John Rambo ή John Jumbo;
Αν και ήταν προγραμματισμένο για το 2013, το Rambo: The Video Game έκανε την εμφάνισή του νωρίς φέτος για PC, Xbox 360 και PlayStation 3, υποσχόμενο να μας εισάγει στο “πετσί” του σκληροτράχηλου στρατιώτη, τόσο μέσα από τις περιπέτειές του στις τρεις πρώτες ταινίες, όσο και από νέες σκηνές που δεν έχουμε δει αλλού.
Ο τίτλος ξεκινά με εισαγωγικό video που έχει σχεδιαστεί με τη μηχανή γραφικών του αλλά όχι σε πραγματικό χρόνο και αναφέρεται στο έργο του ήρωα και στις πράξεις του όλα αυτά τα χρόνια, ενώ μέσω flash back μεταφερόμαστε στο Βιετνάμ όπου καλούμαστε να γνωρίσουμε τους μηχανισμούς του Rambo: The Videogame. Πρόκειται για on rails shooter όπου τα πλήκτρα της κίνησης χρησιμοποιούνται για κάλυψη πίσω ή πλάγια από κάποιο αντικείμενο, τη στιγμή που το ποντίκι (ή ο δεξιός μοχλός στην περίπτωση κάποιου controller) αναλαμβάνει τον ρόλο της στόχευσης. Εχθροί ξεφυτρώνουν από παντού και σκοπός σας δεν είναι άλλος από το να τους εξολοθρεύσετε όσο πιο γρήγορα και εύστοχα μπορείτε. Όσο πιο εύστοχοι είστε, τόσο αυξάνεται η συγκομιδή των πόντων σας, ενώ πολλαπλασιάζεται σε περίπτωση που σκοτώνετε τον έναν εχθρό μετά τον άλλον ή πραγματοποιείτε καλά χρονισμένα reloads σε στιλ Gears Of War. Όταν ο πρωταγωνιστής δεν κρατά κάποιο όπλο, το παιχνίδι επιστρατεύει ένα υπερβολικά απλό μηχανισμό με QTEs που του επιτρέπει να αμυνθεί ή να ξεφύγει από ό,τι τον κυνηγά.
Στην πρώτη περίπτωση ο τίτλος ικανοποιεί, αφού η απόκριση είναι άμεση και σωστή, όμως κάποιες επιλογές των σχεδιαστών κατορθώνουν να προκαλέσουν σύγχυση στους παίκτες. Επί παραδείγματι, σε ένα επίπεδο καλείστε να αφοπλίσετε τους αντιπάλους σας χωρίς όμως να τους σκοτώσετε, την ίδια στιγμή που το ελαφρύ auto aim σημαδεύει την…καρδιά του καθενός, αναγκάζοντάς σας έτσι να «παλεύετε» με το σύστημα χειρισμού για να καταφέρετε κάτι που σας τίθεται ως objective.
Τα QTEs αντίθετα λειτουργούν ομαλά και δεν απαιτούν ιδιαίτερο συγχρονισμό παρά μόνο στην περίπτωση που πάτε για το τέλειο πάτημα, που φυσικά θα σας ανταμείψει και με τους περισσότερους βαθμούς, ενώ σε κάποια επίπεδα συνοδεύεται και από διαφορετική αντίδραση του πρωταγωνιστή.
Με τη χρήση του Wrath mode, ο John Rambo αναπληρώνει την χαμένη του ενέργεια σκοτώνοντας όσους περισσότερους εχθρούς μπορεί σε ένα μικρό χρονικό διάστημα. Χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, η παραπάνω λειτουργία δίνει μία νότα τακτικής στον τίτλο αφού δεν είναι διαθέσιμη συνέχεια και είναι στην κρίση σας το πότε θα την χρησιμοποιήσετε.
