Ο θάνατος του πάει πολύ
Ο καταλληλότερος χαρακτηρισμός για τη σειρά Souls της From Software είναι “δοκιμασία”. Δοκιμασία για το χαρακτήρα του gamer, αλληγορία για το πείσμα που επιδεικνύει κάποιες φορές ο άνθρωπος, ακόμη και όταν φαίνεται παράλογο. Είναι ένας δρόμος προς το φόβο, την ύβρη και τις επιπτώσεις της. Παρά του φόβους ότι το Dark Souls II θα είναι πιο εύκολο, πιο προσιτό ή απλά αλλοιωμένο, ο τίτλος της From Software φέρνει πολλές αλλαγές σε σημαντικά σημεία, δεν αλλάζει καθόλου όμως χαρακτήρα.
Ο κόσμος του Dark Souls II είναι νέος, παρότι υποτίθεται ότι δεν άλλαξε σε σχέση με την τελευταία φορά και δείχνει μεμιάς τη διαφορετικότητά του. Οι παίκτες είναι καταραμένοι να πεθαίνουν ξανά και ξανά (και βάση σεναρίου το οποίο κάνει λίγο πιο έντονη την παρουσία του αυτή τη φορά, έστω και στη “νοηματική”). Για να σταματήσει το μαρτύριο πρέπει να εντοπίσουν τέσσερις σημαντικές ψυχές. Η δυσκολία του εγχειρήματος, οι μικρές και μεγάλες επιτυχίες, είναι, όπως συμβαίνει πάντα στη σειρά, η πραγματική ανταμοιβή. Η αρχή φαίνεται όντως πιο βατή αλλά στην πράξη έρχεται να βοηθήσει κάπως τους νέους να εξοικειωθούν και τους παλιούς να αφομοιώσουν τις αλλαγές. Ο νέος κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερος αλλά η διαρρύθμισή του δεν ρέει το ίδιο. Κάθε ταξίδι προς μια νέα περιοχή είναι πιο γραμμική υπόθεση. Το γεγονός όμως ότι οι διαδρομές είναι πλέον πιο αποκομμένες μεταξύ τους οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερη εικαστική ποικιλία, έστω και αν ο χάρτης παύει να αφήνει την εντύπωση φυσικότητας του παρελθόντος. Τα νέα τοπία είναι μαγευτικά, προσεγμένα και, ύστερα από πολύ λίγο, ικανά να κερδίσουν θαυμασμό και τρόμο για τα μυστικά που κρύβουν. Είναι συνάμα και εκφραστικά αφού κρύβουν σε κοινή θέα πληροφορίες για τον κόσμο, μικρά στοιχεία που συνδέουν διαφορετικές περιοχές και καταστάσεις μεταξύ τους, έτοιμες για να αποτελέσουν τη μαγιά που θα γεννήσει μυριάδες πιθανές θεωρίες, όλες εξίσου πιστευτές, στο μυαλό του παίκτη. Δεν κρύβεται κάποιο βάναυσο tutorial στην αρχή της περιπέτειας. Αντιθέτως βρίσκεται ένα bonfire (πυρά). Βρίσκονται πολλά διάσπαρτα στον κόσμο του Dark Souls II και οι παίκτες έχουν εξ αρχής τη δυνατότητα fast travel μεταξύ των bonfires που έχουν ήδη εντοπίσει. Η δυνατότητα αυτή ερχόταν μετά τη μέση του παιχνιδιού στον προηγούμενο τίτλο.
Αυτή τη φορά όμως δεν είναι στην πυρά που μπορεί ο παίκτης να προχωρήσει σε αναβαθμίσεις αλλά πίσω στο αρχικό hub, στο οποίο μπορεί να τηλεμεταφερθεί με ευκολία άλλωστε. Φοβάστε ότι όλο αυτό είναι κακό σημάδι; Τότε εστιάζετε σε λάθος σημείο. Βασικό γνώρισμα της σειράς είναι το σύστημα μάχης. Είναι έτσι δομημένο ώστε να ευνοεί τις μεθοδικές, όχι τις βιαστικές κινήσεις. Και αυτό υπέστη αλλαγές που κάνουν κάθε αναμέτρηση πιο “γεμάτη”. Το parrying απαιτεί πλέον μεγαλύτερη ακρίβεια, το ίδιο και το backstab, σε σημεία τα κενά στην άμυνα που προκύπτουν από το animation είναι διευρυμένα. Διαφορές παρατηρούνται και στα classes. Είναι πλέον λιγότερα και τα spells λιγότερο ισχυρά σε σχέση με την προηγούμενη φορά. Ανησυχήσατε μήπως τα άπειρα gems που αναπληρώνουν ενέργεια αλλάξουν το επίπεδο δυσκολίας; Στην πράξη είναι αρκετά αδύναμα, ενώ για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορείτε να κάνετε μόνο μία πλήρη ανανέωση ενέργειας μέχρι την επόμενη επίσκεψη σε bonfire. Αργότερα θα φτάσετε στις 8, αριθμός που ωχριά μπροστά στις 15 του Dark Souls. Συν τοις άλλοις κάθε θάνατος μειώνει την “οροφή” της μπάρας ενέργειας, μέχρι να φτάσει στο μισό της αρχικής και μέχρι να χρησιμοποιήσετε Human Effigy για να επανέλθετε. Μόνο που ο αριθμός τους στον εικονικό κόσμο είναι πεπερασμένος.
