Αραχνοΰφαντο.
Ο Spider -Man ξαναήρθε στην πόλη σας γεμάτος web swinging και κακούληδες. Και όσο amazing και αν θέλει ο ίδιος να τον αποκαλούμε, μάλλον μοιάζει περισσότερο με τον Spider-Man στη χώρα της σφαλιάρας.
Το πρώτο The Amazing Spider-Man, αν και movie tie in, κατάφερε να μείνει μακριά από τα περισσότερα προβλήματα του είδους, δανειζόμενο φυσικά στοιχεία και από τίτλους όπως τα Batman Arkham. Η δεύτερη απόπειρα της Beenox εξακολουθεί να προσφέρει μια διαφορετική ιστορία σε σχέση με την αντίστοιχη ταινία, με παρέλαση χαρακτήρων, κυρίως “κακών”, που όμως λίγο αξιοποιούνται, και το ίδιο περίπου gameplay διανθισμένο με…αδιάφορα quests.
Η ίδια η ιστορία, αν και έχει κάποιο ενδιαφέρον, καταλήγει τελικώς ιδιαίτερα βιαστική στην προσπάθειά να χωρέσουν σε λίγες μόνο ώρες πολλοί διαφορετικοί μεγάλοι αντίπαλοι, με την ιστορική συνοχή να πηγαίνει κάπως περίπατο. Από εκεί και πέρα τα περισσότερα πράγματα είναι όπως τα θυμάστε από τον αρχικό τίτλο, με το web swinging να μπορεί να πραγματοποιηθεί πλέον και με τις 2 σκανδάλες του χειριστηρίου (μια σκανδάλη για κάθε χέρι). Αλλαγή που πολλούς ενόχλησε, άλλα λίγη σημασία έχει μιας και ο παραδοσιακός τρόπος χειρισμού (με τη μια σκανδάλη) εξακολουθεί να υποστηρίζεται, χωρίς μάλιστα κάποια ουσιαστική διάφορα στην απόδοση. Από την άλλη η ιδιαίτερα ευέλικτη φύση του Spider-Man φέρνει είτε πολύ θέαμα, είτε προσγείωση-προσκολληση σε εντελώς διαφορετική επιφάνεια από αυτή που υπολογίζατε, χαλώντας σας π.χ. ένα πιθανό stealth kill. Δύσκολα μιλάμε για αποτυχία ολοκλήρωσης quest μιας και η μειωμένη δυσκολία του τίτλου δεν επιτρέπει τέτοιες “ελλείψεις”.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει βέβαια την γκαρνταρόμπα του Peter Parker για ελλείψεις, με πολλές διαφορετικές στολές να φέρνουν διαφορετικά stats και ιδιότητες. Στην πραγματικότητα οι διαφορές είναι σχεδόν αποκλειστικά εις μάτην, ενώ το level up κάθε στολής είναι πολύ εύκολο και γρήγορο. Μερικές εξ αυτών βρίσκονται φρουρούμενες σε υπόγειες εγκαταστάσεις της πόλης, με το stealth να είναι φαινομενικά απαραίτητο για την απόκτησή τους. Η εφαρμογή του stealth όμως είναι το λιγότερο επιδερμική. Είναι πάντως καλύτερη από του Lords Of Shadow 2 (θα μας κυνηγά για πάντα αυτό το πράγμα).
Το θέαμα έρχεται και πάλι από τη σκηνοθεσία και λειτουργία του συστήματος μάχης που εξακολουθεί να μοιάζει πολύ με αυτό της σειράς Batman Arkham. Η φύση του Spider-Man επιτρέπει πολύ μεγαλύτερη ευελιξία κινήσεων, με αεροπλανικές φιγούρες και περίεργα γυρίσματα της κάμερας, αν και όλα θα μπορούσαν να είναι ένα κλικ πιο γρήγορα. Η camera που προαναφέραμε βέβαια, όταν δεν έχει κάποια προκαθορισμένη διαδρομή για να την ορίζει (π.χ. finishing move) ή όταν οι αντίπαλοί σας απομακρυνθούν από εσάς, τα κάνει μαντάρα αφήνοντάς σας εκτεθειμένους και χαλώντας σας chain attacks και combos. Μπορείτε να την κινήσετε ελεύθερα, αλλά μερικές φορές δεν κάνει καμία προσπάθεια για διευκόλυνση. Θα μας θυμηθείτε για αυτό στα boss fights, όταν καταλήξετε να πετάτε ιστό στον τοίχο αντί για τον αντίπαλο.
Το κερασάκι στην όλη υπόθεση είναι δυστυχώς τα quests (κανονικά και δευτερεύοντα) που είναι τόσο αδιάφορα που ακόμα και ο ίδιος ο τίτλος προσπαθεί να σας αναγκάσει να τα ολοκληρώσετε, μέσω ενός συστήματος καλής-κακής φήμης. Κάντε καλές πράξεις και θα γίνετε ο ήρωας της πόλης. Αφήστε την πόλη στη μοίρα της και η Task Force του Kingpin θα σας κυνηγά ασταμάτητα μέσα στην πόλη. Οπότε…κάντε side quests για να μην τους έχετε στο κεφάλι σας. 5 με 6 quests αρκούν για να μπείτε ξανά στον ίσιο δρόμο, αλλά το σενάριο κάθε τόσο σας ξαναφέρνει στην αντίθετη πλευρά του νόμου. Μαντέψτε γιατί…
Το The Amazing Spider-Man 2 δυστυχώς δεν είναι καθόλου amazing. Όσο και αν ο Spider-Man κινείται σαν…”κοκάκιας” σε κάθε cut scene (ακόμα και αυτά που δεν υποστηρίζουν κάτι τέτοιο) ο ενθουσιασμός του δεν καταφέρνει να περάσει στον παίκτη. Η Beenox μάλλον ξέχασε το πρώτο The Amazing Spider-Man που η ίδια δημιούργησε και αντί να κάνει σωστή δουλειά, άραξε στο cinema βλέποντας την νέα ταινία και φτιάχνοντας τον αντίστοιχο τίτλο στο διάλειμμα.
