In the end there can be only…none.
Τον περασμένο Δεκέμβριο ξεκίνησε η αθλητική μας αναδρομή με το Wii Sports Club. Αφού είδαμε, παίξαμε και ιδρώσαμε με τα Tennis, Bowling, Golf, Baseball και Boxing ήρθε η ώρα να αράξουμε στην κερκίδα και να δούμε τι ήθελε να μας πει τελικά η Nintendo με την κυκλοφορία του Wii Sports Club.
Παραδόξως η αρχική μας σκέψη δεν απέχει και πολύ από την τελική. Η Nintendo αποφάσισε να πειραματιστεί με το Wii Sports, όχι τόσο σε μηχανισμούς και gameplay, όσο σε επιχειρηματικό μοντέλο. Μπορείτε να αγοράσετε ή νοικιάσετε όλα τα αθλήματα μαζί ή και ξεχωριστά κάνοντας το πακέτο πιο ελκυστικό σε όσους θέλουν μερικά και όχι όλα τα αθλήματα. Άλλωστε δεν αξίζουν όλα τους τα χρήματά σας ενώ αν κάνετε συνολική αγορά, θα πληρώσετε full price μια 5άδα αθλημάτων που έχετε παίξει δεκάδες φορές από το 2007.
Στην ουσία του το Wii Sports Club δεν καταφέρνει κάτι αξιοπρόσεκτο. Υπάρχουν οι απαραίτητες βελτιώσεις στον οπτικό τομέα, σε interface και χειρισμό, όμως ο εντυπωσιασμός του παρελθόντος για τα motion controls έχει (ευτυχώς) περάσει ανεπιστρεπτί. Η ύπαρξη του online είναι σχεδόν αυτονόητη (και σωστή) κίνηση, όμως η φύση του Wii Sports απαιτεί παρέα στον ίδιο χώρο και όχι σε απόσταση για να το ευχαριστηθείτε. Οπότε και δεν του προσφέρει όσα τελικά θα μπορούσε. Η τελική αίσθηση καταλήγει πολύ πιο κοντά στον κορεσμό παρά σε αυτή του γνώριμου και φρεσκαρισμένου τίτλου. Σίγουρα με κάποια αθλήματα θα περάσετε και πάλι καλά για λίγη ώρα με τους φίλους σας, όμως πολύ δύσκολα θα θελήσετε κάτι παραπάνω από το δωρεάν 24ωρο που προσφέρει ο τίτλος με το πρώτο download κάθε αθλήματος.
Υπάρχει όμως μια παράμετρος που θα μπορούσε να αλλάξει πολλά αν η Nintendo είχε κινηθεί διαφορετικά. Μιλάμε φυσικά για τα skill games που σε κάθε άθλημα ανεξαιρέτως κλέβουν την παράσταση. Όχι μόνο επειδή τον ίδιο τον τίτλο τον έχετε μάθει απ’ έξω μετά από τόσα χρόνια, αλλά επειδή η δουλειά που έχει πέσει στα skill games δείχνει πως υπάρχει ακόμα περιθώριο για φρέσκες και διασκεδαστικές προσθήκες στη συνταγή. Αντί λοιπόν η Nintendo να χαλάει χρήμα και πόρους σε HD remake του παλιού Wii Sports, θα μπορούσε να συγκεντρώσει μόνο τα υπάρχοντα (αν μπορούσε και περισσότερα) Skill Games σε ένα πακέτο και να το δώσει σε πολύ πιο προσιτή, συνολικά, τιμή. Κάτι σαν NES Remix σκεφτείτε. Έτσι και η απαραίτητη φρεσκάδα που η ίδια θέλει θα ερχόταν και ο καταναλωτής θα αισθανόταν πιο “δικαιωμένος” με αυτό που αγόραζε. Αντί αυτού όμως θα χρειαστεί να δώσετε 10 ευρώ για να ρίχνετε “άκυρες” γροθιές με τα WiiMotes.
Το Wii Sports Club δεν είναι ούτε αυτό που φαίνεται, ούτε αυτό που θέλαμε, ούτε αυτό που χρειάζεται το Wii U. Η Nintendo θέλησε να πειραματιστεί για να δει αν θα της βγει αυτό το νέο οικονομικό μοντέλο. Το ευτύχημα είναι πως πειραματίστηκε στον πλέον κατάλληλο τίτλο και όχι σε κάτι καινούριο που ίσως καταστρεφόταν από μια τέτοια πολιτική. Η ελπίδα είναι πως ίσως κάτι καλό βγει από την ύπαρξη και την αντιμετώπιση των Skill Games στο μέλλον.
Για όλα αυτά μόνο ο χρόνος θα δείξει. Στο Wii Sports Club πάντως ο χρόνος δεν φέρθηκε ευγενικά. Ούτε όμως και η Nintendo.
