Η άβυσσος είναι για τους (μονόφθαλμους) λεβέντες.
Μπορεί το DSiWare να μην απογειώθηκε ποτέ, να μην έμεινε στη συνείδηση κανενός, αλλά να που τροφοδοτεί ακόμη και σήμερα συστήματα της Nintendo, ειδικά το Wii U, με τίτλους που επιχειρούν να κάνουν τις εβδομαδιαίες κυκλοφορίες στο eShop λιγότερο ισχνές. Το Abyss είναι ένα από αυτούς τους τίτλους. Ξεκίνησε σε DSi ως τίτλος DSiWare και επιστρέφει για χάρη του Wii U. Πρόκειται για μικρή, ισπανική παραγωγή που πωλείται σε πολύ χαμηλή τιμή. Το ότι προστέθηκε λοιπόν περιεχόμενο κατά τη μετάβαση από φορητή κονσόλα σε “κανονική” είναι, από μόνο του, ένα μικρό θαύμα.
Στο Abyss ο παίκτης ελέγχει ένα παράξενο υποβρύχιο με σκοπό να συγκεντρώσει 6 σφαίρες Gaia που αποτελεί βασική πηγή ενέργειας στο μέλλον που (ας πούμε ότι) περιγράφει ο τίτλος. Δεν υπάρχει κείμενο, δεν υπάρχουν cut-scenes, οι μόνες εξηγήσεις, που περισσότερο αποτελούν πλαίσιο-αφορμή, εμφανίζονται στο ενσωματωμένο manual. Κι αυτό αν ο παίκτης είναι αρκετά περίεργος ώστε να το εξερευνήσει. Το ίδιο ισχύει και για το χειρισμό βέβαια, διότι δεν υπάρχει κανείς να σας τον παρουσιάσει. Η μόνη “ξένη” παρουσία είναι η φωνή που συνοδεύει επιτυχίες και αποτυχίες, η οποία, από την προφορά κρίνοντας, μάλλον ανήκει σε μέλος της ισπανικής ομάδας ανάπτυξης.
Αργά ή γρήγορα μένει το gameplay βέβαια. Το σκάφος Nep2no, το υποβρύχιο που ελέγχει δηλαδή ο παίκτης, φωτίζει το περιβάλλον καθώς κινείται στο σκοτάδι του ωκεανού, μέσα σε σπηλιές και σχηματισμούς, για να βρει την πολύτιμη ενέργεια. Το φως χάνει ένταση και τελικά σβήνει αν το ίδιο το σκάφος μείνει χωρίς ενέργεια και επανέρχεται όταν βρεθεί Gaia. Η πρόκληση προκύπτει από την ιδιοσυγκρασία του χειρισμού. Ο παίκτης ορίζει την κατεύθυνση και δίνει ώθηση προς αυτή με το πάτημα οποιουδήποτε πλήκτρου. Εφόσον όμως μιλάμε για κίνηση στα βάθη του ωκεανού, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο χειρισμό της ορμής του σκάφους. Η σύγκρουση είναι πολύ εύκολη υπόθεση αλλά η κατάσταση διορθώνεται με λίγη υπομονή. Εκτός πια αν ακολουθήσει το ίδιο γρήγορα και δεύτερη σύγκρουση. Εδώ εντοπίζεται μια από τις διαφορές σε σχέση με το πρωτότυπου, αφού στο DSi αρκούσε ένα χτύπημα για να έρθει το τέλος. Η δυσκολία της πλοήγησης και η εξερεύνηση είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές σε κάθε περίπτωση. Δεν υπάρχει κανένας εχθρός, τίποτα που να αλλάζει την ουσία. Θα χάσετε πολλές, πάρα πολλές φορές, αλλά με το μέγεθος των 12 επιπέδων σχετικά μικρό, το πισωγύρισμα δεν ισοδυναμεί με καταδίκη.
Μια προσθήκη ακόμη στην έκδοση του Wii U είναι το ανταγωνιστικό παιχνίδι για δύο παίκτες. Ο στόχος είναι ίδιος και για τους 2. Όποιος συγκεντρώσει πρώτος την απαιτούμενη ενέργεια, ή όποιος μείνει ζωντανός, κερδίζει. Ο ένας παίκτης χρησιμοποιεί το GamePad και ο άλλος το Wii Remote. Έτσι κι αλλιώς δεν τίθεται θέμα χειρισμού με αφή ή με κίνηση, άρα τα πράγματα μένουν όσο απλά όσο τα φαντάζεστε. Θα πίστευε κανείς ότι για τον ίδιο λόγο χωρά υποστήριξη για Classic Controller αλλά μάλλον δεν ήταν γραφτό, ή έστω οικονομικά εφικτό.
Το Abyss εντάσσεται στην ευρύτερη κατηγορία του απαιτητικού puzzler λοιπόν άρα αυτομάτως δεν είναι για όλα τα γούστα. Μάλλον δεν είναι και για όλες τις οθόνες βέβαια. Με το σκοτάδι να βρίσκεται παντού η κακή οθόνη κρύβει λεπτομέρειες της εικόνας που μπορούν να αποδειχθούν και πολύτιμες. Βέβαια η σχετική ευθύνη δεν ανήκει στο παιχνίδι και στην ομάδα ανάπτυξης. Αλλά καλό είναι να έχετε κατά νου το ζήτημα.
Το Abyss δεν είναι επικό, δεν είναι εντυπωσιακό, έχει επαναλαμβανόμενο (αν και ταιριαστή) μουσική και χειρισμό που μπορεί να κάνει κάποιους να πιστεύουν ότι προέκυψε από λάθος. Στην πραγματικότητα είναι ένα αρκετά σύντομο, ιδιότροπο και δύσκολο puzzler.
