The stealth thickens.
Η Camouflaj δεν είναι και πάρα πολύ γρήγορη. Αρχικά δεν ήταν καν έτοιμη να αναπτύξει το République ως σειρά επεισοδίων. Αλλά τα πράγματα ήρθαν όπως ήρθαν και το πρώτο επεισόδιο, το République: Exordium, ήταν μια ενδιαφέρουσα αρχή.
Το δεύτερο επεισόδιο, ονόματι Metamorophosis, είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση. Παρότι μέρος του όλου φέρνει αλλαγές ουσίας, κάτι που δεν περιμένουμε να δούμε σε τέτοιες παραγωγές, ούτε και από την επιτυχημένη Telltale Games.
Σε κάθε περίπτωση οι παίκτες επιστρέφουν στον δυστοπικό κόσμο του παιχνιδιού. Η Hope, η πρωταγωνίστρια, βασίζεται στον παίκτη για καθοδήγηση, ο οποίος, ουσιαστικά, είναι ταυτόχρονα θεατής και χαρακτήρας. Η Hope προσπαθεί να δραπετεύσει από τις εγκαταστάσεις στις οποίες βρίσκεται και να μάθει τα μυστικά ενός κόσμου που παρακολουθεί τους πολίτες, εμποδίζει τη διάδοση της γνώσης, της πληροφορίας κ.λπ. Ενώ στην πρώτη εξόρμηση ο διαθέσιμος χώρος ήταν πιο αδιάφορος εικαστικά, η βιβλιοθήκη στην οποία λαμβάνει χώρα το Metamorphosis είναι πιο ενδιαφέρουσα επιλογή. Ο σχεδιασμός της είναι κάπως πιο πολύπλοκος, η αισθητική σαφώς και πολύ διαφορετική και οι διαδρομές πιο ενδιαφέρουσες. Η Hope δεν μπορεί να αμυνθεί. Εντοπισμός ισούται με φυλάκιση (αν και μικρή σημασία έχει στην πράξη αφού επιστρέφει εύκολα και άμεσα) και οι μόνες βοήθειες που έχει είναι το smartphone και οι οδηγίες του παίκτη. Ο παίκτης εναλλάσσει, κατ’ επιλογή, μεταξύ των καμερών κλειστού κυκλώματος και έτσι μόνο μπορεί να αποκτήσει αντίληψη του χώρου προκειμένου να βοηθήσει την Hope.
Αυτή τη φορά έχει περισσότερα εργαλεία στη διάθεσή της. Μπορεί να δει μέσα από τοίχους αλλά και να δει την πορεία που προτίθεται να ακολουθήσει κάποιος φρουρός. Οι νέοι φρουροί όχι μόνο δεν παθαίνουν τίποτα με tasers αλλά, σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά, αντί για συγκεκριμένη διαδρομή που ο παίκτης μπορεί να μάθει και να εκμεταλλευθεί, τώρα ακολουθούν πιο τυχαίες γραμμές. Αυτομάτως το πέρασμα από τη μια μεριά ενός χώρου στην άλλη είναι τελείως διαφορετική υπόθεση για το “πήγαινε” και το “έλα”. Ακόμη και σε επαναληπτικές διαδρομές. Η αίσθηση του stealth αλλάζει, είναι, αυτή τη φορά, πιο ουσιώδες.
Δεν είπαμε όμως για νέες ικανότητες; Δεν ακυρώνουν τις αλλαγές αυτές; Όχι και τόσο. Για αρχή τα διάφορα OMNI Skills δεν είναι δεδομένα. Για να τα αποκτήσετε πρέπει να εξερευνήσετε αρκετά το χώρο, να βρείτε πληροφορίες που μπορείτε να δώσετε στον data broker και έτσι να αποκτήσετε τα απαραίτητα σχέδια. Και τότε ακόμη χρειάζεται φειδώ αφού όλα καταναλώνουν την μπαταρία του smartphone. Συνεπώς ο παίκτης πρέπει να κερδίσει αυτές τις ευκολίες και ύστερα δεν έχει το περιθώριο να υπερβάλλει στη χρήση τους.
Αν το δεύτερο επεισόδιο στέκεται καλύτερα στα πόδια του ως τίτλος stealth για οθόνη αφής (με αρκετά μεγάλη επιτυχία σε αξιοπιστία και απόκριση), είναι λίγο πιο ασταθές όταν προσπαθεί να αναδείξει το σενάριο και τον κόσμο του. Σε αυτό το στάδιο θα περίμενε κανείς σημαντικότερες εξελίξεις. Τουλάχιστον οι λιγοστοί γρίφοι είναι ευχάριστοι, όχι βάναυσοι, και οδηγούν μάλιστα στην κατανόηση ορισμένων καταστάσεων και χαρακτήρων. Δεν λέμε κάτι περισσότερο για να αποφύγουμε spoilers. Θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε το βελτιωμένο χάρτη για να μάθετε μόνοι σας.
Περιέργως μπορείτε να παίξετε το δεύτερο επεισόδιο ακόμη και αν δεν έχετε αγγίξει το πρώτο. Αντίστοιχα σας περιμένει νέο περιεχόμενο στο πρώτο επεισόδιο αν το επισκεφθείτε ξανά μετά την αγορά του δεύτερου. Πράγμα και πάλι παράξενο για episodic game.
Η ουσία είναι ότι το δημιούργημα του Ryan Payton κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Με λίγη τύχη δεν θα πάει χαμένη η προσπάθεια. Αρκεί να βρει το ρυθμό του στην πλοκή και να εξαλείψει και αυτό το μικρό ποσοστό μπερδέματος και ανακρίβειας στην καθοδήγηση της Hope στον χώρο.
Βασιζόμαστε στην Ελπίδα λοιπόν.
