Ηρωική προσπάθεια.
Είναι μάλλον περίεργο. Το Valiant Hearts είναι ένα πολεμικό παιχνίδι, ένας τίτλος που ασχολείται με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όμως, στις 6 περίπου ώρες που διαρκεί, ο παίκτης δεν πρόκειται να ρίξει ούτε μία σφαίρα. Είναι ένα πολεμικό παιχνίδι που αναζητά να αναδείξει κάτι διαφορετικό, να απομακρυνθεί από τα χολιγουντιανά πρότυπα των ταινιών δράσης που τόσο εύκολα υιοθετούν άλλοι τίτλοι του είδους. Θέλει να πει μια ιστορία πιο ανθρώπινη, να δείξει το δράμα που κρύβεται πίσω από τα πολιτικά, οικονομικά κ.ά. συμφέροντα που τροφοδοτούν κάθε αναμέτρηση, θυμίζοντας σε όλους ότι ο πόλεμος είναι κάτι παραπάνω από ενοχλητικές σκηνές σε ένα δελτίο ειδήσεων.
Είναι λοιπόν περίεργο. Για τίτλος που ο παίκτης δεν πυροβολεί καθόλου, είναι γεμάτος βίαιες σκηνές, σκηνές γεμάτες θάνατο που δεν συμβαίνουν απλώς μπροστά στον πρωταγωνιστή, αλλά γύρω του, παντού, δείχνοντας με άλλο τρόπο τις συνέπειες του πολέμου στις ζωές απλών, καθημερινών ανθρώπων.
Είναι περίεργο γιατί οι δημιουργοί αποφάσισαν ότι ένας πολεμικός τίτλος δεν πρέπει απαραίτητα να ανήκει στο είδος των παιχνιδιών δράσης αλλά, για χάρη της ιστορίας, να δοκιμάσει την τύχη του σε άλλες κατηγορίες. Το Valiant Hearts είναι ένα δισδιάστατο παιχνίδι που συνδυάζει γρίφους, stealth, χιούμορ, adventuring και τα χρησιμοποιεί όλα για να πει την ιστορία του, χωρίς να τα υποβιβάζει σε αυτοσκοπό του.
Η επικέντρωση στην ιστορία, μια ιστορία που συνδέει τέσσερις (πέντε αν μετρήσουμε και τη σύζυγο του ενός) πολύ διαφορετικούς ανθρώπους και ένα σκύλο, είναι έκδηλη από την αρχή, με τη διάλυση μιας φυσιολογικής οικογένειας, που αναγκάζεται να χωριστεί επειδή ο σύζυγος ήταν Γερμανός και η γυναίκα του Γαλλίδα. Είναι επίσης έκδηλη από το ότι οι παραδοσιακοί μηχανισμοί του gameplay είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Πράγματι, οι ιδέες των δημιουργών ήταν μάλλον λίγες. Ο τίτλος ανακυκλώνεται διαρκώς είτε πρόκειται για τους απλοϊκούς μηχανισμούς των γρίφων που σπάνια ξεφεύγουν από τη λογική “βρες αντικείμενο-τράβα μοχλό” είτε για σκηνές όπως αυτές με το αυτοκίνητο, όπου ο παίκτης επιστρέφει νοερά στα αντίστροφα επίπεδα των κλασικών Crash Bandicoot. Ακόμα και η ύπαρξη του σκύλου δεν βοηθά τον τίτλο να πρωτοτυπήσει σε επίπεδο μηχανισμών, καθώς ο πιστός σύντροφος των πρωταγωνιστών χρησιμοποιείται με προβλέψιμο τρόπο, είτε ως δεξί χέρι του πρωταγωνιστή στους γρίφους είτε ως άτυπο επιπλέον slot ενός ανύπαρκτου ουσιαστικά inventory.
Η επανάληψη δεν ενοχλεί όμως, κυρίως γιατί η αισθητική, ο σκοπός και η διάρκεια του τίτλου δεν της το επιτρέπουν, αλλά σίγουρα εγείρει ερωτήματα ως προς τη φαντασία των δημιουργών. Ακόμα και το βασικό στοιχείο του τίτλου, οι γρίφοι, κινούνται σε απλοϊκά επίπεδα, ενώ πολλές φορές δείχνουν να μην ταιριάζουν με το γενικότερο περιβάλλον. Η βολική ύπαρξη μοχλών και μηχανισμών για τους σκοπούς ενός γρίφου, έρχεται σίγουρα σε αντίθεση με το ιστορικό υπόβαθρο στο οποίο στηρίζεται ο τίτλος. Φυσικά ο ρεαλισμός δεν ήταν στους στόχους της ομάδας ανάπτυξης, μιας και η πραγματικότητα του πολέμου έρχεται πολλές φορές σε σύγκρουση με την πιο ανάλαφρη και καρτουνίστικη αισθητική των χαρακτήρων, που πολλές φορές θυμίζουν καρικατούρες, αλλά η σχετικά απότομη ενσωμάτωση ορισμένων γρίφων φαίνεται ξένη σε σχέση με τη γενικότερη ατμόσφαιρα. Από την άλλη, αυτή η σύγκρουση, αυτή η αντίθεση της αισθητικής, βοηθά τον τίτλο να περάσει το μήνυμά του χωρίς να καταντά μελοδραματικός, δημιουργώντας ένα ιδιόμορφο χιούμορ που δείχνει να μην ταιριάζει, αλλά που αποδεικνύεται απαραίτητο.
Η επανάληψη δεν ενοχλεί και για το ότι ενώ δεν υπάρχουν διάλογοι και η ιστορία ολοκληρώνεται γρήγορα, η ομάδα ανάπτυξης καταφέρνει να δέσει τον παίκτη με τους χαρακτήρες, να τον κάνει να νοιαστεί για την πορεία και την κατάληξή τους, να ενδιαφερθεί για το κλείσιμο της όλης ιστορίας.
Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο επίτευγμα του τίτλου, ο βασικός του σκοπός. Να πει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, να την ντύσει με ιστορικά γεγονότα, να τη διανθίσει με χιούμορ και δραματικές στιγμές και κάπου εκεί να στριμώξει ένα είδος gameplay που δεν θέλει να πρωταγωνιστήσει, αλλά είναι αναγκασμένο να το κάνει.
Το Valiant Hearts κερδίζει τις εντυπώσεις, απλώς το κάνει με ασυνήθιστο τρόπο, χρησιμοποιώντας όμως συνηθισμένα εργαλεία. Αυτή η παράδοξη συνύπαρξη του ασυνήθιστου με το συνηθισμένο, δημιουργεί εντέλει μια ιδιόμορφη δυναμική. Ιδιομορφία όμως που δεν το εμποδίζει να αναδείξει την ιστορία που ήθελε από την αρχή να πει, αλλά και να περάσει τα όποια μηνύματά του.
Ιδιομορφία που αποδεικνύει περίτρανα ότι το Valiant Hearts είναι πράγματι ένας περίεργος τίτλος. Ή μάλλον ένας παραδοσιακός τίτλος με περίεργη προσέγγιση.
Και αυτό τελικά λειτουργεί υπέρ του.
