Η τελευταία φορά που είδαμε το Diablo ήταν για καλό. Ήταν για χάρη του Reaper Of Souls, που έσωσε ουσιαστικά το Diablo III ύστερα από παράξενη αρχή, τόσο σε τεχνικό επίπεδο όσο, κυρίως, σε ατυχείς μηχανισμούς όπως το auction house και το βασανιστικό loot drop.
Το βελτιωμένο πρόσωπο του Diablo III φτάνει λοιπόν και στις κονσόλες ως Diablo III: Reaper Of Souls – Ultimate Evil Edition. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν το “Ultimate” σημαίνει ότι δεν θα δούμε άλλο expansion, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει πως όντως πρόκειται για την καλύτερη έκδοση του τίτλου. Είναι η δεύτερη φορά που η Blizzard κάνει τον κόπο να τιμήσει τις κονσόλες και, όπως και την προηγούμενη φορά, το αποτέλεσμα είναι ευχάριστο. Οποιοσδήποτε άγγιξε στο παρελθόν τίτλους όπως τα Baldur’s Gate: Dark Alliance και Champions Of Norrath (δυο γενιές hardware πίσω μάλιστα) θα νιώσουν σαν στο σπίτι τους. Η χρήση χειριστηρίου δίνει αμεσότητα που, τουλάχιστον, μειώνει τις πιθανότητες για τενοντίτιδα από το πολύ…”κλικλικ”. Το Act V του expansion ενσωματώνεται στο camapaing, το Endgame διασώζεται από τo Adventure Mode που δεν τελειώνει με τίποτα και οι ώρες που θα περάσετε λιώνοντας εχθρούς σε Nephalem Rifts θα είναι η νέα σας απόλαυση. Πόσο μάλλον με το Loot 2.0 που βελτιώνει τη συνάφεια των loot drops με το class που χρησιμοποιεί ο παίκτης και βασανίζει λιγότερο για Legendary items. Και το leveling είναι πλέον λίγο πιο γρήγορο αλλά, πάνω από όλα, ιδιαίτερα ευχάριστο, ποτέ αγγαρεία.
Όλα αυτά βέβαια δεν λέγονται πρώτη φορά. Επομένως θα σταθούμε στο τι κάνει την έκδοση για κονσόλες τόσο “Ultimate”. Η σημαντικότερη διαφορά είναι η δυνατότητα για local co-op 4 παικτών. Δεν προσφέρεται στην έκδοση για PC, που είναι κρίμα αφού με αρκετά χειριστήρια και έναν καναπέ γωνία, ο χαμός στην οθόνη δεν περιγράφεται. Για να λειτουργήσει όμως αρμονικά το σενάριο αυτό, η Blizzard πρόσθεσε το Apprentice Mode. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως όταν βρίσκονται στην ίδια ομάδα παίκτες που βρίσκονται σε τελείως διαφορετικά levels, η διαφορά γεφυρώνεται για όσο διαρκεί το παιχνίδι. Ύστερα τα πράγματα προσγειώνονται. Επιπλέον δεν παίζει καθόλου ρόλο πού βρίσκεται ο καθένας στο campaign. Όλοι μεταφέρονται εκεί που τους καλεί, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να βρεθεί κάποιος πολύ πιο μπροστά από εκεί που βρίσκεται ο ίδιος στο campaign. Το γεγονός ότι το σενάριο τείνει προς την κωμικότητα βοηθά την κατάσταση αφού δύσκολα θα νιώσει κανείς ότι έπαθε κάτι από κάποιο spoiler ή ότι έχασε κάτι πολύ σημαντικό από την πλοκή.
Η επόμενη αποκλειστικότητα στην κονσόλες είναι το mail system που επιτρέπει στους παίκτες να ανταλλάζουν/δωρίζουν αντικείμενα χρησιμοποιώντας το γραμματοκιβώτιο του main hub. Το σύστημα Nemesis πάντως είναι πιο τρομακτικό και συνάμα πιο αστείο. Εμφανίζεται τυχαία κάποιο πλάσμα, ιδιαίτερων αξιώσεων, με σκοπό να διαλύσει το χαρακτήρα σας. Όταν το καταφέρει (πολύ πιθανό), σας αφήνει για να επισκεφτεί κάποιον άλλον από τη δική σας friend list. Μόνο που με κάθε kill γίνεται ακόμη πιο ισχυρό άρα η αντιμετώπισή του ολοένα και πιο δύσκολη. Στην αυξημένη κοινωνικότητα της έκδοσης εντάσσεται και ένας ακόμη μηχανισμός. Το σύστημα ρίχνει τυχαία loot που προορίζεται για δώρο σε παίκτη από την friend list. Μπορείτε να το καταστρέψετε, όχι όμως και να μάθετε τι είναι. Το αποστέλλετε και…μοιράζετε αγάπη.
Με cameo από πλάσματα του The Last Of Us σε rift και armor από Shadow Of The Colossus σε εκδόσεις για PS3/PS4 ολοκληρώνονται οι προσθήκες και οι τελευταίες είναι, ομολογουμένως, επουσιώδεις. Σε τεχνικό επίπεδο, στα νέα συστήματα τουλάχιστον, όλα βαίνουν καλώς με το frame rate να είναι συνήθως σταθερό στα 60fps. Αναμένεται patch για περαιτέρω σταθεροποίηση αφού κάποιες παρασπονδίες οφείλονται σε ασυμφωνία χαρακτήρων με την προδιαγραφή του HDMI.
Οι μόνες μας διαφωνίες; Η διαχείριση του inventory θα μπορούσε να είναι ακόμη καλύτερη αφού τα ζογκλερικά με το loot είναι αναπόσπαστο κομμάτι του είδους και δη του Diablo. Θα θέλαμε να είναι λίγο πιο αξιόπιστο και το κλείδωμα σε εχθρό. Στην ουσία ο παίκτες “δείχνει” το στόχο του με το δεύτερο αναλογικό μοχλό, αλλά είναι συχνό φαινόμενο άλλο να έχει κατά νου ο παίκτης και άλλο να καταλαβαίνει το σύστημα. Στα χαμηλά επίπεδα δυσκολίας δεν είναι πρόβλημα αφού η σφαγή συνεχίζεται απρόσκοπτα. Στα πιο δύσκολα όμως είναι συχνά επιτακτικό να αντιμετωπίζονται οι εχθροί με κάποια προτεραιότητα. Τουλάχιστον, κατά τα άλλα, το dodge που προστέθηκε στις εκδόσεις για κονσόλες, που χρησιμοποιεί τον ίδιο μοχλό είναι καθόλα αξιόπιστο.
Ακόμη και με αυτά τα παράπονα είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με το Diablo III: Reaper Of Souls – Ultimate Edition και με τη μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Σε διάφορα επίπεδα αποτελεί όντως την πιο καλοζυγισμένη έκδοση του Diablo III. Και μπορείτε να πέσετε με τα μούτρα αφού μεταφέρονται οι χαρακτήρες από κονσόλα σε κονσόλα εφόσον είχατε τιμήσει την αρχική έκδοση του Diablo III. Ευτυχία, αίμα και δαιμονισμός λοιπόν.
