Τα βέλη της νοσταλγίας.
Το Towerfall ξεκίνησε σαν χρονική αποκλειστικότητα του πειράματος ονόματι OUYA. Η αλήθεια είναι πως το πείραμα δεν πήγε τόσο καλά. Το ίδιο όμως δεν μπορεί να ειπωθεί και για το TowerFall: Ascension που έρχεται στο PlayStation 4 και αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα του πως το μινιμαλιστικό design, μπορεί να σηκώσει στους ώμους του ένα ολόκληρο οικοδόμημα. Και αυτό το καταφέρνει για ώρες επί ωρών. Με παρέα δε, η όλη εμπειρία απογειώνεται.
Το TowerFall: Ascension μένει στα βασικά, τόσο σε εικαστικό όσο και σε σχεδιαστικό επίπεδο. Οι κεντρικοί πυλώνες του πονήματος του Matt Thorson, ή του studio του, Matt Makes Games, είναι λίγοι και καταφέρνουν να διατηρούν μία γενικότερη αίσθηση τόσο απλότητας όσο και ουσίας. Είναι από τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια που μπορείτε να παίξετε με φίλους από την εποχή του Conker ή του Crash Team Racing. Ο βασικότερος λόγος που άργησε εξάλλου αυτό το review ήταν το να βρεθεί η ευκαιρία ο γράφοντας να καταφέρει να δει τον τίτλο με την κατάλληλη παρέα.
Ο τίτλος έχει αρκετά απλό concept. Ο παίκτης ή οι παίκτες βρίσκονται σε ένα μικρό 2D χάρτη, όπου ο καθένας με το τόξο του προσπαθεί να εξοντώσει τους αντιπάλους του. Δύο βασικοί κανόνες όμως: τα βέλη είναι λίγα όπως και οι ζωές των διαγωνιζόμενων. Και όταν λέμε “λίγα” εννοούμε πως ο κάθε παίκτης ξεκινά με τρία βέλη τα οποία αφού τα εξαπολύσει, πρέπει να τα συγκεντρώσει από το σημείο στο οποίο έπεσαν. Αν δεν το καταφέρει ο ίδιος, μπορεί να το κάνει ο εχθρός του. Αυτό σημαίνει φυσικά πως οποιοδήποτε λάθος μπορεί να αποτελέσει δυνητικό πλεονέκτημα για την αντίπαλη πλευρά.
Ακόμα και έτσι όμως, ακόμα και με άδεια φαρέτρα, ο παίκτης μπορεί να εξοντώσει τους αντιπάλους του απλά πηδώντας πάνω τους, Mario style. Και σε ένα χάρτη όπου δεν υπάρχουν όρια προς καμία κατεύθυνση, αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο. Για παράδειγμα αν ο παίκτης κατευθυνθεί προς ένα άνοιγμα στην δεξιά άκρη του χάρτη, θα εμφανιστεί στην αριστερή του πλευρά. Αν πέσει σε κάποιο κενό στην κάτω μεριά του χάρτη θα βρεθεί πάνω. Αυτό μπορεί να αντιστρέψει άμεσα την κατάσταση εις όφελός σας αν σας καταδιώκει κάποιος αντίπαλος. Ακόμα και χωρίς τα μαγικά του βέλη λοιπόν ο παίκτης μπορεί να επιβιώσει στους χάρτες του TowerFall: Ascension, αρκεί να έχει αντίληψη των κανόνων που απαρτίζουν αυτόν τον ξεκαρδιστικά συμπαθητικό πιξελωτό κόσμο.
Για παράδειγμα, τα βέλη εκτός του ότι ακολουθούν μία τυπική καμπύλη, σαν να τα τραβά η βαρύτητα, καμιά φορά στο τέλος της τροχιάς τους στρέφονται προς τους αντιπάλους με έναν αρκετά απρόβλεπτο και κωμικό τρόπο. Και από κάτι τέτοιες καταστάσεις προκύπτουν και τα ανεκτίμητα βλέμματα των συμπαικτών σας, όταν το βέλος βρίσκει τελικώς το στόχο του.
Και σε αυτές τις στιγμές γίνεται και αντιληπτό το γιατί ο τίτλος δεν έχει κάποιο online mode. Ας είμαστε ειλικρινείς. Μας ξένισε αρχικά αυτή η επιλογή, με τον καιρό όμως αποκαλύφθηκαν και οι λόγοι που την τροφοδότησαν.
To TowerFall: Ascension είναι ένας τίτλος που μπορείτε να τον παίξετε και solo. Μάλιστα υπάρχουν αρκετοί χάρτες όπου ο παίκτης μπορεί να αντιμετωπίσει κύματα εχθρών και διάφορα bosses, με την ίδια λογική που υπάρχει και στο multiplayer. Ειδικά στο μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας τα πράγματα έχουν την ικανότητα να γίνουν ακόμα πιο ενδιαφέροντα, με την πρόκληση να είναι σαφώς αυξημένη όσο περνούν τα επίπεδα.
Ακόμα και έτσι όμως, το TowerFall: Ascension δεν φτιάχτηκε για κάτι τέτοιο και αυτό είναι ξεκάθαρο. Οι επιλογές που προσφέρει το gameplay, οι μηχανισμοί που το κινούν (που πλησιάζουν καμιά φορά στα επίπεδα του σατανικού) και ο τρόπος που η αισθητική του παιχνιδιού διαχειρίζεται όλο αυτό το ψηφιακό κατασκεύασμα, θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Γι’ αυτόν το λόγο εξάλλου δεν θα μπορούσε να φιλοξενηθεί σε κάποιους servers ή σε κάποια φορητή συσκευή. Πρέπει να γίνεται σωστά και υπό σωστές συνθήκες. Σε ένα σαλόνι, με πολλά χειριστήρια και τους αντιπάλους σε κατάλληλη απόσταση για πείραγμα όπως άλλες εποχές. Εκείνες τις εποχές που τα πρωινά του Σαββάτου είχαν τη γεύση δημητριακών με γάλα, τον ήχο του Goku που φαινόταν να παλεύει με την Frieza για αιώνες και την ατμόσφαιρα τεσσάρων κολλητών που μαζεύονται για Deathmatch στο Conker.
