Η ομάδα “σπάει” λίγο πριν το τέλος. Η Telltale όμως;
Το τέταρτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν του The Walking Dead είναι διαθέσιμο. Αν σας ανησύχησε το τέταρτο επεισόδιο του The Wolf Among Us, αν σας έβαλε στο μυαλό την ιδέα ότι μπορεί να έχει χαθεί λίγο η Telltale Games και πως όλο και κάπως θα επηρεαστεί το The Walking Dead, δεν έχετε πέσει και πολύ έξω. Αν και η αστοχία εδώ δεν είναι ανάλογη εκείνης στο The Wolf Among Us.
Στο Amid The Ruins ο παίκτης βρίσκεται με τη μία στη δράση, αφού με τέχνασμα προσπαθεί να οδηγήσει την ομάδα των επιζώντων στην άλλη πλευρά ενός αφιλόξενου, γεμάτου με walkers πεδίου και η διαδρομή οδηγεί σε απανωτές αναμετρήσεις πριν ο ρυθμός επανέλθει σε λίγο πιο φυσιολογικά, για τη σειρά τουλάχιστον, επίπεδα.
Το τέταρτο επεισόδιο είναι γεμάτο εξελίξεις. Ωστόσο ακριβώς επειδή συμβαίνει αυτό η βαρύτητα των επιλογών και των καταστάσεων είναι πιο επιφανειακή. Η Jane είναι ένας από τους χαρακτήρες που αποκτά πιο ρυθμιστικό ρόλο πλέον, αλλά πολλοί άλλοι, είτε συντροφεύουν την Clem από την αρχή της δεύτερης σεζόν είτε από κάποιο μεταγενέστερο σημείο, δεν στεριώνουν ποτέ και δημιουργούν ερωτηματικά για τη αρχική σκοπιμότητα της εμφάνισής τους. Μάλλον το συνειδητοποίησε και η ίδια η Telltale, μιας και στο παρόν επεισόδιο, ότι και να κάνετε ως Clem, ο θάνατος σας συντροφεύει και είναι συχνός. Αντί όμως να αποκρυσταλλώνει την αίσθηση της απώλειας περνά πιο απαρατήρητος, ακριβώς επειδή οι εκλιπόντες τείνουν να είναι εκείνοι που στερούνται ιδιαίτερης ουσίας.
Βέβαια παραμένει χώρος για πολύ ενδιαφέροντες προβληματισμούς και επιλογές, άρα οι δύο ώρες που θα αφιερώσετε περίπου κάθε άλλο παρά χαμένες φαντάζουν. Εννοείται ότι δεν λείπει το απαραίτητο cliffhanger.
Αυτό που δεν καταφέρνει να αποφύγει όμως η Telltale είναι τα προφανή κλισέ του είδους. Ο τοκετός της Rebecca μετατρέπεται σε σημείο αναφοράς για κάθε είδους μη ρεαλιστική συγκυρία με τους συγγραφείς να ελπίζουν (μάλλον) ότι ο προφανής συναισθηματισμός στον οποίο οδηγεί η σκέψη για κάθε βρέφος θα κάνει τον παίκτη να μην παρατηρήσει ότι ο ίδιος κόσμος που δεν έχει να δώσει στην ομάδα βασικές προμήθειες, ξαφνικά γεμίζει με κάθε ιατρικό απαραίτητο για τις ανάγκες του φυσιολογικού τοκετού.
Η ίδια η Clem βρίσκεται σε παράξενο σημείο. Εξακολουθεί να είναι τελείως παράλογο το πώς τόσοι χαρακτήρες “συμβουλεύονται” και σέβονται την εμπειρία ενός μικρού κοριτσιού. Από την άλλη βέβαια, όσο το ίδιο κορίτσι εξακολουθεί να περνά όσα εκτυλίσσονται στη “σειρά”, αρχίζει να φαίνεται και κάπως πιο λογικό να αναισθητοποιείται πλέον και η ίδια. Τουλάχιστον αυτή τη φορά οι εξελίξεις είναι τέτοιες που δείχνουν ότι όντως λείπει κάποια πραγματικά ηγετική φιγούρα από την ομάδα. Ο ένας μετά τον άλλον, χαρακτήρες αρχίζουν και λυγίζουν, αποκαλύπτουν λίγο διαφορετικό πρόσωπο και αδυνατούν να συνεννοηθούν (ενώ μαγικά ξεχνούν ότι μέχρι πρότινος έκαναν ό,τι έλεγε η Clem), ξεκινώντας μόνοι σε διαδρομές από τις οποίες δεν υπάρχει γυρισμός.
Ως επεισόδιο, το Amid The Ruins είναι χορταστικό αλλά και λίγο πιο ανάλαφρο σε σχέση με τα προηγούμενα της σεζόν αλλά και της σειράς. Διατηρεί λοιπόν το ενδιαφέρον, προσθέτει τελευταία στιγμή κι άλλους χαρακτήρες ενώ ξεκάνει αρκετούς, δημιουργεί απορία για το πώς θα μπορέσει να χειριστεί τους νέους με ένα μόνο επεισόδιο για την ολοκλήρωση του The Walking Dead: Season Two και μας αφήνει…να ελπίζουμε για ένα καλύτερο τέλος.
Είναι κοντά άλλωστε.
