Η επιστροφή της Telltale Games
Δεν είναι κρυφό πως η Telltale Games έχασε κάπως το ρυθμό της εντός του 2013. Δεν ξέχασε να γράφει, δεν ξέχασε να δημιουργεί χαρακτήρες. Βρήκε όμως εκτός προγραμματισμού και δεν χειρίστηκε ιδανικά το πρώτο επεισόδιο στη δεύτερη σεζόν του The Walking Dead αλλά και το δεύτερο του The Wolf Among Us. Στο A House Divided, όπως και ονομάζεται το νέο, δεύτερο επεισόδιο στη δεύτερη σεζόν του The Walking Dead όχι μόνο δείχνει ότι, τελικά, όλο και κάπως μετρούν πάλι οι επιλογές του παίκτη, αλλά δεν ασχολήθηκαν μάταια οι παίκτες με το ιντερλούδιο ονόματι 400 Days.
Είναι πολύ δύσκολο να γίνουν συγκεκριμένες υποθέσεις για το πώς θα ξεκινήσει για τον κάθε gamer το νέο επεισόδιο, μιας και παίζει ρόλο ο δρόμος που διάλεξε ο καθένας στο τέλος του πρώτου επεισοδίου. Επιπλέον, όσο τα πράγματα προχωρούν, οι εξελίξεις συσσωρεύονται και κάθε ευθεία αναφορά γίνεται όλο και πιο δύσκολη όταν πρέπει να αποφευχθούν spoilers.
Αυτό που μπορούμε να πούμε με μεγάλη σιγουριά είναι ότι η Telltale ξαναβρίσκει το δρόμο της. Με μικρές αλλά αισθητές βελτιώσεις στη μηχανή της, μπορεί να μην απεμπολεί τα ομολογουμένως λιγοστά QTE αλλά κάνεις τους χαρακτήρες πιο εκφραστικούς, φροντίζοντας η γραφή να τους κάνει πιο ενδιαφέροντες, ειδικά σε σύγκριση με την προηγούμενή της προσπάθεια. Το δεύτερο επεισόδιο δείχνει πιο ήρεμο αλλά είναι σίγουρα πιο έντονο, με περισσότερες επιλογές που, άσχετα με το πόσο συνδέονται με μελλοντικές εξελίξεις, συναρπάζουν και, με απλό τρόπο, οδηγούν τον παίκτη σε συμπεράσματα, ή έστω ενδιαφέροντα ερωτήματα, για τον ίδιο του τον εαυτό. Η Clementine είναι πλέον ένας περίεργος συνδυασμός αφύσικης ωριμότητας και φυσικής αδυναμίας. Δεδομένης της ανύπαρκτης εμπειρίας της βιομηχανίας στο χειρισμό τέτοιων οξύμωρων σχημάτων, η αλήθεια είναι πως η Telltale άλλοτε τα καταφέρνει εξαιρετικά και άλλοτε πασχίζει να πείσει γιατί ένας οπλισμένος ενήλικας θα ζητήσει τη συμβουλή, πόσο μάλλον τη συμβολή, ενός ανήλικου κοριτσιού σε σχέδια και θέματα…άλλων κυβικών
Βέβαια η επιτυχία της Telltale Games, σε αυτό το επεισόδιο τουλάχιστον, δεν εντοπίζεται στην Clementine, ούτε και στον τρόπο με τον οποίο παίζει, επιτέλους, ρόλο το save που έχετε κρατήσει από το 400 Days. Η επιτυχία ακούει στο όνομα Carver ή, αν προτιμάτε να τιμήσουμε τον voice actor, Michael Madsen. Κανένα δράμα, καμία τριβή, καμία διαμάχη δεν έχει βάρος και βάθος χωρίς μια προσωπικότητα που θα σταθεί ως το αντίπαλον δέος, με σωστή δόση λογικής και μαυροψυχίας ώστε να αξίζει το μίσος που κατευθύνεται προς αυτόν όσο και η τρομακτική σκέψη πως…δεν έχει και τελείως άδικο. Όσο ο Carvel παραμένει στη σεζόν και οι δημιουργοί δεν λοξοδρομήσουν, αυτός θα είναι ο χαρακτήρας που θα κάνει το σύνολο να “δένει”, που θα δίνει βάση στις υποψίες ότι η δεύτερη σεζόν δεν θα σταθεί στη σκιά της πρώτης.
Φυσικά η γραμμικότητα και η αιώνια αίσθηση ότι οι περισσότερες επιλογές είναι ψεύτικες παραμένει. Ή όλη προσέγγιση της Telltale δεν φημίζεται άλλωστε για την ελευθερία όσο για την ένταση που προσφέρει. Όταν λοιπόν ερωτηθείτε, ως Clementine, σε ποιο τραπέζι, σε ποια “παρέα” θέλετε να κάτσετε, θα νιώσετε το βάρος της επιλογής. Είτε αποδειχθεί ότι σημαίνει κάτι είτε όχι.
