Το μυστήριο χάνεται γρήγορα
Βασισμένο σε μια άγνωστη στους περισσότερους σειρά anime, το The Mysterious Cities Of Gold: Secret Paths έκανε την εμφάνισή του σε διάφορα συστήματα πριν καταλήξει στο 3DS. Παραδόξως, η ομάδα ανάπτυξης δεν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις ιδιαιτερότητες του μηχανήματος, θέλοντας κατά πάσα πιθανότητα να προσφέρει μια παρόμοια εμπειρία με τα υπόλοιπα formats. Η απόφαση αυτή έχει φυσικά τα θετικά και τα αρνητικά της.
Οι παίκτες ακολουθούν τρεις πρωταγωνιστές, τους Esteban, Zia και Tao, στην αναζήτησή τους για τις χαμένες Χρυσές Πόλεις. Προς τιμή τους, οι προγραμματιστές προσπάθησαν να συνδέσουν τη σειρά με το παιχνίδι, με τα cut-scenes να ακολουθούν την αισθητική και την ποιότητα του anime. Μόνο μείον το αρκετά κακό μοντάζ που δυσκολεύει την παρακολούθηση της ιστορίας, ειδικά για όσους δεν γνωρίζουν το πρωτότυπο υλικό.
Σε επίπεδο gameplay, το The Mysterious Cities Of Gold: Secret Paths ακολουθεί παραδοσιακά puzzle μονοπάτια. Κάθε πρωταγωνιστής έχει ξεχωριστές ικανότητες, με τις οποίες μπορεί να ξεπερνά συγκεκριμένα εμπόδια. Ο Esteban χρησιμοποιεί τα λεγόμενα Sun Medallions τα οποία ενεργοποιούν συγκεκριμένους μηχανισμούς σε κάθε επίπεδο, η Zia μπορεί να χωρέσει σε στενά περάσματα, ενώ ο Tao διαβάζει αρχαίες επιγραφές (για hints) και μπορεί να στέλνει τον παπαγάλο Kokapetl σε αντικείμενα που με άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε να φτάσει. Η όλη λογική στηρίζεται στην έννοια του συνδυασμού. Ο παίκτης καλείται σε κάθε περίσταση να συνδυάσει τις ικανότητες του κάθε χαρακτήρα, για να ξεπεράσει το εκάστοτε εμπόδιο. Έτσι για το άνοιγμα κάποιας πόρτας, ο παίκτης ενδέχεται να χρειαστεί να στείλει τη Zia να πατήσει κάποιο διακόπτη, αφού πρώτα περάσει από κάποιο στενό άνοιγμα, τον Tao να διαβάσει κάποια επιγραφή που κρύβει κάποιο μυστικό για το γρίφο και τον Esteban να χρησιμοποιήσει το Sun Medallion, για να ενεργοποιήσει τον τελικό μηχανισμό.
Η ομάδα ανάπτυξης προσπάθησε να προσφέρει ποικιλία στο βασικό μηχανισμό, αλλά η προσπάθειά της δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένη. Μετά από λίγο, ο παίκτης συνειδητοποιεί ότι παρά τις επιφανειακές διαφορές τους και την ολοένα αυξανόμενη δυσκολία τους, οι γρίφοι ανακυκλώνουν τους ίδιους μηχανισμούς, γεγονός που γεννάει σχετικά γρήγορα το στοιχείο της μονοτονίας. Αυτή σπάει προσωρινά από την υιοθέτηση μηχανισμών stealth, όμως επανέρχεται δριμύτερη με τη συνειδητοποίηση ότι οι εν λόγω μηχανισμοί είναι υπερβολικά απλοϊκοί. Οι αντίπαλοι “βλέπουν” μόνο μπροστά τους, ενώ στην περίπτωση που αντιληφθούν τον παίκτη, ο τελευταίος έχει τη δυνατότητα να κρυφτεί ακόμα και μπροστά στα μάτια τους, αρκεί να κινηθεί σχετικά γρήγορα. Ακόμα όμως και αν δεν τα καταφέρει, οι επιπτώσεις είναι ελάχιστες, καθώς επηρεάζουν μόνο το τελικό σκορ κάθε επιπέδου, αλλά και τα τρία βασικά επιτεύγματα που καλείται να ολοκληρώσει ο παίκτης σε κάθε ένα από αυτά (χρόνος, αριθμός συλλήψεων, αριθμός collectibles).
Δυστυχώς, τα προβλήματα ή μάλλον οι ελλείψεις, συνεχίζονται και στον τεχνικό τομέα. Αν και τα γραφικά είναι σχεδόν ικανοποιητικά, η απόφαση να χρησιμοποιηθεί η κάτω οθόνη του μηχανήματος για το gameplay, σημαίνει ότι το εφέ 3D δεν αξιοποιείται καθόλου, ενώ η “μεγάλη” οθόνη περιορίζεται στην προβολή άσκοπων πληροφοριών. Επίσης, το μέγεθος της οθόνης περιορίζει αρκετά την οπτική του παίκτη, κάτι που όμως δεν ενοχλεί πάντα.
Από την άλλη, η χρήση της κάτω οθόνης επιτρέπει στην ομάδα ανάπτυξης να υιοθετήσει δύο ειδών συστήματα χειρισμού. Ένα παραδοσιακό, με το circle pad και τα κουμπιά του μηχανήματος και ένα αφής, που θυμίζει ελαφρώς point ‘n’ click adventures. Αναμενόμενα, το παραδοσιακό σύστημα χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη ακρίβεια, στοιχείο που βοηθά στο stealth, ενώ το σύστημα αφής προσφέρει μια αμεσότητα που βοηθά τους νεαρότερους παίκτες να παίξουν με μεγαλύτερη άνεση.
Οι τελευταίοι είναι φυσικά και το βασικό κοινό στο οποίο στοχεύει ο τίτλος, καθώς το απλουστευμένο και επαναλαμβανόμενο gameplay σπάνια ενοχλεί τους μικρότερους gamers, ενώ το σχετικά βατό επίπεδο δυσκολίας δεν πρόκειται να τους απομακρύνει γρήγορα.
Αυτό από μόνο του περιορίζει το The Mysterious Cities of Gold: Secret Paths, καθώς όσοι αναζητούν μια σύγχρονη εκδοχή του The Lost Vikings ή μια εναλλακτική πρόταση στη σειρά Layton, θα πρέπει να κοιτάξουν αλλού.
Και, δυστυχώς, δεν πρόκειται να βρουν κάτι παρόμοιο και τόσο ποιοτικό όσο αυτή.
