Blood Knights – Review

0

Τα βαμπίρ με το ταμπόν

Το Blood Knights είναι ένα hack and slash action RPG δημιουργία της γερμανικής Deck13 Interactive, που κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό ψηφιακά στα Xbox 360, PlayStation 3 και Steam (PC). Ο τίτλος ξεκινά με τον πρωταγωνιστή, Jeremy, να “δένεται” μέσω μιας τελετής με ένα vampire, με απώτερο στόχο να προστατεύσει ένα artifact που διατηρεί την ισορροπία του κόσμου. Αναμενόμενα το αντικείμενο αυτό πέφτει σε λάθος χέρια, η “αποστολή” αποτυγχάνει και ο πρωταγωνιστής αφήνεται για νεκρός από τους συμμάχους του, αφού είχε πια δεθεί με τον εχθρό. Σκοπός σας είναι να αποκτήσετε, παρά τα πρότερα γεγονότα, το εν λόγω αντικείμενο και να αποφασίσετε αν θέλετε να το παραδώσετε στους ανθρώπους ή στους βρικόλακες.

Οι μηχανισμοί του παιχνιδιού είναι, αν μη τι άλλο, απλοϊκοί. Περιπλανάστε στα επίπεδα του τίτλου ως Jeremy, ενώ σας δίνεται και η δυνατότητα να εναλλάσσετε χαρακτήρα και να αποκτάτε τον έλεγχο της vampire συντρόφου του. Οι ικανότητες των πρωταγωνιστών διαφέρουν αρκετά, αφού ο Jeremy ειδικεύεται στο close combat, ενώ η Alysa στην μάχη εξ αποστάσεως. Η εναλλαγή στους χαρακτήρες αποτελεί επιλογή, ανάλογα με τους αντιπάλους που καλείστε να αντιμετωπίσετε και τη μορφολογία του εκάστοτε επιπέδου, ενώ, εάν έχετε και κάποιο φίλο διαθέσιμο, μπορείτε να παίξετε ολόκληρο τον τίτλο σε co-op mode.

Οι developers στην προκειμένη περίπτωση είχαν κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, οι οποίες υλοποιούνται σωστά και χαρίζουν στον τίτλο τη λεγόμενη σανίδα σωτηρίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ενεργοποίησης ενός μηχανισμού στην περίπτωση του co-op play, με τη χρήση του οποίου ο ένας χαρακτήρας “έλκει” τον άλλον προς το μέρος του, ενώ ο δεύτερος, με την ίδια λειτουργία, τον απωθεί. Έτσι η πρόσβαση στα πιο δύσβατα μέρη των επιπέδων απαιτεί κάποια στοιχειώδη συνεργασία μεταξύ των δύο παικτών και προσφέρει διασκέδαση, τη στιγμή που, εάν παίζατε τον τίτλο μόνοι σας, απλά θα κουραζόσασταν από το άχαρο platforming του.

Συν τοις άλλοις οι δύο χαρακτήρες, λόγω του δεσμού τους, έχουν τη δυνατότητα να μοιράζονται τα εναπομείναντα hit points τους. Η παραπάνω ικανότητα θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήρια για την ταυτόχρονη επιβίωση και των δύο παικτών, όμως λόγω της μηδενικής δυσκολίας του παιχνιδιού θα την χρησιμοποιήσετε, πραγματικά, ελάχιστα.

Εχθρός σας στο co-op αποδεικνύεται και η κάμερα, η οποία, όταν μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ των δύο vampires, δείχνει να μπερδεύεται και καταλήγει, ορισμένες φορές, να μη δείχνει κανέναν από τους δύο χαρακτήρες! (Ed. note: Use the Force, Luke)

Δυστυχώς, στις έξι περίπου ώρες που απαιτούνται για την ολοκλήρωση του Blood Knights, δεν περιλαμβάνονται περισσότερα πράγματα για να σας κρατήσουν το ενδιαφέρον. Το σενάριο του παιχνιδιού είναι γεμάτο κλισέ ενώ, ακόμα και αν μπείτε στο κλίμα, τα voice overs θα σας προσγειώσουν απότομα μιας και αποτελούν απλά λέξεις που ακούγονται χωρίς ίχνος υποκριτικής ερμηνείας. Επίσης τόσο οι πρωταγωνιστές όσο και οι υπόλοιποι χαρακτήρες αδυνατούν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον.

Ακόμα και από τη γραφική απεικόνιση, το μόνο που διασώζεται είναι τα μοντέλα των πρωταγωνιστών που είναι ελαφρώς προσεγμένα. Άξιο αναφοράς είναι και το φαινόμενο του stuttering (στην έκδοση του Xbox 360 που δοκιμάσαμε) που κάνει την εμφάνισή του πολύ συχνά στο παιχνίδι, χωρίς προφανή λόγο και αιτία, είτε απλά περιπλανάστε, είτε κατά την διάρκεια της μάχης.

Τουλάχιστον η Deck13 Interactive έχει φτιάξει ένα απλό αλλά λειτουργικό σύστημα leveling για τους πρωταγωνιστές, μέσω του οποίου μπορείτε είτε να ενισχύσετε κάποια δύναμή σας ή να αποκτήσετε κάποια νέα με όποια σειρά εσείς επιθυμείτε. Επίσης ανά τακτά χρονικά διαστήματα, και με τη συλλογή πέντε νομισμάτων από τα επίπεδα του παιχνιδιού, μπορείτε να αναβαθμίζετε περαιτέρω και κάποιο στατιστικό εκ των Strength, Health και Luck.

Συνοψίζοντας, το Blood Knights αποτελεί έναν τίτλο με λίγα καλά στοιχεία αλλά δίχως τίποτα παραπάνω. Αποτυγχάνει να κρατήσει το στοιχειώδες ενδιαφέρον για έναν παίκτη, αν και θα διασκεδάσετε σε περίπτωση που έχετε και κάποιον να μοιραστείτε την εμπειρία (ή τον πόνο;) μέσω co-op. Αν και η μικρή διάρκεια, η χαμηλή δυσκολία και το ανύπαρκτο replayability εγγυώνται ότι, ακόμα και τότε, άπαξ και φτάσετε τους τίτλους τέλους, μάλλον δεν θα ασχοληθείτε ξανά.

4

About Author

Leave a Reply

κατασκευή ιστοσελίδων Web and Art Solutions