Grid Autosport – Review

Autosport με οτοστόπ.

Η σειρά GRID, ως συνέχεια της σειράς TOCA: Race Driver, έχει καταφέρει στο παρελθόν να προκαλέσει μεικτά συναισθήματα στους racing fans. Το εξαιρετικό πρώτο μέρος είχε ενθουσιάσει, καθώς αποτελούσε ένα εξαίσιο arcade racer με πολύ βάθος και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, δημιουργώντας ένα απροσδόκητο fandom γύρω από το παιχνίδι. Η κυκλοφορία του δεύτερου μέρους δεν είχε την ίδια απήχηση. Η απουσία αρκετών στοιχείων, εκ των οποίων τα περισσότερα ήταν άκρως πετυχημένα στην πρώτη έκδοση, μετρίασαν το ενδιαφέρον και την ποιότητα του παιχνιδιού.

Η τρίτη “καινούρια” έκδοση αρχικά μοιάζει να στοχεύει εκεί. Η επαναφορά των touring cars και των open wheel αυτοκινήτων είναι ένα αρχικό στοιχείο καθώς μαζί με τα γνωστά drift και τους αγώνες σε ανοιχτούς δρόμους, το παιχνίδι αποκτά αρκετό βάθος με σημαντικό αριθμό αυτοκινήτων και events. Όμως αυτό δεν είναι όσο καλό φαίνεται. Η συνεχής επανάληψη των αγώνων, μετά από ένα σημείο κουράζει και δεν προσφέρει τίποτε καινούριο στη ροή του παιχνιδιού, με αποτέλεσμα ο παίχτης να νιώθει κορεσμένος μετά από λίγες μόνο ώρες στην ενασχόληση του με το παιχνίδι.

Επιπρόσθετα, το career mode, παρότι καταλαμβάνει ένα τεράστιο μέρος του παιχνιδιού είναι αρκετά ρηχό και δεν σχετίζεται καθόλου με το άρτιο αποτέλεσμα του πρώτου GRID, κάτι που είχε τεθεί ως στόχος από την ομάδα ανάπτυξης. Η παρουσία έτερων modes είναι ελάχιστη και αν δεν υπήρχε το άκρως διασκεδαστικό Demolition Derby, με αυτοκίνητα να γίνονται συντρίμμια από τα εξ ον συνετέθησαν, τα πράγματα θα ήταν πολύ περιορισμένα.

Από εκεί και πέρα, το GRID Autosport προσφέρει εξαιρετικό μοντέλο χειρισμού. Από τα άκρως υπερστροφικά drift cars που στρίβουν ακόμα και σε ευθεία και προσφέρουν αρκετές συγκινήσεις, έως τα υποστροφικά τέρατα της Dallara για τα Indycar και το τερατώδες Caparo T1, η διαφορά στον χειρισμό έχει αποτυπωθεί με εντυπωσιακό τρόπο. Κάπου εκεί όμως μπαίνει το ερώτημα αν όλα αυτά χρειάζονται να είναι δοσμένα σε τέτοιο βαθμό, όταν μιλάμε για έναν καθαρά arcade τίτλο. Εμάς μας αρέσει η αίσθηση χρήσης χειριστηρίου αλλά κυρίως η χρήση τιμονιέρας, όπου ο χειρισμός αποκτά ξεχωριστή αξία και προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Στον εικαστικό τομέα, το GRID Autosport καταφέρνει και να εντυπωσιάσει αλλά και να απογοητεύσει. Όσον αφορά το σχεδιασμό των αυτοκινήτων, των διαδρομών αλλά και του περιβάλλοντος, ο αντίστοιχος τομέας της Codemasters έχει κάνει σπουδαία δουλειά και πραγματικά υπάρχουν στιγμές που ο παίχτης μπορεί να μείνει με το στόμα ανοιχτό. Το οποίο όμως σύντομα θα ξανακλείσει, καθώς όταν ξεκινήσουν οι αγώνες και παρουσιάζονται και άλλα αυτοκίνητα στο τοπίο, κάτι αρχίζει και κουτσαίνει. Ο ρυθμός ανανέωσης πέφτει, οι ήχοι μπερδεύονται και το αποτέλεσμα είναι αρκετά περίεργο και άβολο, ενώ το μοντέλο καταστροφών απλά απογοητεύει.

Ο τίτλος προσφέρει φυσικά ένα multiplayer mode, όπου πέρα από τους online αγώνες και κύπελλα, με την βοήθεια του Racenet, προσφέρει δοκιμασίες και βοήθειες που αναβαθμίζουν σημαντικά την ποιότητα του παιχνιδιού και προωθούν κάπως τη δράση, η οποία δεν θέλει και πολύ για να γίνει στάσιμη. Βέβαια αν υπάρχει καλή σύνδεση ο τίτλος δείχνει τα δόντια του, καθώς το lag είναι ελάχιστο και η εμπειρία φτάνει σε υψηλά επίπεδα.

Σε γενικές γραμμές το GRID Autosport είναι ξεκάθαρα μια προσπάθεια της Codemasters, βλέποντας και την έλλειψη ανταγωνισμού, να πάρει κάποιες τελευταίες μπουκιές από την προηγούμενη γενιά. Δυστυχώς και παρά τη δεδομένη ποιότητα τόσο του στούντιο, όσο και του παιχνιδιού, η βιασύνη με την οποία δημιουργήθηκε είναι ξεκάθαρη και διαμορφώνει μια κακή και ίσως άδικη αίσθηση για το παιχνίδι. Παρόλα αυτά, αποτελεί μια πρόταση η οποία δεν αξίζει να ξεχαστεί εύκολα, καθώς παρά τα προβλήματα που έχει, μπορεί να προσφέρει στοιχεία που δύσκολα θα βρεθούν σε άλλους τίτλους που υπάρχουν στις προθήκες των καταστημάτων.