Όσο για το grind, ναι, είναι μειωμένο. Ή μήπως όχι; Όσο ο χαρακτήρας εξολοθρεύει εχθρούς, πεθαίνει και επανέρχεται για να κάνει το ίδιο, παρατηρείται ότι ο αριθμός των εχθρών στην ίδια περιοχή μειώνεται. Πριν διαμαρτυρηθεί κανείς, καλό είναι να αναγνωριστεί πως μια πιο “ευθεία” γραμμή προς το επόμενο βάναυσο και σίγουρα θανατηφόρο boss fight δεν είναι ό,τι χειρότερο υπήρξε ποτέ. Αν όμως δεν σας αρέσει η οδός αυτή, τότε με το κατάλληλο αντικείμενο γίνεται αναγκαστικό respawn στην περιοχή. Μόνο που με αυτόν τον τρόπο οι εχθροί επιστρέφουν ισχυρότεροι από ότι ήταν πριν. Ακόμη και μια επιλογή σαν αυτή εμπεριέχει σημαντικότατο ρίσκο, όπως καθετί στο Dark Souls II.
Αν ο τίτλος είναι πιο προσιτός, αυτό συμβαίνει υπό την έννοια ότι αφήνει περισσότερο χρόνο στον παίκτη για να μάθει τα συστήματά του και να αναπνεύσει. Όχι ότι από τη μια αναπνοή στην άλλη δεν θα πεθαίνει, δεν θα ουρλιάζει και δεν θα απελπίζεται. Απλά διαφέρει η ένταση που, πιστή στην παράδοση, εντείνεται αργότερα και οδηγεί σε πολύ καλό endgame. Αν νομίζετε ότι τότε τελειώνουν όλα, δεν έχετε ασχοληθεί με το New Game +. Δεν φαντάζεστε τι σας περιμένει.
Συμπληρωματικό ρόλο, όπως πάντα, έχουν οι online λειτουργίες στο Dark Souls II. Ο μηχανισμός των Covenants επιτρέπει στον παίκτη να συμμαχήσει με άλλους παίκτες, είτε για να υπερασπιστεί κόσμους είτε για να εισβάλλει σε αυτούς. Το κυνήγι επικηρυγμένων είναι στο μενού, όπως και τα στοιχεία από άλλους παίκτες που βρίσκονται σκόρπια στον κόσμο. Όχι μόνο περιέχουν στοιχεία για το τι σας περιμένει, αλλά μπορείτε να βρείτε (αλλά και να αφήσετε μηνύματα) που θα βοηθούν, θα υποστηρίζουν ή θα παραπλανούν όποιους τα εντοπίζουν. Η συνεργασία δεν λείπει αφού με ειδικό αντικείμενο ένας παίκτης μπορεί να ζητήσει βοήθεια από άλλον ο οποίος μεταφέρεται στον κόσμο του πρώτου. Αν πετύχουν μοιράζονται τα λάφυρα. Αν όχι, σίγουρα θα μοιραστούν εμπειρίες.
Ακόμη και σε τεχνικό επίπεδο το Dark Souls II είναι πιο σταθερό. Η From Software πάντως δεν κατάφερε να κρατήσει την υπόσχεσή της για το ρόλο των πυρσών. Αρχικά υπολογιζόταν ότι ο πυρσός θα φώτιζε σκοτεινές πτυχές και σημεία για βοήθεια αλλά, απασχολώντας ένα χέρι, θα δημιουργούσε μειονέκτημα σε εξοπλισμό και μάχη. Ο δυναμικός φωτισμός της μηχανής γραφικών όμως δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε σε τέτοια περίπτωση με αποτέλεσμα, κατά κανόνα, οι πυρσοί να είναι άχρηστοι, άρα δεν προκύπτουν τα διλήμματα στα οποία ήλπιζε η ομάδα ανάπτυξης.
Βέβαια δεν πρόκειται να λείψουν οι δοκιμασίες, οι ασκήσεις υπομονής και οι προσπάθειες διαχείρισης του θυμού σας. Το Dark Souls II είναι εξαιρετικό όσο και απαιτητικό. Άσχετα με το αν το αντέχει ο χαρακτήρας κάθε gamer, είναι εκπληκτικό το πόσο περιεχόμενο περιέχει και πόσο χρόνο μπορεί να “καταπιεί” από την καθημερινότητα ενός παίκτη. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, κάθε ανησυχία ότι η From Software θα απαρνηθεί την ίδια της την παράδοση είναι ανούσια. Ας μην κάνουμε ότι “φύτρωσε” ως εταιρεία με τη σειρά Souls. Τιμωρεί και απαιτεί χρόνια τώρα με τίτλους όπως το Armored Core και, όσοι θυμούνται, το Otogi.
Σιγά μη μας λυπηθεί τώρα.
