Γουφ ρε!
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς. Και δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τον πιστό του σκύλο, που ονόμασε Cosmos. Η κατάληξή τους όμως δεν είναι ξεκάθαρη και για αυτό το PlayStation Vita Pets καλεί, μικρούς και μεγάλους, να λύσουν το μυστήριο. Και στην προσπάθειά τους να δεθούν με το δικό τους σκύλο.
Παρά το “Pets” στον τίτλο, σας περιμένουν μόνο κουτάβια, ενώ θα χρειαστεί να επιλέξετε μία από τέσσερις διαθέσιμες ράτσες. Όπως καταλάβατε βέβαια, παρά τους αυτόματους συνειρμούς για Nintendogs, το PlayStation Vita Pets έχει και το δικό του story mode που συμπληρώνει την κλασική προσέγγιση sandbox που βάζει τον παίκτη να φροντίζει και να εκπαιδεύει το σκύλο του με δοκιμασίες, δηλαδή με mini games.
Είναι προφανές πως η ομάδα ανάπτυξης προσπάθησε να αξιοποιήσει όλα όσα μπορεί να προσφέρει το PS Vita. Και αν κάποιοι μηχανισμοί, όπως η αναγνώριση προσώπων, δεν καταλήγουν να προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο, η προσεγμένη δουλειά στα γραφικά σίγουρα ωφελεί και προωθεί τη γλυκύτητα των κουταβιών αλλά και την ατμόσφαιρα της εξερεύνησης στο “campaign”. Θα παίξετε με το σκυλάκι, θα το πλύνετε αφού κυλιστεί στο χώμα, θα φροντίσετε να φάει και θα επιβραβευθείτε αφού υπάρχει σύστημα leveling που οδηγεί σε νέα skills.
Με αυτόν τον τρόπο το PlayStation Vita Pets επιλέγει να διαχωρίσει τη θέση του σε σχέση με το Nintendogs ή άλλα, πολύ χειρότερα, παραδείγματα που θέλησαν να ακολουθήσουν την Nintendo. Πέρα από την ιδέα βέβαια υπάρχει και η εκτέλεση.
Για αρχή είναι καθόλα παράξενο να ακούει κανείς το κουτάβι του να μιλά. Όχι μόνο φαίνεται τελείως περίεργο αλλά οι λιγοστές ατάκες είναι πολύ πιο εύκολο να καταντήσουν ενοχλητικές σε σχέση με επαναλαμβανόμενα γαβγίσματα. Επιπλέον η σκέψη αυτή αντιτίθεται της σεβαστής προσπάθειας που γίνεται να διδαχθεί ο παίκτης τα βασικά για τη φροντίδα ενός σκύλου. Θα ήταν μεγαλύτερη πρόκληση αλλά και πολύ πιο χρήσιμο να μεταφέρονται μηνύματα με το φυσικό και ρεαλιστικό τρόπο, ώστε να εξοικειώνονται με αυτά μικροί και μεγάλοι.
Η εξερεύνηση είναι αργόσυρτη και, περιέργως, δεν φταίει ο σκύλος αλλά η ανθρώπινη παρουσία που, έστω και σε προοπτική πρώτου προσώπου, είναι εκπληκτικό το πόσο αργά κινείται στο χώρο. Ευτυχώς βέβαια που υπάρχουν και τούνελ για fast travel.
Η μεγαλύτερη και μάλλον πιο ανεξήγητη αστοχία εντοπίζεται ακριβώς στο πιο ενδιαφέρον σύστημα του τίτλου, δηλαδή στο levelling και το skill system. Καθώς προχωρά κανείς στο campaign, βρίσκεται αντιμέτωπος με εμπόδια. Είναι θέμα χρόνου να παρουσιαστεί εμπόδιο που δεν μπορεί να παραμεριστεί χωρίς το κατάλληλο skill, άρα χωρίς το κατάλληλο level. Αυτό σημαίνει ότι παίκτης και σκύλος πρέπει να επιστρέψουν πίσω και να επαναλάβουν τα ίδια mini games, συχνά πολλαπλές φορές, μέχρι να ανεβεί το level του κατοικίδιου. Υπό άλλες συνθήκες θα μιλούσαμε για ενόχληση. Δεδομένου του κοινού στο οποίο στοχεύει ο τίτλος όμως, εικάζουμε πως είναι προτιμότερο ένας campaign που τελειώνει συντομότερα από το πέρα-δώθε για grind. Άλλωστε τα mini-games δεν πάνε πουθενά. Είναι πάντα διαθέσιμα.
Ειδάλλως ή ίδια η διαδικασία της εξερεύνησης είναι ευχάριστη. Πάντα υπάρχει κάποιο κλαρί για πέταγμα και κυνηγητό, πάρα πολλά σημεία όπου θα “μυριστεί” κάτι ο σκύλος σας και θα σκάψει για να το αποκαλύψει και τελικά προκύπτουν πολλά αξεσουάρ και ρούχα για να έχετε ακόμη περισσότερα να σας απασχολούν σχετικά με τον καλλωπισμό του σκύλου σας.
Όταν όμως έρθει η ώρα για grind, είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσετε στον εαυτό σας, πόσο μάλλον στον μπόμπιρα που εύκολα στρέφει την προσοχή του στο επόμενο αντικείμενο που θα του φανεί ενδιαφέρον.
Περιέργως, στην προσπάθειά του να είναι πιο “παιχνίδι” το PlayStation Vita Pets ξεκινά με καλή ιδέα, καλή πρόθεση και ύστερα μπερδεύει τις μουσούδες του.
