Η αλήθεια είναι πως ο γράφων έχει μια εκκρεμότητα που απαιτεί νυστέρι στο μάτι (too soon?) αλλά χαίρεται που, με το Surgeon Simulator, μπορεί να πάρει την εκδίκησή του, με πρώτη ευκαιρία, χρησιμοποιώντας κουτάλι. Διότι αυτή είναι η απαραίτητη νοοτροπία για να εκτιμήσει και να ευχαριστηθεί κανείς το Surgeon Simulator: Anniversary Edition.
Ο χαρακτηρισμός Anniversary Edition προκύπτει κυρίως από το γεγονός ότι ο τίτλος της Bossa Studios, στην πρωτότυπή του μορφή, κυκλοφόρησε πέρυσι ως Surgeon Simulator 2013. Ένα χρόνο μετά λοιπόν γιορτάζει “επέτειο” με την έκδοση για PS4, η οποία προσφέρει μικρές τεχνικές βελτιώσεις, κάποιες προσθήκες περιεχομένου και, φυσικά, νέο, διαφορετικό σύστημα χειρισμού, στα μέτρα του DualShock 4.
Τι είναι όμως το Surgeon Simulator; Είναι ο τίτλος που ζητά από τον παίκτη να ξεκινήσει με τα “εύκολα”, δηλαδή με μεταμόσχευση καρδιάς, να επεκταθεί σε μεταμόσχευση νεφρών, όταν δεν ασχολείται με εξαγωγές ματιών και δοντιών. Τα τελευταία δύο “αντικείμενα” δεν υπήρχαν στην έκδοση για PC (το ένα όμως εμφανίστηκε σε εκδόσεις για mobile) και αποτελούν ουσιαστικά μέρος των προσθηκών. Στην πράξη ο παίκτης ελέγχει ένα και μοναδικό χέρι. Ελέγχει το ύψος στο οποίο κινείται, περιστρέφει τον καρπό, με shoulder buttons ανοίγει και κλείνει αντίχειρα και δείκτη ή τα υπόλοιπα δάκτυλα, με την ελπίδα η δύναμη της λαβής και η ακρίβεια να οδηγεί στο σωστό χειρισμό του όποιου εργαλείου. Και λέμε “του όποιου” διότι αν προλάβετε να αλλάξετε καρδιά πριν πεθάνει ο ασθενής από αιμορραγία (από το ρυθμό της ουσιαστικά ορίζεται και ο περιορισμός χρόνος) αφού ανοίξετε το θώρακα του ασθενούς με σφυρί και πετάξετε στο πάτωμα τους πνεύμονες επειδή σας εμποδίζουν, η επιτυχία είναι δεδομένη.
Παραδόξως όμως δεν είναι και ιδιαίτερα θεμιτή. Θα σας οδηγήσει σε άλλα επίπεδα δυσκολίας, στα οποία πρέπει να ολοκληρώσετε επεμβάσεις πάνω σε κινούμενο φορείο, κινούμενο ασθενοφόρο (καλή τύχη για να πιάσετε και να χειριστείτε εργαλείο) και…στο διάστημα με μηδενική βαρύτητα. Κι αν αφήσετε και καμιά πορτοκαλάδα μέσα στον ασθενή, αν χάσετε το μάτι που μόλις βγάλατε, μη σκάτε. Καλή καρδιά. Έτσι κι αλλιώς το ταξίδι είναι που μετράει. Ο χειρισμός είναι πραγματικά πάρα πολύς εκνευριστικός, αλλά όχι τυχαία. Ειδικά δε η κλήση και η περιστροφή του χεριού, ελέγχεται μεν με μοχλούς, αλλά με SIXAXIS το γέλιο και η αποτυχία δεν έχουν τελειωμό. Όταν θα χάσετε τα εργαλεία, όταν θα ρίξετε ό,τι υπάρχει πρόχειρο στον ασθενή, μόλις χάσετε το κατάλληλο όργανο, το μόνο που θα σας νοιάζει είναι η αστειότητα της κατάστασης.
Συνυπολογίστε ότι στο τέλος περιμένει bonus αυτοψία εξωγήινου, η μουσική επένδυση έρχεται απευθείας από 1980 και το αίμα κυλά άφθονο όντας ταυτόχρονα απόδειξη ανικανότητας, αστοχίας χειρισμού και φαρσοκωμωδίας. Η κατάληξη αυτή είναι καρπός συνειδητής προσπάθειας της Bossa Studios, η οποία πετυχαίνει αυτό που ήλπιζε να καταφέρει το Octodad: Dadliest Catch. Χρησιμοποιεί τον κακό χειρισμό ως εργαλείο για απίθανες καταστάσεις και δεν ξεχνά να αποφύγει τις πιο “gamey” κακοτοπιές που πρόστέθηκαν στο Octodad για να δικαιολογήσει την πιο προσεγμένη του έκδοση.
Αν νομίζετε ότι η παράνοια του Surgeon Simulator τελειώνει έτσι απλά, τότε σας περιμένει μια ακόμη προσθήκη στη νέα έκδοση. Με patch που κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες προστέθηκε δυνατότητα συμμετοχής δεύτερου παίκτη. Εμφανίζεται ένα ακόμη χέρι (ειδάλλως ο τσαρλατάνος που ελέγχεται δεν σταματάτα ποτέ το “Look ma, one hand”) και οι δύο παίκτες πρέπει να συγχρονιστούν. Που λέει ο λόγος.
Οπότε…αίμα (του ασθενή), δάκρυα κι ιδρώτας (από τα γέλια). Δεν είναι videogame. Είναι αυτό που ακολουθεί ύστερα από Singstar και ποτά σε φιλική μάζωξη.
