Botanicula – Review

0

Πότισμα μια φορά την ημέρα.

Αλλόκοτο. Είναι η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό κάποιου που βλέπει για πρώτη φορά τον τίτλο της Amanita Design. Αυτός ο αλλόκοτος χαρακτήρας είναι που τραβάει αρχικά το ενδιαφέρον του παίκτη και τον κάνει να ενδιαφερθεί για το δέντρο των πέντε πρωταγωνιστών που κινδυνεύει από τα επικίνδυνα παράσιτα. Η ιστορία, αν και κινείται σε γνώριμα μονοπάτια, αποφεύγει τους παραδοσιακούς τρόπους περιγραφής και προσπαθεί να ξεδιπλωθεί μέσω ελάχιστων, ασαφών σκηνών. Παραδόξως, καταφέρνει να μεταφέρει το νόημα και να δώσει ένα σκοπό στον παίκτη, που για αρκετή ώρα κοιτάζει την οθόνη με απορία.

Αυτή η ασάφεια χαρακτηρίζει ολόκληρο το παιχνίδι, το οποίο δηλώνει point ‘n’ click adventure που δίνει πολύ βάρος στο “point ‘n’ click” και λιγότερο στα υπόλοιπα στοιχεία που έχουμε συνηθίσει από τους τίτλους του είδους. Αυτή η εμμονή στο pixel hunting γεννάει ένα gameplay που στηρίζεται έντονα στο trial and error, κάτι που καταντάει αρκετά κουραστικό. Αν και έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια να δίνονται hints με πολύ διακριτικό τρόπο, hints που θα καταλάβουν ίσως οι πιο παρατηρητικοί gamers, η έλλειψη ενός παραδοσιακού συστήματος βοήθειας, καθώς και η απουσία απτών ενδείξεων σε συνδυασμό με τη γενικότερη ασάφεια, κάνουν τον τίτλο πιο δύσκολο από ό,τι πραγματικά είναι. Πολλές φορές οι γρίφοι απαιτούν το πάτημα ενός αντικειμένου δύο και τρεις φορές (χωρίς την απαραίτητη ένδειξη) για το όποιο αποτέλεσμα, απογοητεύοντας σίγουρα τους πιο ανυπόμονους. Άλλες φορές οι γρίφοι είναι σαφείς, αλλά ο δαιδαλώδης σχεδιασμός των (τελευταίων) επιπέδων περιπλέκει περισσότερο από όσο θα έπρεπε τη λύση τους, προσθέτοντας στοιχεία back tracking. Ο υποτυπώδης χάρτης επίσης δεν βοηθάει ιδιαίτερα, αν και μετά από αρκετή ώρα παραμονής σε ένα επίπεδο, ο παίκτης αρχίζει να βρίσκει τα πατήματά του.

Παραδόξως και παρά την προσπάθεια για επιτηδευμένη ασάφεια, οι βασικοί στόχοι δεν επιδεικνύουν την ίδια φαντασία. Κινούνται στο κλασικό “βρείτε Χ αντικείμενα”, γεγονός που αφαιρεί μερικώς από την όλη προσέγγιση της ομάδας ανάπτυξης. Τουλάχιστον η εκτέλεσή τους διαθέτει φαντασία (υπερβολική πολλές φορές) και οδηγεί σε ενδιαφέρουσες ή χιουμοριστικές σκηνές. Περισσότερο πάντως ευφάνταστοι είναι οι επιμέρους στόχοι κάθε επιπέδου, κρύβοντας αρκετά την πεζή προσέγγιση του τελικού σκοπού.

Εκεί που το Botanicula κερδίζει σίγουρα πόντους είναι στον τομέα της αισθητικής. Η ομάδα ανάπτυξης έχει δημιουργήσει ένα μικρόκοσμο γεμάτο ζωή, με διάφορα έντομα και πλάσματα που ακροβατούν μεταξύ του χαριτωμένου και της… αηδίας, αλλά και χρωματισμένο με όμορφα χρώματα που οπισθοχωρούν διακριτικά για να δώσουν χώρο στις πιο σκοτεινές στιγμές του τίτλου. Η μεταφορά στο iPad έγινε σχετικά αναίμακτα, καθώς ο point ‘n’ click χαρακτήρας του τίτλου είναι ιδανικός για μια συσκευή με οθόνη αφής. Αξιόλογη είναι και η μουσική επένδυση που συνοδεύει την περιπέτεια, με τους απόκοσμους ήχους να μεταφέρουν πειστικά τον περίεργο χαρακτήρα του Botanicula.

Ο τελευταίος αποτελεί και το μεγάλο στοίχημα του δημιουργήματος της Amanita Design. Η ασαφής προσέγγιση που ακολουθεί και ο αφαιρετικός τρόπος με τον οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία και οι γρίφοι δεν είναι για όλους. Η έλλειψη καθοδήγησης σε συνδυασμό με το trial and error και το back tracking μπορούν να “παγώσουν” έναν έτσι κι αλλιώς αργό τίτλο. Η διάρκειά του μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα μεγάλη (5-6 ώρες), αλλά η δυσκολία κάποιων γρίφων μπορεί να την επιμηκύνει σημαντικά.

Η αρχική εντύπωση παραμένει μέχρι το τέλος. Το Botanicula αποτελεί έναν αλλόκοτο τίτλο, με κρυμμένους παραδοσιακούς μηχανισμούς, προσεγμένη αισθητική και περίπλοκους γρίφους (όχι πάντα για τους σωστούς λόγους).
Ως έχει, αποτελεί μια ιδιόμορφη πρόταση που σίγουρα δεν πρόκειται να συγκινήσει πάρα πολλούς. Η προσέγγιση της ομάδας ανάπτυξης παρουσιάζει σίγουρα ενδιαφέρον, αλλά μάλλον δεν συναρπάζει εύκολα.

7

About Author

Αν και πολλοί λένε ότι γκρινιάζει, ο ίδιος δεν το παραδέχεται, λέγοντας ότι απλώς σχολιάζει αντικειμενικά. Κάπου χαμένος στο σπίτι του βρίσκεται ένας ΤΙ 99/4Α, ο πρώτος υπολογιστής που υποτίθεται ότι έπαιζε παιχνίδια. Η πορεία του με τον Spectrum και η αγάπη του για την Amiga, τον στιγμάτισαν ανεπανόρθωτα. Το πέρασμα από περιοδικά και sites του χώρου ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο την αγάπη του για τα videogames και παρά το ότι πλέον τσαντίζεται εύκολα με τις ενέργειες της Nintendo (και όχι μόνο), βαθιά μέσα του πιστεύει ότι είναι ο Link... Και όποιος τολμάει ας πει το αντίθετο.

Leave a Reply

κατασκευή ιστοσελίδων Web and Art Solutions