Ο θεός του χαρτιού σαγηνεύει και ξεχνά το gameplay
Είναι τέτοιες οι παρελθούσες περγαμηνές της Rare ώστε κάθε φορά που εμπλέκεται, ακόμη και σήμερα, με κάποια παραγωγή αμέσως εμφανίζονται ύπουλα κάποιες ελπίδες. Ελπίδες ότι κάτι θα πέσει στα χέρια μας και θα ξυπνήσει τις μνήμες που θέλουμε.
Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του Tengami. Αναπτύχθηκε από τη Nyamnyam, η οποία αποτελείται από δυο βετεράνους της Rare. Είναι ο πρώτος τίτλος της ομάδας και κυκλοφορεί για iOS.
Πρόκειται περισσότερο για ταξίδι σε αισθήσεις παρά για video game. Η ειρωνεία είναι πως κερδίζει το χαρακτηρισμό αυτό ακριβώς επειδή οι μηχανισμοί του παραπέμπουν σε άλλες εποχές και λιγότερο σε δημιούργημα σχεδιασμένο για οθόνες αφής.
Αλλά προτρέχουμε. Θυμάστε τα παιδικά βιβλία στα οποία, κάθε γύρισμα σελίδας, ανασηκώνονταν κάστρα, χαρακτήρες, δωμάτια και καθετί άλλο μπορεί να αναπαρασταθεί από σχέδια και χαρτόνι; Στο μοτίβο του pop-art book κινείται λοιπόν το Tengami και παρότι δεν θα βρείτε πουθενά χαρτί, πρόκειται για το ομορφότερο βιβλίο του είδους που αντικρίσατε ποτέ. Απλοί και όχι σχηματισμοί ζωντανεύουν με παστέλ χρώματα, σχηματίζουν τοπία, βλάστηση, κτίρια καθώς ξεδιπλώνονται τα φτερά των εικονικών σελίδων. Μπορεί κάθε “μεταμόρφωση” να είναι τόσο όμορφη ώστε κάθε “γύρισμα” να γίνεται με ανυπομονησία. Σύντομα όμως θα αλλάξετε άποψη. Κάθε σελίδα θα γυρνά αργά, ενδεχομένως και βασανιστικά. Έτσι μόνο φαίνεται και η δουλειά που έκανε η Nyamnyam, η προσοχή στη λεπτομέρεια και η τέχνη της, ενώ μερικές φορές, στα ενδιάμεσα στάδια κρύβονται στοιχεία και άλλα αντικείμενα. Το γύρισμα της σελίδας είναι μέρος της απόλαυσης, της μοναδικότητας αλλά και της εξερεύνησης του Tengami. Εκεί κρύβεται ο “θεός του χαρτιού”.
Αργότερα θα προσπαθήσετε να φτιάξετε το μονοπάτι σας ευθυγραμμίζοντας λωρίδες χαρτιού, άρα λωρίδες κόσμου. Όταν εμφανιστεί το επόμενο haiku και το μυαλό ξεφύγει για λίγο, διερωτώμενο για το ρου του χρόνου και τη σημασία του, η επιτυχία του Tengami φαντάζει δεδομένη και θεϊκή.
Οι βετεράνοι της Rare όμως προδίδονται από την ίδια τους την προϊστορία. Το back tracking γίνεται μικρό βάσανο καθώς ο βηματισμός του πρωταγωνιστή παραμένει αργός. Θέλει να γεμίσει με άνθη η αγαπημένη του κερασιά αλλά κάθε άλλο παρά βιάζεται όπως φαίνεται. Εκφραστικά παραπαίει μη γνωρίζοντας και το ίδιο τι ακριβώς θέλει να πει στον παίκτη, ούτε καν στο τέλος του, ενώ δείχνει διχασμένο μεταξύ δύο εποχών, δύο κόσμων ως προς το ποιόν των γρίφων.
Υπάρχουν για παράδειγμα φωτεινοί κύκλοι που υποδεικνύουν στατικά σημεία αλληλεπίδρασης. Η μετακίνηση από μια περιοχή σε μια άλλη γίνεται αυτόματα με τον παίκτη να χάνει τον έλεγχο κατά τη μετάβαση, ενώ κάποιοι γρίφοι στερούνται λογική, in-game ή πραγματικής, χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Επιβάλλεται να δείτε εν κινήσει το πανέμορφο Tengami με την πρώτη ευκαιρία. Για αυτό και καθίσταται πιο λυπηρό το γεγονός ότι χάνεται γρήγορα η ταυτότητα και ο σκοπός του. Ως pop-art book δεν καταφέρνει να πει την ιστορία του. Ως video game αναμιγνύει λεξιλόγιο που ανήκει σε δύο διαφορετικές εποχές, μία εκ των οποίων δικαίως έχουμε αφήσει πίσω μας.
Το Tengami είναι σαν το αποτυχημένο δημιούργημα ενός δικαίως καταξιωμένου δημιουργού και σκηνοθέτη. Ακόμη και στα συναισθήματα που προκαλεί.
