Ο Hitman περνά από αποστακτήριο και κρατά την ουσία
Η αφαίρεση είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα. Τόσο στην καθημερινότητα όσο και στο game design (είμαστε άλλωστε στην εποχή που τα μισά και πλέον games μπορούν και αποκαλούνται action-adventures με μηχανισμούς RPG). Το Hitman GO πάντως είναι άσκηση στην αφαίρεση από την Square Enix Montréal και όχι από την io Interactive που σίγουρα έχει γεμάτα τα χέρια της.
Στο Hitman GO κάθε “hit” είναι ένα διαφορετικό “επιτραπέζιο”. Τα στάδια μέχρι το τελικό στόχο χωρίζονται σε διαφορετικά, μινιμαλιστικά και σχεδιαστικά υπέροχα ταμπλό με τον Agent 47, φρουρούς και οποιονδήποτε άλλον να μοιάζουν με καλοδουλεμένα πιόνια από κατά παραγγελία σετ για σκάκι. Ωστόσο, σε αντίθεση με το σκάκι, δεν υπάρχει grid. Οι γραμμές τις κίνησης είναι προδιαγεγραμμένες και σε πολλούς θα θυμίσουν τα απλά “κυκλώματα” που τους απασχολούσαν στη φυσική του λυκείου. Πάνω στα ίχνη αυτά λοιπόν υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία στα οποία μπορεί να σταθεί ο Agent 47 και, πολλές φορές, άλλοι αντίπαλοι. Κάποιοι φρουροί κινούνται κάθε φορά που κινείται και ο Agent 47. Άλλοι στρέφουν το βλέμμα τους ενώ κάποιοι ακόμη παραμένουν προσηλωμένοι σε συγκεκριμένη πλευρά. Η κίνηση του παίκτη είναι ρυθμιστής των πάντων καθώς όλα κινούνται με τη χάρη που παραπέμπει σε εκλεπτυσμένα έργα της κλασικής ωρολογοποιίας. Ο γενικός στόχος απλός: να καταλήξει ο Agent 47 σε συγκεκριμένη θέση χωρίς να γίνει αντιληπτός ή χωρίς να δεχθεί κάποιο πλήγμα. Στην αρχή όλα είναι απλά. Αρκεί να φροντίσετε να αποφεύγετε εχθρούς είτε να ρίχνετε το πιόνι τους προσεγγίζοντάς τους από πίσω.
Το Hitman GO αφιερώνει αρκετό χρόνο στα βασικά για να ανεβάσει ύστερα τον πήχη και να θυμίσει, για άλλη μια φορά, σκάκι. Αργά ή γρήγορα η γνώση της συμπεριφοράς των διαφόρων εχθρών και η πολυπλοκότητα των κινήσεων ζητά από τον παίκτη σκέψη σε βάθος πολλαπλών κινήσεων. Η εναλλακτική είναι το trial and error. Δεν πρόκειται να το αποφύγετε αλλά, αν μη τι άλλο, το εμπόδιο αυτό μπορεί να θεωρηθεί και τιμητικό για την προσπάθεια της ομάδας ανάπτυξης, αφού είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο στους πιο αγαπημένους τίτλους Hitman του παρελθόντος. Αργά ή γρήγορα προστίθενται νέες μεταβλητές, όπως θέσεις που προσφέρουν κάλυψη για μια σειρά (άλλωστε η κίνηση σε κάθε σειρά, έστω και μπρος-πίσω, είναι υποχρεωτική), αντικείμενα που χρησιμοποιούνται για αντιπερισπασμό και διάφορα, αλλά απλά, φονικά αντικείμενα. Άρα το trial and error αποκτά ολοένα και ευρύτερο ρόλο. Πόσο μάλλον όταν μπαίνουν στη μέση και επιπλέον objectives. Σε κάποια ταμπλό θα κληθείτε να φτάσετε στον προορισμό σας χωρίς να σκοτώσετε κανέναν. Σε κάποια άλλα θα πρέπει να κάνετε ακριβώς το αντίθετο. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι θα χρειαστεί να φτάσετε στο τέλος μέσα σε ορισμένο αριθμό κινήσεων.
Έτσι μόνο εξασφαλίζονται κάρτες που, όπως τα αστέρια σε τόσα άλλα games, φέρνουν πρόσβαση σε περισσότερα επίπεδα. Άρα τα επιπλέον objectives δεν είναι διακοσμητικά αλλά βασικό κομμάτι της εμπειρίας. Τι σημαίνει όμως αυτό για το hint system; Κάθε παίκτης ξεκινά με πέντε βοήθειες. Τεχνικώς δεν είναι βέβαια “βοήθειες” όσο κανονικές υποδείξεις, βήμα προς βήμα. Μόλις καταναλωθούν οι πέντε αρχικές βοήθειες, οι επιλογές του πιο πιεζόμενου παίκτη είναι ξεκάθαρες. Είτε το παίρνει απόφαση ότι θα κάνει πάρα πολλές δοκιμές και προσπάθειες μέχρι να βρεθεί η ιδανική οδός, είτε θα πληρώσει. Θα πληρώσει για επιπλέον hints (σε δόσεις ή 13 ευρώ περίπου μονομιάς για άπειρες βοήθειες), είτε 0,89 για να αποκτήσει πρόσβαση στο επόμενο σετ από ταμπλό χωρίς να έχει τις απαιτούμενες κάρτες. Η τελευταία λύση είναι σίγουρα φθηνότερη αν κάποιος αρνείται να επιβληθεί αλλιώς στο Hitman GO. Ωστόσο οι κυνηγοί των trophies και achievements σίγουρα έχουν την απαιτούμενη ψυχολογία για να βασανιστούν με τον παραδοσιακό τρόπο.
Με την υπόσχεση ότι έρχονται και άλλα σετ από ταμπλό στο μέλλον (ελπίζουμε χωρίς χρέωση από τη στιγμή που και ο τίτλος αλλά και τα hints κοστίζουν), αναμένεται ακόμη περισσότερη πρόκληση αλλά και βάθος. Ίσως έτσι εξισορροπηθεί και η εντύπωση ότι τα, σε πρώτη φάση, πολλά απλά επίπεδα με προφανείς λύσεις είναι χαμένος χρόνος αντί για το εξίσου μινιμαλιστικό tutorial που προφανώς σχεδίασε η ομάδα. Άλλωστε δεν υπάρχει καμία οδηγία, καμία εξήγηση. Όλα τα νοήματα εκφράζονται μέσω του design και μάλιστα με ευχάριστη σαφήνεια.
Η μεγαλύτερη επιτυχία βέβαια εκφράζεται στη συνολική αίσθηση που είναι χαρακτηριστικά Hitman. Ο Agent 47 δεν έχει την ίδια ελευθερία κινήσεων που έχει συνηθίσει αλλά υποχρεούται να μετρά καθετί που συμβαίνει γύρω του για να δημιουργήσει την κατάλληλη ευκαιρία και όλα να δέσουν με το κλικ ενός καλοσχεδιασμένου ωρολογιακού μηχανισμού.