Ένα συνδυασμό των παραπάνω μηχανισμών έχουμε στην περίπτωση του stealth, όπου καλείστε να σκοτώσετε αθόρυβα όποιον εχθρό απειλεί να αντιληφθεί την παρουσία σας είτε μέσω κάποιου QTE, είτε βγάζοντάς τον από την μέση σημαδεύοντάς τον με το χαρακτηριστικότερο ίσως όπλο του John Rambo, το τόξο. Δυστυχώς όμως, πέραν της εμφάνισης των κλασικών εκρηκτικών βελών (σήμα κατατεθέν του Rambo) δεν πρόκειται να σας μείνει κάτι παραπάνω από τη χρήση του τελευταίου.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ξεκλειδώνονται και κάποια perks για τον πρωταγωνιστή, όπως μεγαλύτερη ανάκτηση ενέργειας κατά το Wrath Mode, ή περισσότερες σφαίρες σε ένα συγχρονισμένο reload. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε μέχρι τρία perks ταυτόχρονα, που θα σας επιτρέψουν να «γράψετε» ακόμα μεγαλύτερα σκορ, αλλά και να επιβιώσετε στο δυσκολότερο επίπεδο δυσκολίας.
Η συγκέντρωση πόντων αποτελεί, στην προκειμένη, αυτοσκοπό, καθώς μέσω των online leaderboards χτίζεται ο ανταγωνισμός, ο μόνος ίσως ουσιαστικός λόγος να επιστρέψετε σε κάποιο επίπεδο του Rambo: The Video Game. Αλλά ακόμα και έτσι, η επανάληψη και η έλλειψη βάθους των μηχανισμών καθιστά την εμπειρία όλο και λιγότερο απολαυστική, έως ότου επέρχεται, αναποφεύκτα, η κούραση.
Το παραπάνω φαινόμενο ενισχύεται από τον – επιεικώς – αδύναμο οπτικό τομέα, καθώς τα μοντέλα των χαρακτήρων μοιάζουν σαν να έχουν ξεφύγει από μέτριο τίτλο του PlayStation 2, με τους εχθρούς να είναι όλοι πανομοιότυποι και το σώμα του Rambo να γυαλίζει σε υπερβολικό βαθμό. Μοναδικό στοιχείο που διασώζεται αποτελεί το περιβάλλον του κάθε επιπέδου που εμπεριέχει αρκετές λεπτομέρειες στο σχεδιασμό του, ενώ μεγάλο μέρος του είναι δυνατόν να καταστραφεί.
Στα pre-rendered cut-scenes που μας διηγούνται την ιστορία του πρωταγωνιστή, αν και οπτικά η ποιότητα παραμένει στα ίδια, χαμηλά επίπεδα, ο ήχος ακούγεται για κάποιον άγνωστο λόγο αλλοιωμένος. Ακόμα και το γεγονός ότι τα voice-overs του Silvester Stalone (John Rambo) αλλά και του Richard Crenna (Col. Trauman) έχουν μεταφερθεί αυτούσια από τις ταινίες, δεν καταφέρνει να διασώσει το ναυάγιο που αποτελούν όλοι οι υπόλοιποι διάλογοι που θα ακούσετε. Το ίδιο άνευρος μπορεί να χαρακτηριστεί και ο ήχος των όπλων, ειδικότερα όσον αφορά τις σφαίρες που περνάνε δίπλα σας και πετυχαίνουν κάποιο αντικείμενο.
Εν τέλει το Rambo: The Video Game, ακόμα και με την μορφή του on-rails shooter, θα μπορούσε να είναι ένας πολύ πιο ολοκληρωμένος τίτλος. Όμως η έλλειψη βάθους στους μηχανισμούς του και ο απαρχαιωμένος τεχνικός τομέας το καθιστούν μία εξεζητημένη επιλογή που απευθύνεται στους σκληροπυρηνικούς φίλους του Rambo. Για όλους τους υπόλοιπους, μία ακόμα θέαση των ταινιών του δημοφιλούς ήρωα θα ήταν προτιμότερη και, προπάντων, ασφαλέστερη επιλογή.
