Της αγάπης μαχαιρρρρ-yia!
Το AeternoBlade ξεκινά με τον πλέον απότομο τρόπο: δείχνοντας το θάνατό σας. Ή μάλλον της πρωταγωνίστριας ονόματι Freyja, η οποία χάνει τη ζωή της από τον Beladim, έναν αθάνατο δαιμονοειδή ασχημομούρη. Για καλή της τύχη καταφέρνει (αρχικά μυστηριωδώς) να γυρίσει πίσω το χρόνο κατά επτά ημέρες, λαμβάνοντας μια δεύτερη ευκαιρία για να εξοντώσει πρώτη το δολοφόνο της.
Αυτή είναι η δικαιολογία του AeternoBlade για να σας βάλει στο δισδιάστατο (όσον αφορά το gameplay) κόσμο του. Και αν και η απεικόνιση έρχεται σε τρισδιάστατα μοντέλα, είναι εμφανές πως δεν υπήρχε ιδιαίτερο budget για την ανάπτυξή του τίτλου. Άλλωστε η Corecell Technology στράφηκε στο IndieGoGo για να λάβει το απαραίτητο ποσό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μερικά CGI που θυμίζουν έντονα εποχές PSone και σε αισθητική αλλά και σε κίνηση, βουβαμάρα κ.λπ. Και αν το CGI δεν έχει και τόση σημασία, τα τρισδιάστατα γραφικά του τίτλου είναι πιο ουσιαστικά, προσφέροντας μεν όμορφο αποτέλεσμα, αλλά χωρίς να ξεφεύγει ποτέ από τη δισδιάστατη δράση και το απόλυτα generic feeling. Είναι άλλωστε ξανά της μόδας το Metroidvania οπότε όλοι θέλουν λίγη από τη λάμψη του.
Όχι πως δεν ταιριάζει στο AeternoBlade. Κάθε άλλο. Αν και συνολικά ιδιαίτερα απλοϊκός, ο τίτλος είναι σωστά σχεδιασμένος. Τουλάχιστον στα χαρτιά. Στην πράξη οι χάρτες είναι ιδιαίτερα απλοί, σχετικά μικροί και με λίγα μυστικά για να ανακαλύψετε. Το backtracking δεν είναι όσο “αναγκαίο” μπορεί να φαντάζεστε, καθώς έχει νόημα μόνο αν θέλετε να εξερευνήσετε τα πάντα. Δεν υπάρχει κάποια ένδειξη για το ποιο είναι το σωστό μονοπάτι, όμως δεν είναι καθόλου δύσκολο να ακολουθήσετε την (ουσιαστικά) μία διαδρομή που οδηγεί στο τέλος του επιπέδου.
Βέβαια το να φτάσετε στο τέλος της πορείας σας είναι πιο μπελαλίδικο απ’ όσο θα έπρεπε. Αυτό γιατί μέχρι να αναβαθμίσετε τις ιδιότητες της Freyja, έχετε πραγματικά ελάχιστες επιθετικές κινήσεις (που όλες εκτελούνται με ένα μόνο πλήκτρο) και καμία αμυντική. Αυτό σε συνδυασμό με το animation αρκετών επιθέσεών σας, που συνεχίζει για ώρα και ας έχετε σταματήσει να πατάτε το αντίστοιχο πλήκτρο, σας κάνουν έρμαιο των αντιπάλων σας. Χώρια ότι σας καταστρέφει με ευκολία το combo counter, γιατί απλά δεν μπορείτε να αλλάξετε κατεύθυνση ή επίθεση όταν θέλετε. Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι, οι αντίπαλοι δεν έχουν την ικανότητα να γίνουν απειλητικοί. Ούτε κατά διάνοια. Όμως τα λάθη του χειρισμού που προαναφέραμε αφήνουν σε αυτούς πολλά ανοίγματα για επίθεση και όχι σε εσάς.
Μετά τη μέση του τίτλου θα έχετε πλέον αποκτήσει πολύ περισσότερες επιθέσεις, κινήσεις διαφυγής κ.λπ. Και εκεί το AeternoBlade φέρνει μια απρόσμενη έκπληξη, δείχνοντας πόσο όμορφα καταφέρνουν να δουλέψουν τελικά οι επιθέσεις σας, όταν έχετε αρκετές να επιλέξετε. Και όλες με συνδυασμό του αναλογικού μοχλού και ενός πλήκτρου. Η χρονική στιγμή όμως που γίνονται αρκετές από τις κινήσεις διαθέσιμες για να έρθει και το απαραίτητο ενδιαφέρον, έρχεται δυστυχώς πιο αργά από όσο πρέπει, ενώ ταυτόχρονα η “έκπληξη” δεν καταφέρνει να διαγράψει το button mashing. Αυτό που θα εκτιμήσετε πάντως από την αρχή είναι η αμεσότητα αλλαγής accessory sets. Μπορείτε να φτιάξετε 2 διαφορετικά sets, με αυτά να είναι συνέχεια εμφανή στην touch screen. Όπως ίσως μαντέψετε, ένα απλό πάτημα ενός set με το δάχτυλό σας φέρνει και την ενεργοποίησή του. Τόσο απλά.
Δικαίως λοιπόν θα αναρωτιέστε πόσο έξω έχει πέσει το AeternoBlade, προσφέροντας μόνο τα βασικά και αναμενόμενα ενός τίτλου του είδους. Όμως το “μυστικό” βρίσκεται στο χρόνο. Ή μάλλον στους μηχανισμούς αυτού. Το τόσο μοναδικό σπαθί που διαθέτει η Freyja μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω, με αυτό το πισογύρισμα να επηρεάζει (συνήθως) ολόκληρο τον κόσμο, εκτός από την ίδια. Αυτή η ενέργεια εξαρτάται από μια μπάρα η οποία μειώνεται όσο εσείς γυρνάτε το χρόνο πίσω. Δεν έχετε όμως πάντα τον έλεγχο. Και εδώ έρχεται το “συνήθως” που χρησιμοποιήσαμε πριν. Μπορείτε να γυρίσετε κατά βούληση πίσω το χρόνο, προκειμένου να διορθώσετε κάποιο λάθος. Αν έτσι βλέπετε πως δεν θα μπορέσετε να αποφύγετε μια αντίπαλη επίθεση, γυρνάτε λίγο πίσω το χρόνο (χωρίς εσείς να αλλάζετε θέση στο χώρο) και προλαβαίνετε το κακό, ανασχεδιάζοντας τις κινήσεις σας. Τεχνική που είναι πολύ χρήσιμη (και μερικές φορές αναγκαία) για boss fights. Από την άλλη αν χάσετε όλα σας τα HP, έχετε την ευκαιρία να γυρίσετε πίσω το χρόνο για συγκεκριμένο αριθμό δευτερολέπτων ώστε να διορθώσετε το λάθος σας.
Σε αυτή την περίπτωση επηρεάζεται και η θέση της Freyja στο χώρο, με αυτή να ακολουθεί το rewind του χρόνου και να βρίσκεται σε προηγούμενο σημείο της πορείας της. Με το πόσο πίσω όμως θα γυρίσετε να είναι προκαθορισμένο, είναι πολύ εύκολο να βρεθείτε και πάλι σε θανατηφόρο σημείο (πάτωμα με καρφιά κ.λπ.) μπαίνοντας σε μια μικρή λούπα θανάτου και αναζωογόνησης, μέχρι να έρθει τελικά το game over.
Ακόμα και αν αυτό δεν έρχεται συχνά, οι τίτλοι τέλους δεν θα αργήσουν καθόλου μιας και δεν μιλάμε για μεγάλο τίτλο. Δεν μιλάμε όμως και για ιδιαίτερα ξεκάθαρη κατάσταση. Ο μηχανισμός του χρόνου σίγουρα έχει ενδιαφέρον και μια συνολικά όμορφή υλοποίηση. Όμως πέραν τούτου, το Aeternoblade δεν φαίνεται να έχει κάτι παραπάνω για να σας κρατήσει. Το platforming είναι υποτυπώδες, το button mashing σε σημεία κυβερνά, ενώ δεν υπάρχει ίχνος πρόκλησης σε κανένα σημείο. Τουλάχιστον όχι επιτηδευμένης αφού ο χειρισμός θα σας δυσκολέψει, αλλά με λάθος τρόπο. Ακόμα και ο μηχανισμός επέμβασης στο χρόνο σπανίως θα σας φανεί απαραίτητος πέραν ενός boss fight ή ενός “puzzle” (καθαρά τυπικός ο ορισμός) που το απαιτεί.
Αν γυρνώντας το χρόνο βρείτε κάτι ενδιαφέρον έχει καλώς. Εμείς πάντως μόνο pits με καρφιά πετύχαμε. Και πονάνε.
