Θα μπορούσε κάλλιστα να ονομάζεται και Final Fantasy XIV-2. Θα ήταν και ταιριαστό.
Το Final Fantasy XIV: A Realm Reborn κυκλοφόρησε, με τυμπανοκρουσίες αλλά και προβλήματα, στα τέλη του Αυγούστου που μας πέρασε. Συνειδητά καθυστερήσαμε το review για δύο βασικούς λόγους: α) πρόκειται για MMO όπου η διαμόρφωση συμπερασμάτων απαιτεί χρόνο και β) έπρεπε κάπως να διαγράψουμε, ως παράγοντα, τα τεχνικά ζητήματα και τους περιορισμούς των servers που, ακόμη και σήμερα, υφίστανται αλλά τελούν υπό πιο ομαλές συνθήκες.
Άλλωστε η τεχνική υποδομή των servers δεν είναι και τόσο θέμα game design, το οποίο είναι και αυτό που μας ενδιαφέρει, πάνω από όλα, σε κάθε review. Αυτό που πρέπει να ξέρετε πάντως είναι πως, ακόμη και τώρα, μέχρι και 8.000 παίκτες μπορούν να βρίσκονται στον ίδιο server. Αν ο εκάστοτε συγκεκριμένος server είναι γεμάτος όταν φτιάχνετε λογαριασμό και χαρακτήρα, δεν μπορείτε να τον επιλέξετε, κι ας γνωρίζετε ότι κάπου εκεί γύρω είναι οι φίλοι με τους οποίους θέλετε να σχηματίσετε party. Τώρα, αυτήν την εβδομάδα, θα καταστούν δυνατά τα World Transfers που, για πρώτη φορά, θα επιτρέπουν τη μεταφορά χαρακτήρων από server σε server. Δωρεάν στην αρχή και επί πληρωμή αργότερα (όπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις).
Αφού βγήκε η τυπικότητα αυτή από τη μέση, σειρά έχει το ποιόν του πολύπαθου Final Fantasy XIV. Η πρωτότυπη έκδοση διατέθηκε το 2010 με μυριάδες προβλήματα και ποιοτικές ζητήματα. Ήταν τέτοιο το πρόβλημα που ο lead designer παραιτήθηκε, έγιναν επεκτάσεις συνδρομών, για ένα χρόνο δεν εισπράττονταν συνδρομές και παράλληλα ξεκίνησε η εκτενής τροποποίηση του τίτλου για να φτάσουμε, τρία χρόνια μετά, στο Final Fantasy XIV: A Realm Reborn. Περιέργως η μετάβαση από τη μία έκδοση στην άλλη είναι πιο συγκινητική για εκείνους που δεν εγκατέλειψαν την πρώτη έκδοση. Εκείνη “έσβησε” με end game που μιλούσε για καταστροφή της Eorzea, του κόσμου στον οποίο λαμβάνει χώρα ο τίτλος σε κάθε περίπτωση και το “πάγωμα” των ηρώων. Αυτοί επανέρχονται ουσιαστικά στο A Realm Reborn, 5 χρόνια μετά την καταστροφή και, χωρίς να θυμούνται την παλιά τους ζωή, ξεκινούν την προσπάθειά τους να ανοικοδομήσουν τον κόσμο και, φυσικά, να αποκτήσουν φήμη. Φυσικά και δεν είναι περίεργο να ξεκινά ένας ήρωας με αμνησία, πόσο μάλλον σε τίτλο Final Fantasy ή και ευρύτερα της Square Enix, εδώ τουλάχιστον, συγκυριακά, έχει μια δόση λογικής παραπάνω.
Όπως και να έχει νέοι και παλιοί παίκτες/χαρακτήρες/ήρωες, στην περίπτωση του A Realm Reborn, θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα MMORPG που φαντάζει κολλημένο στο καθαρτήριο του game design αλλά και των οικονομικών μοντέλων του είδους στο οποίο εντάσσεται ο τίτλος. Ενώ το συνδρομητικό μοντέλο χάνει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές, η Square Enix επιμένει παραδοσιακά. Το ίδιο κάνει και σε επιμέρους μηχανισμούς όπως στον τρόπο με τον οποίο εμφανίζονται και μοιράζονται τα περισσότερα quests (ακίνητοι NPCs με σημάδια πάνω από το κεφάλι τους κ.λπ.). Ταυτόχρονα, σε άλλα σημεία, δείχνει πειραματική διάθεση ή, έστω, θέληση να συμβαδίσει με κάποιες εξελίξεις. Κλασικό τέτοιο παράδειγμα είναι τα FATEs, τα οποία, στην πράξη, θα σας θυμίσουν τα public events του Guild Wars 2.
Αν καθίσουμε να αναλύσουμε το μεγαλύτερο μέρος των μηχανισμών του Final Fantasy XIV: A Real Reborn, θα χάσουμε χρόνο και bytes από το συλλογικό αποθηκευτικό χώρο το internet. Γιατί; Διότι, στην πλειοψηφία τους, είναι απολύτως κλασικοί και προβλέψιμοι.
Δύο σημεία όμως αξίζουν ιδιαίτερης μνείας: το job system αλλά και το σενάριο. Θα κινηθούμε ανάποδα, δηλαδή θα ξεκινήσουμε με το σενάριο το οποίο, παρότι ολίγον τι αφελές, κινείται όντως σε πλαίσια και νόρμες Final Fantasy και, αν μη τι άλλο, καταλαμβάνει πολύ σημαντικότερο ρόλο στο εν λόγω MMO σε σχέση με τον κλασικό δυτικό (και όχι μόνο) εκπρόσωπο του είδους. Είναι ο μόνος τρόπος άλλωστε να “χωθούν” τα γνωστά CG cutscenes της Square Enix. Εδώ εντοπίζονται και τα λιγοστά σημεία στα οποία χωρούν voice overs.
Το job system είναι πραγματικός πρωταγωνιστής, λόγω της ελευθερίας που προσφέρει, η οποία, κατά κανόνα, δεν προσφέρεται στο είδος. Κάθε παίκτης επιλέγει μεν κάποια αρχική εξειδίκευση, η οποία ορίζει και που θα ξεκινήσει στον τεχνικώς και εικαστικώς όμορφο κόσμο της Eorzea. Άπαξ και ανέβει στο δέκατο level το αρχικό αυτό class επιτρέπεται η υιοθέτηση επιπλέον class για περαιτέρω εξειδίκευση. Όταν το πρώτο φτάσει στο τριακοστό επίπεδο και το δεύτερο στο δέκατο πέμπτο, χωρά κι άλλο επίπεδο εξειδίκευσης. Το καλύτερο όλων; Μπορείτε να αλλάξετε classes και το συνδυασμό τους, αλλάζοντας το όπλο του χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι η εξερεύνηση των διαφόρων συνδυασμών δεν απαιτεί τη δημιουργία τελείως διαφορετικών χαρακτήρων. Αρκεί και ένας. Όλο αυτό το σύστημα λειτουργεί σε επίπεδο περιεχομένου διότι λειτουργεί το level scaling ενώ δεν χάνει το νόημά του το early level content για κάθε class.
Το σύστημα αυτό μειώνει στην ουσία το grind για τους πιο περίεργους. Άλλη υπόθεση είναι άλλωστε να ξεκινά κανείς από το απόλυτο μηδέν, κάθε φορά με νέο χαρακτήρα. Αν μη τι άλλο με το εν λόγω σύστημα και την απλή εναλλαγή spec, ο καθένας μπορεί μονομιάς να βάλει τα ρούχα του…αλλιώς και να είναι έτοιμος για raid με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Η αξία αυτή θα διευρυνθεί άπαξ και προστεθεί, μελλοντικά, PvP, κάτι που απουσιάζει εντελώς στην παρούσα φάση.
Σε γενικές γραμμές η Square Enix δεν προσπαθεί να φέρει τα πάνω κάτω αλλά να μειώσει όσο μπορεί τη δυσάρεστη τριβή, ειδικά για εκείνους που, ως κλασικοί φίλοι των Final Fantasy, έχουν συνηθίσει σε πιο μοναχικές περιπέτειες. Το Final Fantasy XIV: A Realm Reborn είναι σημαντικά φιλικότερο από τον κανόνα για solo play. Όχι πως μπορεί να αποφευχθεί πλήρως ο σχηματισμός party έως και 8 ατόμων αλλά, ακόμη και αυτό, δεν σημαίνει τεράστια επένδυση χρόνου. Οι πιο μοναχικοί μπορούν απλά να δηλώσουν συμμετοχή στο εκάστοτε event και ύστερα περιμένουν να συμπληρωθούν οι θέσεις αυτόματα από το σύστημα, πάντα με άλλους παίκτες. Η διαδικασία είναι ομαλή και διαφανής μιας και επιτρέπει στον παίκτη να ασχοληθεί με τα υπόλοιπα καθήκοντά του, μέχρι να έρθει η ώρα να ξεκινήσει το event.
Η μετακίνηση είναι πιο απλή υπόθεση αυτή τη φορά (και όχι κατάρα και αγγαρεία όπως στην πρώτη έκδοση του τίτλου) χωρίς να χάνεται η βαρύτητα της στιγμής εκείνης που φέρνει πρόσβαση στο κλασικό για τη σειρά Airship.
Βέβαια η απλή πραγματικότητα είναι πως η Square Enix κάθε άλλο παρά παραδοσιακή δύναμη μπορεί να θεωρηθεί στο χώρο των MMO και αυτό εξακολουθεί να φαίνεται. Μπορεί να έπονται σημαντικά updates που θα φέρουν PvP και τη διαχείριση ακίνητης περιουσίας, αλλά, στην πραγματικότητα, προέχουν διορθώσεις και όχι τόσο νέοι, πρόσθετοι μηχανισμοί. Σαφώς και το PvP αφήνει κάποιους εκτός για την ώρα (και ίσως να είναι για καλό αν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα καλή συμπεριφορά που παρατηρείται σε γενικές γραμμές) αλλά υπάρχουν και άλλα, εγγενή ζητήματα. Για παράδειγμα το weapon/armour crafting φαντάζει χρήσιμο αλλά σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί σε αντικείμενα που ξεπερνούν αυτά που μπορείτε, με τον ανάλογο κόπο, να βρείτε στον κόσμο της Eorzea. Η εναλλαγή του ρόλου του Chocobo από απλό mount σε σύντροφο στη μάχη είναι μια όχι και τόσο ομαλή διαδικασία, ούτε καν όσο απλή θα έπρεπε να είναι. Υπάρχουν τέτοια σημεία που χρειάζονται σαφή βελτίωση, ειδικά δε από τη στιγμή που, όπως προαναφέρθηκε, η Square Enix δείχνει αποφασισμένη στην περίπτωση του A Realm Reborn να μειώσει την τριβή στο ελάχιστο. Έχει μάθει άλλωστε να απευθύνεται σε κοινό που, όσο και αν λατρεύει το grind, προτιμά να μην βασανίζεται με πολλά επιμέρους ζητήματα και προβλήματα.
Μια από τις επιτυχίες του παιχνιδιού πάντως είναι ο χειρισμός με χειριστήριο. Υποστηρίζεται στην έκδοση PC (με χειριστήριο Xbox 360) και, εννοείται, στην έκδοση του PS3, και αργότερα στου PS4, με DualShock 3 και 4 αντιστοίχως χωρίς να λείπει η υποστήριξη για πληκτρολόγιο και mouse. Τεχνικώς προφανώς και υπερέχει η έκδοση PC που κλιμακώνει καλύτερα τις απαιτήσεις της ανάλογα με το σύστημα του παίκτη, κάτι που δεν μπορούσε να σημειωθεί με ίδια ένταση για την πρώτη έκδοση. Στην ουσία ο έλεγχος γίνεται με τους μοχλούς, με d-pad και face buttons να λειτουργούν ως shortcuts για skills και abilities, ενώ τα shoulder buttons, ως modifiers, οδηγούν σε εναλλακτικά και πάντα ρυθμιζόμενα skill sets. Είναι απολύτως εφικτό δηλαδή να έχετε άμεση πρόσβαση σε 16 skills και φανταζόμαστε ότι σπάνια θα χρησιμοποιείται με ίδια ένταση περισσότερα από αυτά.
Η έκδοση για PC πάντως βολεύει για συνεννόηση μιας και στην περίπτωση του PS3 δεν υποστηρίζεται voice chat. Υπάρχει σύστημα με emoticons και πάρα πολλές έτοιμες (μεταφρασμένες σε πολλές γλώσσες μάλιστα) φράσεις, αλλά, όπως και να το κάνει κανείς, μιλάμε για ημίμετρο. Κατανοητό δεδομένων των περιστάσεων αλλά, και πάλι, ημίμετρο.
Συνολικά η ουσία είναι πως η Square Enix, όσο δυσκίνητη και αν είναι σε τόσους τομείς εδώ και χρόνια, κατάφερε κάτι όντως πρωτότυπο με το Final Fantasy XIV: A Realm Reborn. Πήρε έναν καταδικασμένο τίτλο και στον ανέστησε, με κόπο, χρόνο, χρήμα και αλλαγή προσώπων φυσικά, κάτι που δεν θυμόμαστε να επιχειρεί κάποιος άλλος μεγάλος publisher σε προσπάθεια ανάλογου μεγέθους.
Ισχύει πως οι περισσότεροι είτε θα τα παρατούσαν, αφού πρώτα δοκίμαζαν κάθε τρικ για περιορισμό περαιτέρω ζημιάς, ενώ κάποιοι άλλοι δεν θα είχαν φτάσει ποτέ στην αρχική κυκλοφορία. Η τελευταία λύση θα εμπεριείχε μια δόση σοφίας, ομολογουμένως, αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι η μεταστροφή του A Realm Reborn από καταστροφή σε MMORPG που δικαιούται το δικό του κοινό αποτελεί ενδιαφέρουσα εξαίρεση με μια ιδέα από το θρυλικό αλλά εξουθενωμένο πια, κατά τα φαινόμενα, ιαπωνικό πείσμα.
PS4 Update: Είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και την έκδοση για PlayStation 4 που κυκλοφόρησε κανονικά για το νέο σύστημα της Sony. Σε τεχνικό επίπεδο είναι γεγονός ότι στέκεται πολύ καλά δίπλα στην έκδοση για PC στην ίδια ανάλυση με τη σύγκριση να γίνεται, ουσιαστικά, στο επίπεδο των καλύτερων settings. Η νέα έκδοση είναι κάπως πιο ασταθής στο frame rate αλλά και πάλι κινείται μεταξύ 30fps και 60fps στο μεγαλύτερο διάστημα, ενώ αντέχει ακόμη και με πάρα πολλούς χαρακτήρες επί της οθόνης. Ισχύει και εδώ πως οι παίκτες βρίσκονται στον ίδιο κόσμο με εκείνους από τις εκδόσεις για PC και PS3, συνεπώς η κοινότητα δεν “σπάει” σε ανάλογες εκδόσεις. Αν φυσικά είχατε την έκδοση του PS3 στην κατοχή σας, μπορείτε να περάσετε στην έκδοση για PS4 χωρίς επιπλέον χρέωση. Όσο για λειτουργικές ειδικές στο PS4, αυτές δεν είναι πολλές και μεγάλες σε εύρος. Το touchpad του DualShock 4 βοηθά στην πλοήγηση του μενού, με κλικ για εναλλαγή των HUD και swipes για τη μετακίνηση κέρσορα κ.λπ. Κατά τα άλλα ο τίτλος λειτουργεί σε remote play οπότε μπορείτε να δοκιμάσετε να παίξετε με το PS Vita. Απλά θα έχετε περισσότερο latency και καλό είναι να το υπολογίσετε. Εννοείται δε ότι υποστηρίζονται κανονικά τα social features που προσφέρει οικουμενικά το PS4. Μπορεί η έκδοση του PS4 να μην είναι η απολύτως καλύτερη στην αγορά, αλλά η διαφορά είναι τόσο μικρή που δεν αξίζει καν να την ψάξετε.
