Banana Split.
Το Donkey Kong Country: Tropical Freeze είναι πανέμορφο. Σίγουρα η πρώτη ματιά θα πέσει στην εκπληκτική γούνα του Donkey Kong, για να στραφεί ύστερα προς πιο ανοιχτούς ορίζοντες. Είτε στην τηλεόρασή σας, είτε το GamePad, σε οποιαδήποτε από τις δύο αναλύσεις που υπονοούν τα σενάρια αυτά, το frame rate παραμένει σταθερό, στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, ο κόσμος να χαλάσει.
Και ο κόσμος χαλάει. Ο Donkey Kong κινείται, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, από αριστερά προς τα δεξιά σε προκαθορισμένες (περίπου) διαδρομές, στην επιφάνεια, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, στον αέρα, στο βάθος και οπουδήποτε αλλού. Καταστρέφει τεράστια τμήματα των επιπέδων και, παρόλα αυτά, αποφεύγει κάθε πιθανό τεχνικό λόξιγκα. Οι διαθέσιμοι πόροι κατανέμονται σε μυριάδες λεπτομέρειες που μπορεί να ξεφύγουν της προσοχής του παίκτη, αλλά μερικές φορές πρωταγωνιστούν ελέω level design. Ένα επίπεδο που έρχεται κατά νου “χορεύει” στο ρυθμό της μουσικής, τα όργανα είναι εργαλεία του επιπέδου και συμπληρώνουν ηχητικά την αενάως αγχωτική περιπέτεια των Kongs ενόσω συμμετέχουν, ως μηχανισμοί, στο παραδοσιακά απαιτητικό platforming. Με ελάχιστες εξαιρέσεις η Retro Studios δεν σας επιτρέπει να επαναπαυθείτε, να μάθετε κάποιο τρικ που θα σας γλιτώνει σε κάθε επίπεδο κ.λπ. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι θα χάσετε το λογαριασμό με τις ζωές που θα σκορπίσετε στον άνεμο σαν τα φύλλα-πλατφόρμες που θα συναντήσετε στο παιχνίδι. Ταυτόχρονα βέβαια η εξασφάλιση επιπλέον ζωών αλλά και βοηθημάτων (μπαλόνια που σας σώζουν από πρώτη, μπαλόνια που συμπληρώνουν ζωές ή προσφέρουν προσωρινή αθανασία κ.α.). Ακόμη και αν βρεθείτε στον…πάτο του βαρελιού, μερικά περάσματα από προηγούμενα επίπεδα θα είναι αρκετά για να μαζέψετε περισσότερα νομίσματα από όσα χρειάζεται για να γεμίσετε με προμήθειες παντός τύπου.
Ο Donkey έχει στη διάθεσή του τους Diddy, Dixie και Cranky Kong, οι οποίοι τον βοηθούν με τις ιδιαίτερες ικανότητές τους αλλά και προσθέτοντας δύο καρδιές στις ήδη δύο δεδομένες του Donkey. Άρα ο δεύτερος χαρακτήρας δεν βοηθά απλά να φτάσει ο παίκτης σε πιο δύσκολα σημεία, αλλά τον βοηθά να αντέξει περισσότερο τις πολλαπλές προκλήσεις που σκαρφίστηκε η Retro Studios. Ειδικά δε με λειτουργία που, με αρκετές μπανάνες, επιτρέπει την εξαφάνιση όλων των αντιπάλων στην οθόνη και τη ακόλουθη εμφάνιση σωρού από power-ups. Η λογική “πίθηκος στην πλάτη” είναι βέβαια και το πάτημα για τη συμμετοχή δεύτερου παίκτη. Όποιος κατέχει το GamePad δεν μπορεί να αποχωριστεί τον Donkey, αλλά ο δεύτερος παίκτης (με Wii Remote – με ή χωρίς nunchuck – ή και Pro Controller) μπορεί να επιλέξει οποιονδήποτε βοηθητικό χαρακτήρα επιθυμεί. Ειδικά η υποστήριξη Wii remote έχει κάποιες αρνητικές παρενέργειες (που θα λύνονταν αν επιτρεπόταν στο χρήστη ανακατανομή των διαφόρων λειτουργιών στα πλήκτρα). Όποιο χειριστήριο και αν επιλέξει κανείς, ακόμη και όταν υπάρχει περίσσεια πλήκτρων, υπάρχουν πλήκτρα που αναλαμβάνουν διπλό ρόλο. Στην πράξη είναι απολύτως εφικτό να θελήσετε να αρπάξετε κάτι αλλά, από κακό υπολογισμό, να πάρετε φόρα και να καταλήξετε στο κενό. Για τον ίδιο λόγο φαίνεται να απαιτείται η επιλογή, πριν το παιχνίδι, για χρήση αναλογικού μοχλού ή σταυρού. Αν και αυτό θα μπορούσε απλά να μην υφίσταται ως ζήτημα και να χρησιμοποιεί ο καθένας ό,τι βολεύεται εκείνη τη στιγμή.
Η συμμετοχή του δεύτερου παίκτη σημαίνει ότι, ανά πάσα στιγμή, εκείνος μπορεί να κατέβει από την πλάτη του Donkey και να κινηθεί όσο ανεξάρτητα του επιτρέπει η κάμερα. Αν μείνει πολύ πίσω, μεταφέρεται αυτόματα μπροστά, αλλά αυτό, δυστυχώς, δεν σημαίνει ότι θα γίνει πριν πέσει σε κάποιο κενό μόνο και μόνο επειδή δεν βλέπει που βρίσκεται. Ο δεύτερος παίκτης μπορεί να είναι από άχρηστος έως απλός θεατής όποτε η πιθηκοπαρέα βρίσκεται πάνω σε ρόδες. Διότι και οι δύο παίκτες ελέγχουν τα άλματα (και φαντάζεστε που οδηγεί αυτό), εκτός αν ένας το πάρει απόφαση να περιμένει μέχρι να περάσει το τμήμα (ή ολόκληρο το επίπεδο) ο άλλος. Σε πολλές περιπτώσεις όλα λειτουργούν και η συμμετοχή του δεύτερου παίκτη είναι πολύτιμη. Όταν όμως όλα πάνε στραβά ακριβώς επειδή δεν διευκολύνεται η συνεργασία, η όλη ιδέα γίνεται δίκοπο μαχαίρι.
Μήπως θα βοηθούσε όμως η χρήση της οθόνης του GamePad; Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Παρά το εκπληκτικό, και ανελέητο συνάμα, level design της Retro Studios, η δεύτερη οθόνη μάλλον ξέφυγε από κάποια χαραμάδα. Η πραγματικότητα του Donkey Kong Country: Tropical Freeze είναι απλή: είτε παίζετε στη μεγάλη, είτε τη μικρή οθόνη, η “δεύτερη” οθόνη απλά μένει κενή. Η Nintendo έχει παραδεχθεί ότι έπρεπε να προσπαθεί περισσότερο να δώσει σαφή χρησιμότητα στο GamePad, όπως και ότι προτίθεται να το κάνει πιο συχνά και έντονα στο μέλλον. Είναι δύσκολο να ακούσει κανείς τη δέσμευση αυτή και να μην πάει το μυαλό του στο Donkey Kong Country: Tropical Freeze. Η παράλειψη δεν δημιουργεί κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, ωστόσο υπογραμμίζει το γεγονός πως και τα studios της Nintendo ψάχνονται ακόμη για την αξιοποίηση της ειδοποιούς διαφοράς του Wii U.
Εξαιρετικός τεχνικός τομέας, καλοδουλεμένο, απαιτητικό, απολαυστικό platforming, πολλή φαντασία και προσοχή στη λεπτομέρεια. Αυτά βρίσκονται στην μπλε γωνία του φανταστικού ring. Στην κόκκινη γωνία οι δυσκολίες στην εξυπηρέτηση δύο παικτών, ο διακοσμητικός ρόλος του GamePad και μια περίεργη επιλογή στο χειρισμό. Από τη μία μεριά το πιστά εκσυγχρονισμένο, και ακόμη πιο προσεγμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του, Donkey Kong Country. Από την άλλη όλα εκείνα τα μικρά/μεγάλα που προδίδουν το άχαρο αυτό σημείο στο οποίο βρίσκεται το Wii U.
