Η VooFoo Studios είναι προφανώς ταγμένη στο έργο της αλλά και στη νοοτροπία της. Το Pure Chess είναι εξαιρετικό παράδειγμα και των δύο.
Επιστρέφει λοιπόν με το Pure Pool προκειμένου να μεταφέρει κατά το δυνατόν πιστότερα την εμπειρία ενός ακόμη ευγενούς αθλήματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που καταπιάνεται με το μπιλιάρδο βέβαια, αφού κατά την περασμένη γενιά hardware μάς έδωσε το Hustle Kings. Σε αντίθεση με το τελευταίο το Pure Pool είναι πιο “καθαρό”, με τρόπο που σπάει ουσιαστικά μερικές συμβάσεις που θεωρούνται δεδομένες εδώ και δεκαετίες στο εικονικό μπιλιάρδο.
Με το ξεκίνημα ο παίκτης προσγειώνεται στο free play/practice mode όπου έχει την ευκαιρία να εξοικειωθεί με τα βασικά. Δεν υπάρχουν εισαγωγές, περίεργες γωνίες λήψης ή δόσεις φανφάρας. Το τραπέζι είναι ο πρωταγωνιστής και κάθε άλλη επιλογή ένα πλήκτρο μακριά. Μπορεί όλα να λαμβάνουν χώρα σε pub με κόσμο, αλλά η VooFoo φροντίζει να κρατά ήχους και λοιπά στοιχεία στο υπόβαθρο, για δημιουργία ατμόσφαιρας, από το να αποσπά την προσοχή του παίκτη από το τραπέζι, τις μπάλες και τη στέκα. Ξεχάστε άλλα games του είδους όπου η πορεία της μπίλιας φαίνεται από την αρχή μέχρι το τέλος, πριν το χτύπημα, ξεχάστε τα χτυπήματα που καθορίζονται με ειδικές μπάρες ενέργειας κ.λπ. Εδώ οι μηχανισμοί σχεδιάστηκαν συνειδητά ώστε να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα, κάνοντας λίγο στην άκρη για την πραγματικότητα του gaming. Στις εύκολες βολές λοιπόν φαίνεται η πορεία που θα ακολουθήσει το χτύπημα. Όσο τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα όμως, γίνονται ανάλογα ασαφείς και οι τροχιές που εμφανίζονται, μέχρι που αποκόπτονται. Με τον τρόπο αυτό ο παίκτης μπορεί να ανησυχεί λιγότερο για κλασικά εύκολες βολές, αλλά αναγκάζεται να βασιστεί στην αίσθηση και την αντίληψή του όταν τα πράγματα ζορίζουν. Ο παίκτης ελέγχει τη γωνία της στέκας, μπορεί να δώσει τα φάλτσα που επιθυμεί και ο δεξιός μοχλός ορίζει τη δύναμη του χτυπήματος, αναλογικά, όπως δηλαδή και στην πραγματικότητα. Εννοείται πως χρειάζεται τριβή με το σύστημα για να συνηθίσει κανείς, αλλά αυτό είναι και το σωστό άλλωστε σε κάθε περίπτωση simulation. Ξεχνάτε επίσης τη δυνατότητα να δείτε όλο το τραπέζι από ψηλά. Όπως στην πραγματικότητα, έτσι και εδώ, ο παίκτης μπορεί να σηκωθεί και να κοιτάξει από διαφορετικές γωνίες και με φυσιολογικό οπτικό πεδίο, αλλά πρέπει να πάρει θέση και πάλι πριν τη βολή. Αν δεν σηκωθεί μπορεί να “παίξει” λίγο με τη γωνία της ματιάς του, αλλά αυτό είναι όλο. Χωρίς το κατάλληλο μοντέλο φυσικής όλα θα πήγαιναν στράφι, αλλά, ειδικά ως προς αυτό, όλα βαίνουν καλώς.
Ο πυρήνας του παιχνιδιού είναι το career mode που εκτείνεται σε τρία επίπεδα δυσκολίας με 5 τουρνουά στο καθένα. Πέρα από το “αμερικάνικο” με τις 8 μπάλες, θα βρείτε και την παραλλαγή με 9 μπάλες, ενώ δεν λείπουν και ενδιάμεσες προκλήσεις όπως να βρείτε στόχο όσες περισσότερες φορές μπορείτε σε δεδομένο χρονικό διάστημα κ.α. Με νίκες ή χωρίς, οι παίκτες συγκεντρώνουν XP. Το XP φέρνει levels, τα levels φέρνουν ranks και κάπως έτσι βγαίνει άκρη με το online matchmaking. Αυτό δεν σημαίνει ότι βγαίνει άκρη με το online βέβαια. Η A.I. δεν λυπάται κανέναν χωρίς λόγο, ενώ με το Player DNA, μπορεί να εμφανιστεί και το “πνεύμα” κάποιου παίκτη που θα παίζει με τις δικές του συνήθειες, προτερήματα και αδυναμίες. Είναι αρκετά δύσκολο να διαπιστωθεί εξ αποστάσεως η πιστότητα του αποτελέσματος. Τουλάχιστον η ποικιλία των αντιδράσεων και προσεγγίσεων είναι εμφανής και ευχάριστη.
Το online multiplayer είναι κλασική αδυναμία στις παραγωγές της VooFoo Studios. Δεν υπάρχει απλός τρόπος να ετοιμάσετε αναμέτρηση με κάποιο γνωστό, η Friend List του παιχνιδιού φαίνεται να είναι διαφορετική από εκείνη του PSN, αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο ενημερώνεστε από το ακούραστο ticker για κάθε παίκτη (του κόσμου) που κάνει log in. Όχι και η πιο χρήσιμη πληροφορία, πόσο μάλλον εν μέσω αναμέτρησης. Το ασύγχρονο ποιόν του multiplayer είναι η αφορμή για τα προβλήματα του multiplayer, αφορμή που δεν κρύβει την πραγματική αιτία, την αδυναμία δηλαδή της ομάδας ανάπτυξης. Κάθε φορά που ένας παίκτης εκτελεί μια κίνηση, τα στοιχεία ανεβαίνουν στο server και ο άλλος περιμένει να δει το αποτέλεσμα. Όσο περιμένει δεν βλέπει τον αντίπαλο να κάνει κάτι. Απλά περιμένει. Δεν είναι απίθανη η εμφάνιση μηνυμάτων που μιλούν για πρόβλημα στη σύνδεση, ενώ στο μενού είναι οι ειδοποιήσεις πως πρέπει να ολοκληρωθεί κάποια κίνηση μέχρι τη λήξη περιόδου 30 δευτερολέπτων (με το μετρητή να εμφανίζεται ύστερα από μερική αδράνεια). Το κακό είναι πως ο μετρητής δεν συνυπολογίζει τις καθυστερήσεις του server, οπότε μια αναμέτρηση μπορεί να τερματιστεί πρόωρα, με την προθεσμία να τελειώνει πριν προλάβει να φτάσει στην άλλη άκρη η πληροφορία ότι έγινε συγκεκριμένη κίνηση.
Αφήνοντας στην άκρη το online μέρος, το Pure Pool είναι μονομιάς ο καλύτερος τίτλος που συναντήσαμε ποτέ για μπιλιάρδο. Δεν αποδεικνύεται όμως αρκετά “κοινωνικός”. Αναμένεται patch για να βελτιώσει την κατάσταση, κίνηση πολύ σημαντική δεδομένου ότι ο δεύτερος παίκτης στο ίδιο σύστημα δεν μπορεί να έχει ξεχωριστή πρόοδο. Μέχρι να διορθωθούν τα προφανή βέβαια, το Pure Pool θα συναρπάζει και θα εκνευρίζει με παρόμοια συχνότητα τους λάτρεις του μπιλιάρδου.
