Εκεί που τα λόγια αποτυγχάνουν, τα infographics και τα διαγράμματα…κάνουν το δικό τους. Φανταζόμαστε. Το Metrico είναι puzzle game της ολλανδικής Digital Dreams και αναπτύχθηκε αποκλειστικά για PS Vita. Και φαίνεται. Χρησιμοποιεί οποιαδήποτε ιδιαίτερη δυνατότητα/λειτουργία της κονσόλας μπορεί να βρει άρα πρόκειται, αυτομάτως, για παραγωγή που δεν πρόκειται να δείτε αλλού, όχι τουλάχιστον χωρίς έντονες προσαρμογές.
Ο μινιμαλιστικός κόσμος του Metrico συντίθεται από μπάρες, ευθείες, κυκλικά διαγράμματα, πυραμίδες και οτιδήποτε άλλο έχετε μάθει να μισείτε στο PowerPoint, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά το αποτέλεσμα συναρπάζει και συνειρμικά συνδέεται με άλλες προσπάθειες όπως το Echochrome και το Vib Ribbon. Εδώ είστε μια ανάλογα ανέκφραστη φιγούρα που επηρεάζει ωστόσο καθετί γύρω της και μάλιστα με ολοένα αυξανόμενους τρόπους.
Κινηθείτε ευθεία και κάποιες γραμμές και μπάρες εκτείνονται σε μήκος ή ύψος. Άλλες μπάρες ανεβαίνουν μόνο κάθε φορά που εκτελείτε κάποιο άλμα. Σε άλλη περίπτωση η κίνηση φέρνει πιο κοντά το φόντο, ενώ κάπου-κάπου απανωτά άλματα απαιτούνται ώστε να γίνουν αρκετά μεγάλες οι μοναδικές πλατφόρμες από τις οποίες θα μπορέσετε να κρατηθείτε προκειμένου να μην πέσετε στο κενό. Κάθε επίπεδο σχηματίζεται από τις επιλογές, τις κινήσεις του παίκτη, με πολλά σημεία και αντικείμενα να κινούνται και να αλληλεπιδρούν παράλληλα και σε πραγματικό χρόνο.
Ο πειραματισμός είναι μονόδρομος προκειμένου να διαπιστώσει ο παίκτης ποιος συνδυασμός κινήσεων έχει τις παρενέργειες που τον εξυπηρετούν. Βλέπετε εμπόδια στη σειρά που μπορείτε να υπερπηδήσετε; Μόλις το κάνετε μπλοκάρεται η έξοδος. Το Metrico αναγκάζει τον παίκτη να σκεφτεί διαφορετικά και όχι συμβατικά. Όταν έρχονται αποτελέσματα, η ικανοποίηση είναι μονόδρομος. Κατά κανόνα οι λύσεις είναι εύπεπτες, ευτυχώς όμως κάθε επίπεδο φέρνει και κάτι καινούριο, αν όχι σε μηχανισμό, σίγουρα σε σκέψη. Όταν δεν έρχονται αποτελέσματα όμως, συνήθως δεν φταίει η βασική λογική του παιχνιδιού όσο μία από τις φαινομενικές αρετές του: η προσπάθεια να αξιοποιήσει κάθε λογής εργαλείο που προσφέρει το PS Vita.
Μόλις προστεθεί shooting γεννάται η πρώτη υποψία αλλά μένει μακριά όσο επιτρέπεται μόνο ευθεία βολή. Αργότερα αυτό αλλάζει βέβαια και διαπιστώνετε ότι στοχεύετε αγγίζοντας το touchpad. Αυτονόητα η διαδικασία δεν είναι και τόσο ευχάριστη, ειδικά όταν μοχλοί και λοιπά πλήκτρα εξακολουθούν να απαιτούν την προσοχή του παίκτη. Τα περίεργα δεν σταματούν εκεί αφού έρχεται η ώρα για το γυροσκόπιο. Έρχονται ώρες που λόγω σχεδιασμού του παιχνιδιού αλλά και λόγω σχετικής ανακρίβειας του γυροσκοπίου το PS Vita πρέπει να στραφεί σε τόσο περίεργες γωνίες που είναι δύσκολο να δει κανείς τι γίνεται στην οθόνη χωρίς να μιμηθεί τον Τιραμόλα ή τον Mr. Fantastic. Σε δημόσιο χώρο…είστε καταδικασμένοι. Όταν έρθει η ώρα να αναζητήσετε συγκεκριμένα χρώματα στο χώρο με την εγνωσμένης (μη) ποιότητας κάμερας του PS Vita, βγαίνει μεν άκρη αλλά δεν γίνεται ποτέ αντιληπτός ο λόγος. Ακόμη και εδώ βέβαια, σε στιγμή αδυναμίας, η Digital Dreams δείχνει ότι είναι ταγμένη στον κόσμο που δημιουργεί από κοινού με τον παίκτη μιας και φροντίζει η εικόνα που βλέπει η κάμερα να μην φαίνεται στην οθόνη. Αντί αυτού χρησιμοποιείται άλλου τύπου σήμανση για να μεταφερθεί το σωστό νόημα.
Υπό άλλες συνθήκες όλες αυτές οι δυσκολίες θα αντιμετωπίζονταν ως κοινωνικό πείραμα. Άλλος είναι ο στόχος εδώ και τελικά η αισθητική και σχεδιαστική φιλοδοξία της ολλανδικής ομάδας προδίδεται από τη διάθεσή της να δείξει ότι μπορεί να αξιοποιήσει ό,τι βρει στο hardware που στάθηκε μπροστά της. Μόνο που ο καλός γρίφος δεν είναι εκείνος που κάνει το μυαλό να μοιάζει με τελικό σίγμα. Όχι το σώμα.
