοντάζ” στα χέρια του παίκτη αφού μόνο εκείνος ελέγχει τη μετάβαση από κάμερα σε κάμερα, έτσι επιχειρεί, εμμέσως, να λύσει και άλλα ζητήματα που προκύπτουν κάθε φορά που επιχειρεί κανείς να “χωρέσει” stealth και δράση σε μια οθόνη αφής.
Το άλλο τμήμα είναι η καθοδήγηση της Hope. Γίνεται με απλά taps. Κινείται από το ένα σημείο στο άλλο προκειμένου να αποφύγει φρουρούς, προσαρμόζει μόνη της της στάσης της στην όποια κρυψώνα για να μην είναι ορατή, ανάλογα με το πέρασμα των φρουρών, ενώ θα χρειαστεί να αρπάξει και κάτι από τσέπες εδώ κι εκεί. Δεν μπλέκει σε καβγάδες. Αν την πιάσει κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει σπρέι πιπεριού και να το βάλει στα πόδια. Αν ξεμείνει τότε επιβάλλεται διαδρομή στο κρατητήριο που είναι πάντα…για το θεαθήναι. Η απόδραση είναι αστεία υπόθεση και η όλη διαδικασία απλά ισοδυναμεί με σπατάλη χρόνου. Η Camouflaj συνειδητοποιεί πάντως ότι ο χειρισμός με οθόνη αφής αποτελεί ειδική περίπτωση, για αυτό και είτε μετατρέπει κλασικά εμπόδια για το χειρισμό σε τελείως διαφορετικούς μηχανισμούς (ο ρόλος του κλειστού κυκλώματος αλλά και εκείνος του παίκτη λύνουν το θέμα της κάμερας και σε σημαντικό βαθμό της πλοήγησης και της εξερεύνησης) είτε αφαιρεί από τη δυσκολία τους.
Έτσι εξηγείται κιόλας και η χαμηλή επίδοση της τεχνητής νοημοσύνης. Οι φρουροί δεν είναι τέρατα παρατηρητικότητας, το οπτικό τους πεδίο είναι αρκετά περιορισμένο και, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, όλα στραβά να πάνε, μικρό είναι το κακό. Συν τοις άλλοις, όταν τα πράγματα πάνε όντως στραβά, δεν αποκλείεται να φταίει και ο χειρισμός. Απλή υπόθεση τα taps αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι ερμηνεύονται πάντα όπως πρέπει. Πατήσατε μια επιλογή και δεν έγινε αντιληπτή; Πατάτε δεύτερη φορά. Το αποτέλεσμα; Ξαφνικά μετράει ως διπλό πάτημα και μπορεί να δείτε τη Hope να τρέχει προς την αγκαλιά ενός φρουρού. Φαινόμενα σαν και αυτό δεν συμβαίνουν κάθε τρεις και λίγο, αλλά δεν είναι δυνατό να τα αποφύγετε και πλήρως.
Σεναριακά οι προθέσεις για σχολιασμό της αστυνομευόμενης πολιτείας, πραγματικότητα που ζει όλο και πιο έντονα η ανθρωπότητα, είναι προφανείς αλλά ακόμη νεφελώδεις. Το Exordium είναι άλλωστε το πρώτο επεισόδιο. Αλλά και τα λίγα που θα μάθετε δεν προέρχονται από τα καλά δομημένα cutscenes, τα ποιοτικά voice overs και τα ιδιαίτερα εκφραστικά πρόσωπα, αλλά από σημειώματα και αντικείμενα που ο παίκτης θα βρει με την κλασική προσέγγιση του…back tracking. Αν θέλετε να θυμηθείτε κλασικές εποχές Resident Evil, μπορεί και να σας φανεί θετικό. Ωστόσο, ό,τι και να κάνει ο παίκτης, κάποια πράγματα δεν είναι ανοιχτά ακόμη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να υπολογίζει και σε επιπλέον back tracking, σε γνωστές τοποθεσίες, όταν κυκλοφορήσουν κι άλλα επεισόδια.
Συνολικά το République: Exordium είναι προσεγμένο άνοιγμα (ως παραγωγή) αλλά όχι αρκετά καλά ισορροπημένο και δελεαστικό, παρά το cliffhanger που εννοείται ότι σας περιμένει στο τέλος του.
Από την άλλη βέβαια…πόσες επιλογές έχετε πλέον για “καθαρό” stealth;
