Ουα-α-α-χαρ!
Πειρατές-μαϊμούδες, μαϊμούδες-πειρατές, δεν έχει σημασία. Δεν προσπαθεί κανείς να εξηγήσει τη λογική πίσω από την ονομασία του τίτλου, γιατί απλά δεν υπάρχει. Ούτε και χρειάζεται. Το Monkey Pirates είναι τίτλος μιας νεοσύστατης γαλλικής ομάδας ανάπτυξης που αποφάσισε, παρά τα αρχικά σχέδια για κυκλοφορία σε PC, να στηρίξει την κονσόλα της Nintendo.
Το αποτέλεσμα είναι ένα, τρόπον τινά, party game χαμηλού κόστους και περίεργων φιλοδοξιών. Έχει ίχνος single player αλλά αυτό περιορίζεται σε 4 challenges που τελειώνουν σε χρόνο μηδέν. Έχει 2 βασικά multiplayer modes, αλλά το manual-tutorial προσπαθεί να εξηγήσει τα πάντα με σελίδες κειμένου και καταφέρνει να ξεχάσει τελείως σχεδόν το πιο ενδιαφέρον εκ των δύο. Αλλά προτρέχουμε.
Στο Monkey Pirates οι παίκτες ελέγχουν ένα πειρατικό σκάφος. Για την ακρίβεια ελέγχουν τον προσανατολισμό του μιας και επιτάχυνση και επιβράδυνση ορίζονται από την κατεύθυνση και την ένταση του ανέμου. Ο παίκτης πρέπει να αποφεύγει εμπόδια που κάνουν ζημιά (νησάκια, ανεμοστρόβιλους κ.λπ.) αλλά και να φτάνει σε όσα power ups μπορεί. Κάποια έχουν τυχαία λειτουργία αλλά υπάρχουν και οι κλασικές επιλογές που αναπληρώνουν ενέργεια (που μειώνεται με συγκρούσεις και λοιπά χτυπήματα) ή κάνουν πιο δυνατές τις επιθέσεις. Μιλώντας για επιθέσεις εννοείται ότι αναφερόμαστε σε κανόνια. Τι σόι πειρατές είμαστε; Ο χειρισμός, ομολογουμένως, χρειάζεται συνήθεια. Όχι επειδή δεν λειτουργεί όπως πρέπει αλλά διότι οι παίκτες δεν έχουν συνηθίσει να πηγαίνουν με τις ορέξεις του ανέμου, πόσο μάλλον να τους απασχολεί αν άλλαξε κατεύθυνση ή όχι.
Όσο παράξενο και αν ακούγεται το GamePad είναι “κομπάρσος” στο Monkey Pirates. Προφανώς και χρησιμοποιείται στο ισχνό single player, αλλά όχι τόσο στο multiplayer. Στο ένα ανταγωνιστικό mode (που περιλαμβάνει άλλα τρία) χρησιμοποιείται οτιδήποτε εκτός του GamePad. Wii remotes και Pro Controllers βρίσκονται στα χέρια των παικτών καθώς συναγωνίζονται πότε σε deathmatch, πότε σε capture the flag (αφού στο Jolly Roger, ένας έχει τη σημαία, μηδενική πρόσβαση σε power ups και διπλάσια ισχύ στα κανόνια, μέχρι να τον λιώσει κάποιος και να πάρει τη θέση του) και πότε σε διαγωνισμό συλλογής…μπανάνας.
Στο άλλο mode όμως, στο Sea King, η χρήση του GamePad είναι πιο ενδιαφέρουσα. Και πάλι οι παίκτες έχουν Wii remote ή Controller Pro στα χέρια τους και κάνουν, περίπου, ότι και σε άλλες περιπτώσεις. Ένας παίκτης όμως έχει το GamePad και εκείνος διαλέγει ποιος θα είναι ο στόχος των παικτών. Αν επιτευχθεί κερδίζει και ο ίδιος βαθμούς. Αν όχι…μένει πίσω. Μόνο που δεν έχει καμία σημασία τελικά αν θα μαζέψει βαθμούς η όχι, διότι οι επιδόσεις σε αυτό το mode μένουν εκτός leaderboard. Αρκεί λοιπόν να συνειδητοποιήσει κανείς ότι μπορεί να προσθέσει εχθρούς, να τους οδηγήσει στον έναν ή στον άλλον παίκτη, να διαλέξει πού θα εμφανιστούν power ups κ.λπ. για να αρχίσει κακός χαμός. Αν θυμάστε από προηγουμένως αναφορά σε εμπόδια όπως ανεμοστρόβιλοι και πιστέψατε ότι θα έχετε και τέτοιου είδους εργαλεία στα χέρια σας, θα απογοητευθείτε. Δεν πρόκειται να σας εμπιστευθεί κανείς τέτοια ελευθερία στους 9 διαθέσιμους χάρτες.
Αν πάλι υποθέσατε ότι μπορεί να υποστηρίζεται και online multiplayer, τότε θα απογοητευθείτε και πάλι αφού δεν υφίσταται τέτοια δυνατότητα. Αλλά μικρό αυτό το παράπονο. Θα προτιμούσαμε να γίνει κάτι πιο εύκολο πρώτα, όπως διορθώσεις στην προβληματική μετάφραση από τα γαλλικά (τη μητρική γλώσσα της ομάδας ανάπτυξης) στα αγγλικά. Θα θέλαμε ένα tutorial της προκοπής και είτε να αποκτήσουν ουσία και εύρος τα challenges, είτε απλά να εξαφανιστούν εφόσον καταλήγουν να έχουν διακοσμητικό ρόλο.
Πολλά στραβά είναι αναμενόμενα σε μικρή παραγωγή νεαρής ομάδας. Εδώ πάντως φαίνεται ότι στην πορεία της ανάπτυξης προέκυψαν και άλλες βλέψεις που τελικά οδήγησαν σε μεσοβέζικες λύσεις. Όχι η καλύτερη επιλογή για ξεκίνημα.
Τουλάχιστον με την κατάλληλη παρέα και αναπαυτικό καναπέ, μπορούν αν σφυρηλατηθούν (και να διαλυθούν) φιλίες στο Sea King. Αν όμως δεν έχετε αρκετά Wii remotes στη διάθεσή σας…χαμένος κόπος. Δεν έχετε να περιμένετε κάτι από το Monkey Pirates. Εκτός από μπανάνες.
