Γύρισε κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Η σειρά Anomaly αριθμεί πλέον και τέταρτο μέλος. Οι πρώτοι τρεις τίτλοι συστήθηκαν ως tower offence, αφού ο παίκτης βρισκόταν στη θέση του επιτιθέμενου (ανθρώπου), έφτιαχνε μονάδες και τις οδηγούσε στο επίπεδο για να βγάλει από τη μέση τους “πύργους” των εξωγήινων.
Οι άνθρωποι πέτυχαν πάντως. Όχι απλά αντιστάθηκαν στην εξωγήινη απειλή αλλά προχωρούν και σε κανονικό κυνήγι προκειμένου να εξαλείψουν πλήρως τον εχθρό. Έτσι η ομάδα ανάπτυξης φέρνει τα πάνω-κάτω και προτάσσει το Anomaly Defenders ως τον τελευταίο τίτλο της σειράς (αν θέλουμε το πιστεύουμε) και δίνει στον παίκτη τον έλεγχο των εξωγήινων, άρα των έλεγχο των πύργων και το ρόλο του αμυνόμενου. Κερδίζει όμως τίποτα ακυρώνοντας ουσιαστικά ακριβώς αυτό που διαφοροποιεί τόσο καιρό τη σειρά;
Είναι αλήθεια πως το Anomaly Defenders αποτελεί πιο τυπικό παράδειγμα τίτλου tower defense. Εντούτοις καταφέρνει να απαιτεί την προσοχή του παίκτη σχεδόν συνέχεια, κάτι που συχνά δεν συναντάται σε τίτλους του είδους. Παράλληλα ευνοεί τον πειραματισμό αφού έχει αρκετά εκτενές skill tree και ικανοποιητική ποικιλία μονάδων, ενώ αφήνει τον παίκτη όχι απλά να μοιράζει skill points όπως θέλει αλλά να τους ανακαλεί όποτε θέλει μεταξύ των αποστολών. Δεν πρόκειται για μηδενισμό και ανακατανομή. Μπορείτε όντως να πάρετε πίσω τα skill points από μεμονωμένο skill και να τα χρησιμοποιήσετε αλλού. Δεδομένου ότι ο μόνος τρόπος να πάρει κανείς όλα τα skill points σε καθεμία από τις 24 διαθέσιμες αποστολές είναι να τις ολοκληρώσει (και με καλή επίδοση) στο Hard Mode, ο πειραματισμός είναι δεδομένος. Ακόμη και αν κάνετε το πρώτο πέρασμα στο εύκολο, μαζέψετε αρκετά skills, καταλήξετε σε τακτικές, τότε δύσκολα θα τα βρείτε πραγματικά σκούρα πριν τη μέση του Hard Mode.
Πώς όμως διατηρείται η προσοχή του παίκτη; Η δημιουργία νέων μονάδων αλλά και η αναβάθμισή τους απαιτεί καύσιμο. Αυτό προφανώς και συγκεντρώνεται σωρηδόν με την καταστροφή εχθρικών μονάδων, αλλά εξορύσσεται και από συγκεκριμένα σημεία του χάρτη με ειδική μονάδα που λέγεται Harvester. Και αυτή η μονάδα χρειάζεται αναβαθμίσεις ώστε να εξορύξει μεγαλύτερες ποσότητες καυσίμου (όχι με ταχύτερο ρυθμό όμως) πριν στερέψει ολοκληρωτικά η “φλέβα”. Και μόνο η ύπαρξή τους όμως κάνεις τους εχθρούς να κατευθύνονται προς αυτό και όχι άμεσα στο escape pod που επιχειρείτε να προστατεύσετε σε κάθε επίπεδο. Αυτό σημαίνει πως η απόσταση της πηγής από τα σημεία εξόδου του εχθρού, ακόμη και η σειρά με την οποία θα φτιαχτούν Harvesters και θα στερέψουν οι πηγές, επηρεάζουν την πορεία της μάχης.
Επιπλέον κάθε κατεστραμμένη μονάδα, εκτός από καύσιμο, αφήνει και ενέργεια, η οποία απαιτείται για repair και λοιπά abilities των towers. Οπότε ο παίκτης πρέπει να είναι ενεργός και να τη συγκεντρώνει (αφού η συλλογή δεν είναι αυτόματη). Αν αυτό δεν είναι αρκετό για να πέρα-δώθε στο χάρτη, τότε σίγουρα θα ικανοποιηθείτε στα επίπεδα εκείνα που ηλεκτρικές καταιγίδες βγάζουν τους πύργους σας (προσωρινά) εκτός λειτουργίας ή βροχή μετεωριτών σε διάφορα σημεία κάνει ζημιά σε εχθρούς και φίλους (αν και στην πράξη…μάλλον προτιμά, αδίκως, του τελευταίους).
Οι παραλλαγές αυτές κάνουν την εμπειρία πιο “χειροπιαστή” και ενδιαφέρουσα, δίνοντάς της διαφορετικό ρυθμό. Σε αντίθεση με άλλους τίτλους tower defense, εδώ θα χρησιμοποιείτε πολύ πιο σπάνια το fast forward, ακριβώς επειδή υπάρχουν ζητήματα που ζητούν την προσοχή σας. Δεν περιμένετε απλά το επόμενο κύμα.
Περιέργως τα λάθη παρουσιάζονται αλλού και δεν σχετίζονται τόσο με τους βασικούς μηχανισμούς. Ναι μεν μετακινείται η κάμερα αλλά ο παίκτης δεν μπορεί να την περιστρέφει. Κάποια σημεία μπορεί να είναι μπροστά σας αλλά απαιτούν περαιτέρω μετακίνηση του χάρτη για να δείτε αυτό που θέλετε. Ενώ μέσα στο χαμό των μονάδων, αρκετές φορές δεν ήταν δυνατή η επιλογή μονάδας με την πρώτη (ή με τη δεύτερη και την τρίτη). Δεν είναι ο κανόνας αλλά όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο και είστε στην κόψη του ξυραφιού, οι επιπτώσεις μπορούν να είναι καταστροφικές. Τουλάχιστον το θέμα της κάμερας είναι εύκολο να εξηγηθεί. Άλλωστε το Anomaly Defenders (όπως και ολόκληρη η σειρά) διατίθεται και σε tablets. Για την ακρίβεια, εκεί ξεκίνησε η 11 bit Studios. Η ποιότητα της μουσικής και μόνο (λίγες αλλά εξαιρετικές οι συνθέσεις) είναι ικανή να δημιουργήσει υποψίες για το αντίστροφο.
Είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τη βασική δομή του Anomaly Defenders. Παρότι κινείται σε πιο γνώριμα μονοπάτια σε σχέση με τους προκατόχους του, εξακολουθεί να δείχνει χαρακτήρα. Αρκεί να μην έχει άλλη άποψη για το αν και τι πατήσατε. Όσο για την κάμερα στην έκδοση PC, μάλλον είναι λόγος να προτιμήσετε τις εκδόσεις για iOS και Android. Δεν χάνετε τίποτα και στις μικρότερες οθόνες θα κάνουν καλύτερα εντύπωση και τα γραφικά. Όταν βοηθήσετε τους εξωγήινους να γλιτώσουν πάντως, θα καταλάβετε ότι το Anomaly δεν σταματά στο Anomaly Defenders.
