Oddworld: New ’n’ Tasty! – Review

Θα μπορούσε να λέγεται HD Remaster αντί για New ’n’ Tasty. Αλλά με τον Lorne Lanning να είναι…ο Lorne Lanning, και με τον κόπο της Just Add Water, είναι καλύτερο που δεν φορτώθηκε ο τίτλος αυτόν το χαρακτηρισμό. Δανειζόμενοι από το “προκάτ” λεξιλόγιο της πολιτικής σκηνής, το αποτέλεσμα πρόκειται για “επικαιροποίηση” του κλασικού τίτλου που αφήνει τραύματα αλλά και ξεχωριστές αναμνήσεις από το 1997 μέχρι σήμερα.

Η Just Add Water επιχείρησε να δημιουργήσει τον τίτλο από την αρχή, διατηρώντας φυσικά το αρχικό του πνεύμα. Αφού ξεπεράσει κανείς τη μεγάλη εντύπωση που κάνει η νέα, πλήρως τρισδιάστατη εκδοχή του φανταστικού κόσμου του παιχνιδιού, αφού συνειδητοποιήσει πως η άνοδος της μηχανής Unity δεν είναι τυχαία, θα διαπιστώσει ότι το Oddworld: New ’n’ Tasty εξακολουθεί να είναι μοναδική παραλλαγή στο πρότυπο των Prince Of Persia και Another World. Ο Abe δουλεύει σε εργοστάσιο επεξεργασίας τροφίμων όταν, τυχαία, ανακαλύπτει ότι η φυλή του είναι βασικό συστατικό για νέο snack. Αποφασίζει να…εξαφανιστεί και στην προσπάθειά του θα μας θυμίσει ότι δεν είναι φτιαγμένος για τέτοια πράγματα, πόσο μάλλον για να σώσει και άλλους 300.

Όπως και παλιά, γρίφοι και platforming συνυπάρχουν. Ο Abe κινείται άχαρα, πηδά ακόμη πιο άχαρα, αλλά κάθε βήμα είναι μετρημένο όπως και στην εποχή όπου ο αναλογικός έλεγχος ανήκε στο μέλλον και ο σταυρός κατεύθυνσης βασίλευε. Ο Abe έχει και τις αρετές του βέβαια. Όταν δεν αποφεύγει νάρκες και λοιπές παγίδες που συναντά στα επίπεδα, χρησιμοποιεί μοχλούς, παγίδες, stealth και “δαιμονισμό” για να αντιμετωπίσει εχθρούς που δεν μπορεί να παραμερίσει με ευθεία αντιπαράθεση. Κυριεύει εχθρούς που χάνουν μεν την ικανότητα για άλματα, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ανοίξουν το δρόμο, να βολιδοσκοπήσουν παγίδες, να μπερδέψουν ή να εξαφανίσουν άλλους αντιπάλους. Ή απλά να πέσουν στην κοντινότερη κιμαδομηχανή. Εν τω μεταξύ ο Abe μιλά με όσους συμπατριώτες βρίσκει και απελευθερώνει, μιας και οι ίδιοι δεν σκέφτονται μόνοι τους και χρειάζονται οδηγίες για να σταματήσουν ή να ξεκινήσουν να κινούνται. Απλές λέξεις και “περδέματα” συνθέτουν το λεξιλόγιο αλλά και κάθε λογής password που χρειάζεται ορισμένες φορές.

Κοινώς το Oddworld: New ’n’ Tasty εξακολουθεί να είναι το μεθοδικό puzzle platformer το παρελθόντος, μόνο που τώρα έχει μικροδιαφορές, άλλες για καλό και άλλες όχι και τόσο, και αρκούντως εντυπωσιακό τεχνικό τομέα. Ένα βασικό λάθος σχετίζεται με τη χρήση του αναλογικού μοχλού. Στο πρωτότυπο ο σταυρός έκανε τον Abe να περπατά και απαιτούνταν πάτημα δεύτερου πλήκτρου για τρέξιμο, αλλά και κάτι ανάλογο για το stealth. Και οι δύο ταχύτητες ενεργοποιούνται με τον αναλογικό μοχλό, δηλαδή η κίνηση λειτουργεί όπως στην κακή εποχή, όπου λειτουργούσε μεν ο μοχλός αλλά κάθε άλλο παρά αναλογικά. Εδώ είναι εύκολο να “αυτοκτονήσει” ο Abe επειδή ο παίκτης έπεσε έξω στην ταχύτητα κίνησης. Δεδομένου ότι ο Abe αυτοκτονεί κατ’ επάγγελμα (και κατά design), δεν είναι ανάγκη να έχουμε και νέα δράματα.

Οι λοιπές αλλαγές πάντως κρίνονται θετικές. Η κάμερα ακολουθεί πλέον την εξέλιξη και το επίπεδο ρέει αντί να χωρίζεται σε οθόνες όπως πριν από 2 δεκαετίες περίπου, ενώ εκφράζεται λίγο πιο κινηματογραφικά. Τα checkpoints δεν έχουν χάσει σε βαναυσότητα αλλά το αναπόφευκτο trial and error αποσυμφορίζεται αισθητά χάρη σε δύο διευκολύνσεις. Από τη μία υπάρχουν τρία επίπεδα δυσκολίας με το Hard να λειτουργεί ως Classic, να είναι δηλαδή ίδιο με το ένα και μοναδικό του παρελθόντος. Επιπλέον ο παίκτης μπορεί να κάνει quick save, σε όποιο σημείο θέλει, ασχέτως των checkpoints. Στο PS4 αρκεί ένα πάτημα του touchpad για quick save και παρατεταμένο πάτημα στην ίδια επιφάνεια για φόρτωση του τελευταίου.

Γιατί όμως να προτιμήσει κανείς το Oddworld: New ’n’ Tasty αν μπορεί να βρει το σημαντικά φθηνότερο πρωτότυπο; Η κίνηση, το νέο έξοδο, στέκεται πιο φυσικά ως επιβράβευση για έναν τίτλο που 17 χρόνια μετά εξακολουθεί να διαφέρει από το σωρό και με λιγοστά αλλά δυνατά εκφραστικά εργαλεία να διηγείται μια απλή ιστορία με πολύπλοκα και σταθερά επίκαιρα νοήματα. Αν στην πρώτη του μορφή άντεξε τόσα χρόνια, δεν είναι λογικό να αντέξει άλλα τόσα στη νέα;