Το Trials του “φτωχού”.
Έστω ότι έχετε καημό το Trials Fusion. Έστω ότι δεν έχετε το σύστημα που σας βολεύει, έστω ότι σας φαίνεται ακριβό ακόμη ή λίγο πιο απαιτητικό από όσο θα προτιμούσατε. Ή απλά θέλετε κάτι πιο φορητό αλλά να κινείται σε ίδιες γραμμές. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει το Toy Stunt Bike.
Κυκλοφόρησε αρχικά για iOS, αλλά με πολύ, πολύ λιγότερα επίπεδα και φτάνει στο Nintendo 3DS με υψηλότερη μεν τιμή, αλλά και πολλαπλάσιες πίστες. Είναι φιλικότερο από το Trials και σίγουρα προτιμότερο από τη free-to-play εκδοχή του γνωστού franchise που είδαμε πριν μερικούς μήνες σε iOS.
Στο Toy Stunt Bike όλα τα επίπεδα είναι οικιακές τοποθεσίες. Κουζίνες, τουαλέτες και λοιπά σημεία γίνονται οι πίστες του παιχνιδιού, που συνήθως ομαδοποιούνται ανά πέντε σε μία θεματική. Μην περιμένετε μεγάλη ποικιλία πάντως, ούτε στη διακόσμηση και τη βασική διαρρύθμιση των επιπέδων, ούτε και στη γραφική απεικόνιση. Αυτό που μπορείτε να θεωρείτε δεδομένο είναι η έμφαση στη φυσική αλλά και χειρισμό που είναι αυτόματα γνώριμος στον οποιονδήποτε έχει περάσει έστω και φευγαλέα από τις δοκιμασίες τίτλου Trials. Επιτάχυνση και φρένο έχουν από ένα πλήκτρο με το μοχλό να ορίζει την κλίση, άρα και το κέντρο βάρους, της μηχανής. Καθαρά για να διασκεδάσει ο σαδιστής που ενδεχομένως κρύβετε μέσα σας, υπάρχει και η επιπρόσθετη δυνατότητα “εκτόξευσης” από τη μηχανή, μόνο και μόνο για να δείτε ποια θα είναι η κατάληξη του άτυχου αναβάτη.
Το φιλικότερο πρόσωπο του Toy Stunt Bike φαίνεται σε σημαντικές λεπτομέρειες. Τα checkpoints είναι πυκνά και γενναιόδωρα, ενώ η επιστροφή στο κοντινότερο εξ αυτών ύστερα από αποτυχία επαναφέρει τον εναπομείναντα χρόνο εκεί που ήταν όταν περνούσε ο παίκτης από το checkpoint. Ουσιαστικά δεν υπάρχει ποινή για κάθε αποτυχία και οι νέες προσπάθειες είναι απλή και απολύτως άμεση υπόθεση.
Μπορεί να μην υπάρχει ποινή, αλλά σίγουρα υπάρχει επιβράβευση. Σε κάθε επίπεδο ο παίκτης έχει να συγκεντρώσει τρία άστρα (απίστευτο;). Για το ένα αρκεί να ολοκληρώσει το επίπεδο εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίου. Για το άλλο απαιτείται minimum high score που εξασφαλίζεται με την εκτέλεση stunts. Το τρίτο και τελευταίο έρχεται με τον εντοπισμό και τη συγκέντρωση τριών σημαιών. Οι περισσότερες είναι σε αρκετά βολικά σημεία, αλλά όχι όλες. Σε κάθε περίπτωση θα χρειαστούν πολλαπλές προσπάθειες για να γίνουν όλα. Με το κόστος της αποτυχίας τόσο χαμηλά και το γενικότερο επίπεδο δυσκολίας των διαδρομών να μην φτάνει ποτέ σε επίπεδα Trials, η όλη διαδικασία καταλήγει πιο ευχάριστη για “φορητή” κατανάλωση. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, η οθόνη αφής είναι χρήσιμη αλλά η συνεισφορά της παραμένει βασική, αφού προβάλει μέτρηση χρόνου, στόχους και συντόμευση για επαναληπτική προσπάθεια. Απλός και βοηθητικός ο σκοπός της.
Βέβαια το budget είναι budget και αργά ή γρήγορα παίζει το ρόλο του. Σε γενικές γραμμές η φυσική λειτουργεί ικανοποιητικά, αλλά ενίοτε παρουσιάζει κάποιες περίεργες αστοχίες που δεν χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη συνέπεια ώστε να έχει κάποιος την ευκαιρία να τις αποδεχθεί και να τις συνηθίσει. Σε τεχνικό επίπεδο δεν πρόκειται να εντυπωσιαστείτε, ενώ αναφέρθηκε ήδη πως τα πολλά επίπεδα δεν συνοδεύονται και από την απαραίτητη φαντασία ώστε να αφήνουν κάποια εντύπωση μοναδικότητας.
Και έτσι απλά το Toy Stunt Bike καταλήγει να είναι, όντως, το (φορητό) Trials του φτωχού έστω και αν κοστίζει κάτι παραπάνω από την πιο λειψή έκδοση για iOS και δεν είναι free-to-play όπως το κάκιστο Trials Frontier. Και στους παλιότερους θα θυμίσει και κάτι από Micromachines. Και, ως γνωστόν, οι αναμνήσεις “πληρώνονται”.
