Νέο νησί, ίδια εμπειρία
Είναι μάλλον αδιαμφισβήτητη η ικανότητα της Nintendo στα platform games. Οι περισσότεροι τίτλοι της χαρακτηρίζονται από αξιόλογους μηχανισμούς και ιδέες που διανθίζουν το gameplay με τρόπο που μόνο η εταιρεία του Kyoto ξέρει και μπορεί.
Το Yoshi’s New Island για το 3DS είναι ένας τέτοιος τίτλος. Πρόκειται για το άμεσο sequel του Super Mario World 2: Yoshi’s Island που είχε κυκλοφορήσει το 1995 στο SNES και ο πυρήνας του gameplay του δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Ο παίκτης ελέγχει τον Yoshi σε κάθε επίπεδο και στόχος του είναι να μεταφέρει τον Baby Mario στη σωτηρία, απελευθερώνοντας στην πορεία τον Baby Luigi. Από την έναρξη κιόλας του τίτλου, η ομάδα ανάπτυξης κάνει ξεκάθαρο ότι το gameplay απευθύνεται κυρίως σε παίκτες νεαρότερης ηλικίας. Το “μωρουδίστικο” θέμα της ιστορίας δημιουργεί το απαραίτητο κλίμα, ενώ το χαμηλό επίπεδο δυσκολίας και η απλόχερη προσφορά των μαγικών φτερών που βοηθούν τον παίκτη σε ένα επίπεδο (αφού χάσει αρκετές φορές) συμβάλλουν σε μια βατή περιπέτεια που δεν πρόκειται να κουράσει το κοινό της.
Ο τίτλος δείχνει από νωρίς ότι είναι προσεκτικά δουλεμένος. Όλοι οι μηχανισμοί λειτουργούν εξαιρετικά χωρίς να δημιουργούν προβλήματα. Ακόμα και τα επίπεδα που χρησιμοποιούν το γυροσκοπικό αισθητήρα για τον έλεγχο του μεταμορφωμένου Yoshi λειτουργούν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, αν και στην πραγματικότητα, οι απαιτήσεις τους στο σύστημα ελέγχου είναι μάλλον μηδαμινές.
Παρόλα αυτά, οι καλοδουλεμένοι μηχανισμοί του Yoshi’s New Island σύντομα δείχνουν την αδυναμία τους να στηρίξουν επαρκώς τον τίτλο. Με απλά λόγια, ο τίτλος της Nintendo είναι μονότονος. Ή μάλλον το gameplay του είναι… διαδικαστικό. Ναι μεν όλα λειτουργούν όπως πρέπει, όμως η ομάδα ανάπτυξης αποτυγχάνει σχεδόν πλήρως να αποδώσει ένα ενδιαφέρον gameplay.
Κύρια αιτία η έλλειψη πρόκλησης. Ο τίτλος είναι εύκολος σε όλη τη διάρκειά του και οι βοήθειες που έχει στη διάθεσή του ο παίκτης πολλές. Η πρόκληση ανεβαίνει στην περίπτωση που ο παίκτης θελήσει να μαζέψει όλα τα αντικείμενα ενός επιπέδου, αλλά ακόμα και αυτή η αύξηση δυσκολίας γίνεται με λάθος τρόπο. Ένα μεγάλο ποσοστό των collectibles δεν απαιτούν ικανότητες αλλά καθαρή τύχη. Σε πολλά σημεία τα αντικείμενα που ψάχνει ο παίκτης εμφανίζονται από το πουθενά και μόνο όταν ο παίκτης περάσει από κάποιο σημείο του επιπέδου. Από τη μία η προσέγγιση αυτή αυξάνει με τεχνητό τρόπο τη δυσκολία της συλλογής αλλά, από την άλλη, φέρνει (ίσως για πρώτη φορά) το pixel hunting των adventures σε platform τίτλο.
Μεγαλύτερη απογοήτευση προκαλούν τα boss fights που στερούνται φαντασίας και είναι αδικαιολόγητα εύκολα. Όλα στηρίζονται στον κλασικό νόμο των 3 επιθέσεων, ενώ η αποκωδικοποίηση των κινήσεών τους και η ανακάλυψη του τρόπου για την καταστροφή τους απαιτούν λίγα μόνο δευτερόλεπτα. Τίποτα δεν αλλάζει μέχρι το προβλέψιμο φινάλε του τίτλου, με το τελικό boss να μη διαφέρει σε τίποτα από τα προηγούμενα.
Μπορεί οι μηχανισμοί του Yoshi’s New Island να λειτουργούν όπως πρέπει, ο συνδυασμός τους όμως δεν συναρπάζει. Ακόμα και τα δυνατά χαρτιά του τίτλου, όπως είναι τα τεράστια αυγά που εξαπολύει ο πρωταγωνιστής για να καταστρέψει μεγάλα τμήματα της πίστας και οι διάφορες μεταμορφώσεις που καλούνται να σπάσουν τη μονοτονία του gameplay, δεν καταφέρνουν να προσφέρουν κάτι αξιόλογο. Πόσο μάλλον κάτι ουσιαστικό. Αποτελούν μικρές παρενθέσεις στη ροή του gameplay και σε καμία περίπτωση δεν καταφέρνουν να τραβήξουν την προσοχή. Ακόμα και η ενδιαφέρουσα ιδέα που θέλει τον παίκτη να ελέγχει ταυτόχρονα τον Yoshi και τον “fake” Yoshi με στόχο να οδηγήσει τον τελευταίο σε κάποια παγίδα, χρησιμοποιείται ελάχιστα και ξεχνιέται πολύ γρήγορα. Το ίδιο γρήγορα ξεχνιούνται και τα λιγοστά mini-games που επιτρέπουν σε δύο παίκτες να παίξουν παρέα και τα οποία στην ουσία στηρίζονται σε μία από τις ειδικές κινήσεις του πρωταγωνιστή για να δημιουργήσουν μια βαρετή πρόκληση.
Και ναι οι μηχανισμοί λειτουργούν σωστά, προδίδονται όμως από την ασάφεια του αναλογικού μοχλού του 3DS που πολλές φορές διακόπτει απρόσμενα τα άλματα του παίκτη πάνω από κάποιο κενό, οδηγώντας τον στο θάνατο με ένα εντυπωσιακό stomp στον αέρα. Ούτε καν η αισθητική του τίτλου δεν ξεχωρίζει, με τα χρώματα και τα sprites να εμφανίζονται κάπως ξεθωριασμένα και το φόντο λίγο θολό.
Το Yoshi’s New Island δεν είναι κακός τίτλος. Διαθέτει όλα τα στοιχεία ενός platform τίτλου της Nintendo, όμως αποτυγχάνει να τα συνθέσει σε ένα ενδιαφέρον gameplay. Το αποτέλεσμα είναι ένα ικανοποιητικό, αλλά κοινότυπο platformer, που θα απασχολήσει τους νεαρότερους και θα κουράσει τους υπόλοιπους. Μια διαδικαστική εμπειρία που δύσκολα θα συναρπάσει τον οποιονδήποτε.
