Birdie ή Bogey;
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, τα παιχνίδια με θέμα τους το γκολφ δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα. Εδώ και κάμποσες δεκαετίες στηρίζονται στον ίδιο βασικό μηχανισμό, αδυνατώντας να προσφέρουν κάτι άλλο που να τον βελτιώνει. Οι προσπάθειες για motion controls αποτελούν μια μικρή παρένθεση, σε μια κατά τα άλλα σταθερή διαδρομή.
Το Mario Golf: World Tour δεν σκοπεύει να αλλάξει τα πράγματα. Υιοθετεί το σύστημα χειρισμού που μάλλον ανακάλυψε ο προκάτοχός του πριν πάρα μα πάρα πολλά χρόνια και, πάνω σε αυτό, επιχειρεί να χτίσει ένα σύνολο που θα καταφέρει να τραβήξει το ενδιαφέρον του σύγχρονου gamer. Ευτυχώς, το εγχείρημα κρίνεται επιτυχημένο, παρά τις μικρές αστοχίες.
Ο τίτλος της Camelot εμφανίζεται χωρισμένος στα δύο. Πράγματι, το Mario Golf: World Tour προσφέρει στον παίκτη δύο βασικά modes: το Mario Golf και το Castle Club. Ή σε πιο παραδοσιακούς όρους, το single player και το campaign mode.
Αν και ο πυρήνας του τίτλου κρύβεται στο Mario Golf mode, ο μεγάλος όγκος του περιεχομένου του βρίσκεται στο Castle Club. Σε αυτό οι επίδοξοι αθλητές επισκέπτονται το ομώνυμο κέντρο, συναναστρέφονται με NPC, αγοράζουν ρούχα και εξοπλισμό, ανακαλύπτουν διάφορα μυστικά και συμμετέχουν στα τρία βασικά πρωταθλήματα του τίτλου. Τα τελευταία αντιπροσωπεύουν τρία διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας, με το πρώτο να λειτουργεί και ως άτυπο tutorial και το τρίτο να δοκιμάζει αρκετά τα νεύρα και την ψυχραιμία.
Με την πρώτη ματιά, τα τρία πρωταθλήματα φαίνονται λίγα. Και στην πραγματικότητα είναι. Από τη μία η ύπαρξη DLC επί πληρωμή που προσθέτει περιεχόμενο και από την άλλη ο στόχος της ομάδας ανάπτυξης να προσφέρει κάτι πέρα από το παραδοσιακό παιχνίδι γκολφ, οδήγησαν στην απόφαση να συμπεριληφθούν τρία μόνο courses.
Παραδόξως, η ποσότητα του gameplay δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα. Και αυτό γιατί οι “εξωσχολικές” δραστηριότητες είναι πάρα πολλές και ίσως πιο ενδιαφέρουσες. Πέρα από τις πιο φαντεζί διαδρομές, που εκμεταλλεύονται τον κόσμο του Mario και προσθέτουν ειδικά power ups και εμπόδια, υπάρχουν διάφορα challenges που θέτουν συγκεκριμένους στόχους στον παίκτη, ανταμοίβοντάς τον με νομίσματα που ξοδεύει σε εξοπλισμό και περιεχόμενο. Οι προκλήσεις παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, ενώ αναγκάζουν τον παίκτη να παίξει με μη συμβατικούς τρόπους για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αξίζει να σημειωθεί το λεγόμενο One-On, One-Put challenge, στο οποίο ο παίκτης πρέπει να βάλει την μπάλα στην τρύπα με δύο κινήσεις (μία για την προσέγγιση, μία για να πετύχει την τρύπα), ενώ τυχόν αποτυχία σημαίνει επανάληψη όλου του challenge από την αρχή.
Παρά τις δυσκολίες που παρουσιάζουν κάποια challenges, στην πραγματικότητα το γενικό επίπεδο της δυσκολίας δεν είναι εξωφρενικό. Η ομάδα ανάπτυξης έχει καταβάλλει προσπάθειες να απλοποιήσει το παιχνίδι για τους αρχάριους παίκτες, προσφέροντας αυτοματοποιημένα συστήματα χειρισμού, tutorials που εξηγούν τις λεπτομέρειες μιας βολής κ.ά.
Ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια έχει καταβληθεί στο Mario Golf mode, που παρά το ότι το παρομοιάσαμε με ένα παραδοσιακό single-player mode, περιλαμβάνει και τα κλασικά multiplayer modes αλλά και online πρωταθλήματα που παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, μιας και διοργανώνονται αρκετά επίσημα τουρνουά που συγκεντρώνουν παίκτες από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, οι παίκτες μπορούν να δημιουργήσουν και τα δικά τους πρωταθλήματα, προσαρμόζοντας διάφορες παραμέτρους.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι αν και κλασικός τίτλος γκολφ, το Mario Golf: World Tour προσφέρει αρκετό περιεχόμενο ικανό να γεμίσει αρκετές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο του παίκτη. Φυσικά, δεν είναι όλα τέλεια.
Ο διαχωρισμός του τίτλου σε δύο ξεχωριστά modes προκαλεί πονοκέφαλο. Από τη μία η μετάβαση στις διάφορες ενότητες του τίτλου είναι περισσότερο περίπλοκη από όσο θα έπρεπε και από την άλλη η διαρκής ανάγκη επιστροφής στο κεντρικό μενού για να περάσει κανείς από το ένα mode στο άλλο, καταντάει σύντομα κουραστική.
Το ίδιο κουραστικό είναι και το Castle Club, ένα αρκετά μεγάλο μέρος χωρίς ικανοποιητικό χάρτη, ο οποίος, στην αρχή τουλάχιστον, δείχνει πολύ μπερδεμένος. Ακόμα και όταν ο παίκτης μάθει πού βρίσκεται τι, είναι ανούσια χρονοβόρα η μετάβαση από το ένα μέρος στο άλλο.
Αλλά και μέσα στο παιχνίδι, ο έλεγχος της κάμερας, παρά την προσπάθεια που έχει γίνει και τις πολλές διαθέσιμες γωνίες, δεν είναι ιδιαίτερα εύχρηστος. Παράλληλα, τα αντικείμενα και ο εξοπλισμός δεν προσφέρουν πάντα ουσιαστικές αλλαγές στις δυνατότητες του χαρακτήρα, ενώ υπάρχουν ερωτηματικά και στο κατά πόσο ένας “φτιαγμένος” χαρακτήρας θα ισορροπεί σε σχέση με τους έτοιμους που περιλαμβάνονται στον τίτλο. Τέλος, πολλές από τις “ρεαλιστικές” διαδρομές των τριών βασικών πρωταθλημάτων χαρακτηρίζονται από μια κάπως μονότονη σχεδίαση, χωρίς ιδιαιτερότητες στη σχεδίασή τους.
Όλα αυτά όμως δεν αναιρούν το γεγονός ότι το Mario Golf: World Tour είναι μια αξιόλογη προσθήκη στη σειρά που έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μια δυνατή online κοινότητα, αν φυσικά η Nintendo ή ίδια η κοινότητα συνεχίσουν να το υποστηρίζουν με την προσθήκη επιπλέον περιεχομένου.
Χωρίς να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο τίτλος απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, σε κοινό που βρίσκει ενδιαφέρον το ηλεκτρονικό γκολφ, αλλά και αναγνωρίζοντας την προσπάθεια της Camelot να διανθίσει το gameplay με αρκετό περιεχόμενο και προκλήσεις, καταλήγουμε σε ένα αποτέλεσμα που μάλλον δεν θα τα βρει… ιδιαίτερα μπαστούνια μπροστά του.
