Breakable Soul.
Φέτος η Namco δεν ήθελε να περιοριστεί σε ένα free-to-play Soulcalibur. Η σχετική εξόρμηση στο PS3 ξεκίνησε πιο προβληματικά από το Soulcalibur: Unbreakable Soul που κυκλοφόρησε σε iOS, αλλά, με δεδομένο ότι οι τίτλοι αναπτύχθηκαν παράλληλα, δεν είναι περίεργο που μοιράζονται κάποιες αρχές.
Το Soulcalibur: Unbreakable Soul είναι για το Soulcalibur ό,τι και το Tekken Card Tournament για το Tekken. Μπορεί να περιλαμβάνει μάχες στις τρεις διαστάσεις, με μηχανή γραφικών που δεν μπορεί να δηλώσει με σιγουριά αν ανήκει στην εποχή του Soul Edge / Souls Blade ή σε εκείνη του πρώτου Soulcalibur, αλλά είναι σχεδιασμένο ώστε η ματιά του παίκτη να μένει στο κάτω μέρος της οθόνης, δηλαδή “μακριά” από την ίδια τη μάχη.
Όλα φυσικά γίνονται με κάρτες. Κάθε κάρτα είναι και μία κίνηση. Ο παίκτης επιλέγει τρεις τη φορά ώστε να εκτελεστούν με την αντίστοιχη σειρά. Αν πάλι συνδυαστούν κάρτες ίδιου χρώματος, σχηματίζονται τα προφανώς απαραίτητα combos. Άσχετα με το χαρακτήρα που έχετε προτιμήσει σε κάθε περίπτωση, είναι δυνατή η εναλλαγή όπλων, άρα και fighting style, πάντα με την ανάλογη κάρτα, με βασική προϋπόθεση ότι ο χαρακτήρας έχει προλάβει να μάθει το εκάστοτε style. Οπότε αν θέλετε να δείτε τον Nightmare ή τον Astaroth να πολεμά ως Taki, γίνεται. Αν και δεν είναι κάτι που δεν έχετε ξαναδεί στη σειρά, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Όσο ο παίκτης επιλέγει κάρτες, ο χαρακτήρας του μπαίνει αυτόματα σε άμυνα προκειμένου να αποφεύγονται συμφορές. Δεν αποφεύγονται όλες βέβαια αφού δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθεί η κίνηση στο χώρο και θα δείτε ότι αυτό μεταφράζεται συχνά σε ατυχή Ring Outs.
Μέχρι εδώ…κάπως λειτουργούν τα πράγματα. Οι υποσχέσεις για story είναι κυρίως τυπικές, οπότε μην περιμένετε ιδιαίτερες αποκαλύψεις ή εξελίξεις. Αυτό που μπορείτε να περιμένετε όμως είναι κάκιστη εφαρμογή του μοντέλου free-to-play. Στην αρχή δεν είναι ιδιαίτερα κουραστικό να αποκτήσει κανείς νέες κάρτες. Φυσικά, όπως είναι αναμενόμενο, τα πράγματα δυσκολεύουν αργότερα. Μερικά όπλα, άρα και fightings styles, είναι διαθέσιμα μόνο επί πληρωμή, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους επιπλέον χαρακτήρες. Αν δεν βλέπετε πού το πάει η Namco, τότε θα σας βοηθήσει το όχι και τόσο βοηθητικό tutorial που δεν ξεχνά να εξηγήσει πώς ακριβώς μπορείτε να προβείτε σε αγορά με κανονικό χρήμα. Υπολογίστε επίσης πως υπάρχει μετρητής ενέργειας που αδειάζει με κάθε μάχη. Πολύ σύντομα αρκεί για δύο μόλις διαδοχικές αναμετρήσεις και ύστερα…μένετε στην αναμονή. Εκτός αν πληρώσετε ΚΑΙ για αυτό. Αν έλειπε αυτός ο ξεκάθαρα εισπρακτικός μηχανισμός, οι υπόλοιποι ίσως και να ήταν πιο ανεκτοί. Δεν είναι σοβαρό όμως να πληρώνει κανείς για χαρακτήρες, για κάρτες αλλά και για να γλιτώνει την αναμονή από αγώνα σε αγώνα. Παραείναι.
Περιέργως, σε σχέση με το Soulcalibur: Lost Swords, δεν θα απογοητευθείτε το ίδιο από τους χρόνους φόρτωσης. Αυτό από μόνο του βέβαια υπογραμμίζει την τραγικότητα του τίτλου που κυκλοφόρησε στο PS3, το οποίο είναι ξεκάθαρα ισχυρότερο, με την Namco να έχει δεδομένα μεγαλύτερη εμπειρία με την κονσόλα της Sony. Και το Soulcalibur: Unbreakable Soul έχει το δικό του αξιοπερίεργο.
Το ότι κατεβάσατε την εφαρμογή δεν σημαίνει ότι είστε ένα άγγιγμα μακριά από την αρχή του παιχνιδιού. Διότι, μόνο μια φορά ευτυχώς, θα χρειαστεί να κάνετε ένα ακόμη μεγάλο download. Άρα η πρώτη σας επαφή απλά φέρνει κι άλλη αναμονή. Ίσως έτσι να εκπαιδεύεστε βέβαια και για την αναμονή που σας περιμένει κάθε φορά που αδειάζει η μπάρα ενέργειας.
Το ζήτημα βέβαια είναι άλλο: μέχρι πότε θα περιμένουμε για μια νέα κυκλοφορία Soulcalibur που να σέβεται τον εαυτό της και την ιστορία του franchise.
