Κάνουμε τους πολιτισμένους. Και τους επαναστάτες.
6 χρόνια. Αυτό είναι το διάστημα που μεσολάβησε από το Civilization Revolution μέχρι το Civilization Revolution 2. Και αν ο πρώτος τίτλος του παρακλαδιού του Civilization εμφανίστηκε τόσο σε κονσόλες όσο και σε iOS/Android, το sequel μένει μόνο στα τελευταία συστήματα και προσπερνά τους συνήθεις υπόπτους. Δεν χρειάζεται λοιπόν και πολλή φαντασία για να σκεφτεί ποιες εκδόσεις του πρωτοτύπου πούλησαν περισσότερο.
6 χρόνια βέβαια είναι μεγάλο διάστημα, διάστημα που, φυσιολογικά, δημιουργεί προσδοκίες για μεγάλες αλλαγές. Με την πρώτη ματιά το Civilization Revolution 2 κερδίζει εντυπώσεις αφού, αυτονόητα, παρουσιάζει πολύ καλύτερο τεχνικά πρόσωπο από τον προκάτοχό του. Αυτή βέβαια είναι και η μεγαλύτερη διαφορά. Η δεύτερη μεγαλύτερη σχετίζεται με το multiplayer. Αν για κάποιο λόγο αυτό σας κρατούσε τόσα χρόνια στον τίτλο της Firaxis, θα απογοητευθείτε στο άκουσμα ότι απλά απουσιάζει στο Civilization Revolution 2. Βέβαια ότι ίδιο ίσχυε στην αρχή και στον πρώτο τίτλο. Ωστόσο αυτή τη φορά μην περιμένετε τη δευτέρα παρουσία με κάποιο update αφού η Firaxis λέει πως το ενδιαφέρον για το multiplayer ήταν περιορισμένο στην πράξη.
Τι άλλο έχει βελτιωθεί όμως; Όχι πολλά. Μια χούφτα νέες μονάδες και μερικοί ακόμη ηγέτες είναι σημαντικότερες από τις προσθήκες με τους λοιπούς μηχανισμούς να παραμένουν στα γνώριμα, απλοποιημένα επίπεδα του πρωτοτύπου. Οι χάρτες χωρούν έως 4 πολιτισμούς με 3 μεγάλες πόλεις για τον καθένα και ο ρυθμός είναι εσκεμμένα πιο γρήγορος. Σε αντίθεση με τα Civilization στο PC, ο αγώνας για επικράτηση ολοκληρώνεται μέσα σε ώρες και όχι σε μέρες ή εβδομάδες. Έτσι ουσιαστικά έρχεται σε πιο φορητά μέτρα το ίδιο το franchise. Ωστόσο θα περίμενε κανείς πιο ουσιαστικές προσθήκες σε επίπεδο περιεχομένου ή έστω βελτιώσεις στο χειρισμό και το user interface. Εξακολουθεί να είναι εφικτό να στείλετε κάποια μονάδα στην άλλη άκρη του κόσμου από λάθος, ενώ κάποιες χειρονομίες που απαιτούνται για συγκεκριμένες λειτουργίες κάθε άλλο παρά φυσικές είναι. Όλα όμως συνηθίζονται με αρκετή ενασχόληση.
Αυτό που δεν συνηθίζεται είναι η αίσθηση πως ο τίτλος δεν κρατά την ουσία του Civilization. Παρότι και εδώ υπάρχουν πολλαπλοί οδοί προς τη νίκη (επικράτηση στη μάχη, η πρώτη εξόρμηση στο διάστημα, πολιτισμική επιβολή κ.λπ.) είναι πολύ γρήγορα προφανές πως η τεχνητή νοημοσύνη διαφωνεί και προτιμά να είναι πολεμοχαρής. Η διπλωματία λειτουργεί σε πολύ βασικό επίπεδο και απλά είναι ανύπαρκτη μεταξύ των αντίπαλων πολιτισμών. Στην πράξη…όλοι σας βάζουν στο μάτι, είτε είστε σε πλεονεκτική θέση είτε όχι. Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους.
Αυτό σημαίνει πως θα συρθείτε στη στρατιωτική ζωή και λίγο νόημα θα έχει να διαλέξετε κάποια άλλη προσέγγιση. Εδώ που τα λέμε, με τα skill trees κοινά για όλους τους πολιτισμούς, είναι δύσκολο να συγκλονιστεί εκείνος που θα χτίσει πυραμίδα σε τελείως διαφορετική μεριά του κόσμου από τη φυσική θέση του πολιτισμού που επέλεξε. Από την άλλη βέβαια…τόσα χρόνια δέχεστε επιθέσεις από τον Gandhi. Οπότε υπάρχουν και χειρότερα και “παραδοσιακότερα”.
Και η κατάληξη είναι απλή. 6 χρόνια μετά φτάνει στα χέρια μας ένα sequel που δεν ενδιαφέρεται να φέρει μαζί του κάποια ουσιαστική εξέλιξη στην απλοποιημένη μορφή του franchise. Χαρακτηριστικά, κάθε ένα από τα τελευταία expansions του Civilization V, ασχέτως ποιότητας, συμπεριέλαβαν περισσότερες αλλαγές και προσθήκες στους μηχανισμούς. Παρόλα αυτά η Firaxis αποφασίζει να δοκιμάσει στο Civilization Revolution 2 την τιμολόγηση που είδαμε στο φορητό αλλά εκπληκτικά πλήρες XCOM: Enemy Unknown. Κοστίζει λοιπόν 14 ευρώ, πολλαπλάσια δηλαδή από τον προκάτοχό του. Όχι επειδή φέρνει όντως το καθαρό Civlization σε φορητές συσκευές, αλλά επειδή το XCOM έδειξε ότι η τιμή αυτή δεν θεωρείται απαγορευτική για apps. Να όμως που το νέο Civilization δεν είναι, ούτε κατά διάνοια, ανάλογα καλό παράδειγμα με το προηγούμενο πείραμα της ομάδας.
