Η γη των συνόρων και ο πυρετός του χρυσού. Με ρόδες.
Ας αναλογιστούμε για λίγο τι έφερε την επιτυχία στη σειρά Trials των RedLynx και Ubisoft. Ο παίκτης προσπαθεί, ως αναβάτης σε μοτοσικλέτα, να δαμάσει την ορμή και άλλα φυσικά φαινόμενο για να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο που βρίσκεται μπροστά του, στο λιγότερο δυνατό χρόνο. Η ανταμοιβή είναι η επίδοση και το μετάλλιο που τη συνοδεύει. Ο παίκτης αισθάνεται πως η επίδοση είναι στο χέρι του, το λάθος δικό του και είναι αποφασισμένος να κάνει το κάτι παραπάνω.
Με πολύ απλά λόγια η αίσθηση αυτή πάει περίπατο στο Trials Frontier. Εν μέρει είναι λογικό και αναμενόμενο αφού οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές σε τίτλους για tablets και smartphones. Ο έλεγχος χάνει σε ακρίβεια αφού χρησιμοποιούνται εικονικά πλήκτρα, δύο για τον έλεγχο του κέντρου βάρους, δύο για έλεγχο επιτάχυνσης. Βέβαια η αλλοίωση δεν είναι καταστροφική αφού τα διαθέσιμα επίπεδα είναι πιο απλά και πιο σύντομα σε σχέση με άλλους τίτλους Trials. Όμως, όπως αποδεικνύεται, αργότερα, η αρχική αυτή σκέψη είναι λανθασμένη μιας και τα κίνητρα πίσω από τη διαφορετική νοοτροπία των επιπέδων μάλλον αλλιώς διαμορφώθηκαν.
Βλέπετε το Trials Frontier ακολουθεί το μοντέλο free-to-play. Αυτό σημαίνει πως κάθε αγώνας καταναλώνει καύσιμα που αναπληρώνονται με το πέρας του χρόνου. Επιπλέον χρειάζονται Coins για την αγορά αναβαθμίσεων, ενώ αν βιάζεστε ή σας λείπουν Coins, υπάρχουν τα Gems που μοιράζονται με φειδώ και, φυσικά, αγοράζονται και με κανονικότατο χρήμα. Προφανώς αυτό δεν είναι αρκετό. Για αυτό λοιπόν, μετά την ολοκλήρωση μια διαδρομής, υφίσταται το Loot Wheel. Κατ’ ουσίαν γυρνάτε τον Τροχό της Τύχης και ελπίζετε να κερδίσετε Gems, χρήματα, αντικείμενα για τη μηχανή σας, αντικείμενα που συνδυάζονται με άλλα ώστε να οδηγήσουν σε αναβάθμιση για τη μηχανή σας, ακόμη και quest items. Αν δεν σας τύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε ή τρέχετε ξανά τη διαδρομή ή πληρώνετε με Gems για να γυρίσει και πάλι ο τροχός. Εδώ αποκαλύπτεται ότι δεν αγωνίζεστε για μετάλλια αλλά για…τον τροχό. Με την πάροδο του χρόνου και των levels ακόμη και το κόστος συμμετοχής σε διαδρομή (σε καύσιμα) ανεβαίνει ενώ το level up που θα αναπληρώσει αυτόματα του πόρους γίνεται όλο και πιο μακρινή υπόθεση. Αντίστοιχα η αναμονή για την εφαρμογή μιας αναβάθμισης γίνεται όλο και πιο μακροσκελής. Τουλάχιστον μπορείτε να αγωνίζεστε όσο περιμένετε. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν αρκετά καύσιμα.
Συνεπώς, τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο το gameplay δεν έχει κάποιο σαφές πρόβλημα. Ναι η αισθητική είναι πιο ανάλαφρη, ναι υπάρχει “σενάριο” που θα μπορούσε κάλλιστα να λείπει, αλλά ο πυρήνας είναι ο ίδιος. Για να φτάσετε σε αυτόν όμως θα αισθανθείτε, όπως συνηθίζετε σε αυτές τις περιπτώσεις, πως συμμετέχετε σε κάποιου είδους κοινωνικό-οικονομικό πείραμα. Μάλλον το ίδιο πρέπει να αισθάνεται και η RedLynx. Ειδικά από τη στιγμή που έπρεπε να μοιράσει την προσοχή της μεταξύ του Trials Fusion για κονσόλες και του Trials Frontier για iOS και Android.
Είναι ξεκάθαρο ποιος βγαίνει χαμένος.
