Ανάβαση στη μετριότητα.
Το Ascendant είναι ένα μικρό project από μια ομάδα απόφοιτων του Interactive Entertainment Academy της Φλόριντα. Πρόκειται για ένα ακόμα παιχνίδι που κατάφερε να κυκλοφορήσει χάρη στο Kickstarter, βλέποντας το φως της δημοσιότητας έξι μήνες μετά την επιτυχή χρηματοδότησή του.
Η τόσο σύντομη κυκλοφορία αναπόφευκτα άφησε το σενάριο στα σπάργανα. Είστε ένας υπερασπιστής του καλού και της τάξης, σε κόσμο όπου μαίνονται τέρατα και φανατικοί ζηλωτές – ας μείνουμε σε αυτό. Για ποιόν ή γιατί μάχεστε δεν αποσαφηνίζεται ποτέ. Δεν είναι και το ζητούμενο άλλωστε.
Το Ascendant είναι ένα 2.5D side-scroller που βασίζεται στη λογική των τίτλων rogue-like, συνδυάζοντας το υψηλό replayability με ένα εξελιγμένο σύστημα μάχης που, υποτίθεται, προσδίδει χαρακτήρα brawl στον τίτλο. Πατάει γερά στον κορμό του Binding Of Isaac (δανείζεται σχεδόν εξολοκλήρου τη δόμησή του, από τους χάρτες των dungeons, μέχρι το πώς λειτουργούν τα αντικείμενα και τα boss encounters) χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα στοιχεία από πιο arcade τίτλους, όπως το Shank και το αμείλικτο Super House Of Dead Ninjas. Το αποτέλεσμα ως είθισται, είναι αμφιλεγόμενο.
Κύρια αιτία στέκεται το σύστημα μάχης, το οποίο είναι περισσότερο περίπλοκο από όσο θα χρειάζονταν. Ο χαρακτήρας έχει για αρχή τρεις επιθέσεις: δύο εξ επαφής (η βασική και αυτή που εκτοξεύει τους εχθρούς), καθώς και μια από απόσταση που αντιστοιχεί σε ξόρκι/μαγεία. Άγνωστο γιατί, η ranged επίθεση απαιτεί τη χρήση δύο πλήκτρων ενώ ταυτόχρονα χειρίζεστε τον δεξιό αναλογικό μοχλό για στόχευση. Κατά τη διάρκεια ο ήρωας σας πρέπει να παραμείνει ακίνητος, κάτι που τον κάνει εύκολο στόχο ενάντια στις ορδές των αντιπάλων. Αυτομάτως αυτό υποβιβάζει την αποτελεσματικότητα της μαγείας, οδηγώντας τη σε αχρηστία.
Και οι κοντινές αψιμαχίες δεν είναι τίποτε σπουδαίο πάντως, αφού ουσιαστικά κάνετε mash την βασική επίθεση μέχρι οι εχθροί σας να αποδυναμωθούν, οπότε και τους ξαποστέλνετε με την δεύτερη. Το Α.Ι. τους άλλωστε είναι κάτω του μετρίου και μεμονωμένα δεν αποτελούν σοβαρή πρόκληση. Η δυσκολία έγκειται όταν οι επιθέσεις εκδηλώνονται ανά ομάδες, πόσο μάλλον όταν στο γκρουπ υπάρχουν και ιπτάμενα encounters. Γενικά οι μάχες στην πλειονότητα τους έχουν χαοτικό χαρακτήρα και καταλήγουν ανεξέλεγκτες, χωρίς να αφήνουν περιθώριο για τακτικές. Οι κινήσεις αποφυγής (parry/dash) δίνουν μια νότα hardcore, όμως πρακτικά δεν προσφέρουν ιδιαίτερα οφέλη. Τουλάχιστον όχι προτού αφιερώσετε αρκετές ώρες παιχνιδιού. Σημειώστε ότι ο χειρισμός είναι πολύ πιο άνετος και εύκολος αν χρησιμοποιήσετε gamepad.
Η καλλιτεχνική διεύθυνση που ακολούθησε η ομάδα μας άφησε εντελώς αδιάφορους: προσπάθησε να συμπλέξει την αφαιρετική αισθητική του, πανέμορφου από όλες τις απόψεις, Outland, με την πολυχρωμία και την καθαρότητα του Guacamelee! Το αποτέλεσμα δεν φτάνει ούτε κατά προσέγγιση τα επίπεδα των προαναφερθέντων τίτλων, γεγονός που μάλλον οφείλεται στην απειρία του γραφιστικού team. Οι σημαντικότερες ελλείψεις βρίσκονται στα πρόχειρα σχεδιασμένα backgrounds, τα άτονα/βαρετά sprites και την περιορισμένη γκάμα σε 3D models. Γενικά υπάρχει έντονα το στοιχείο της επανάληψης και της αντιγραφής, σημάδι που ποτέ δεν είναι εκτιμητέο. Μια πιο συμβατική, αλλά τουλάχιστον συγκροτημένη, λύση ίσως να τους έβγαινε καλύτερα.
Εξίσου άνοστη γεύση αφήνουν και τα ελάχιστα μουσικά κομμάτια: μόλις ένα ανά εποχή. Και αυτά βασίζονται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα αμφίβολης έμπνευσης που γρήγορα κουράζουν. Στο ίδιο μήκος βρίσκονται και τα ερασιτεχνικά ηχητικά εφέ.
Τουλάχιστον η δράση εγγυάται ότι δεν θα βαρεθείτε. Τα random-generated maps μπορεί να δείχνουν οπτικά απαράλλακτα αλλά βρίθουν από αντικείμενα, δοκιμασίες και upgrades που αλλάζουν με κάθε νέο playthrough. Η λογική είναι πανομοιότυπη με αυτήν του Binding Of Isaac: Υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί κόσμοι (αναπαριστούν τις τέσσερις εποχές) με δύο επίπεδα έκαστος που διαθέτουν από έναν τελικό κακό/Boss. Δεν είναι υποχρεωτικό να εξερευνήσετε όλα τα δωμάτια για να προχωρήσετε στον επόμενο κόσμο, αν και θα θέλετε να το κάνετε προς αναζήτηση καινούργιων όπλων και αντικειμένων. Την εξίσωση συμπληρώνουν τα Blessings, που ουσιαστικά είναι ρούνοι αναβάθμισης των δυνατοτήτων του ήρωα. Οι ιδιότητες τους είναι αμυντικές ή επιθετικές, ανάλογα με το που θα τοποθετηθούν στο character sheet. Φυσικά εννοείται ότι αν πεθάνετε, χάνετε και όλα τα upgrades που έχετε βρει.
Θα σας απασχολήσει σίγουρα για κάμποσες ώρες, αν και πρώτιστα απευθύνεται στους ήδη δεδηλωμένους οπαδούς των rogue-like, οι οποίοι θα εκτιμήσουν το αυξημένο επίπεδο πρόκλησης. Δεν πρόκειται για τίτλο που θα επανακαθορίσει το είδος και οπωσδήποτε δεν συγκαταλέγεται στις κορυφαίες του στιγμές. Σε κάθε περίπτωση, το Ascendant στέκεται πολύ τίμια απέναντι στους backers του, προσφέροντας ό,τι ακριβώς υποσχέθηκε.
