Η ονομασία του δημιουργήματος της FuturLab έχει ενδιαφέρον. Ακόμη περισσότερο συνδυαζόμενη με το γεγονός πως το Velocity 2X διατίθεται τόσο για PS4 όσο και για PS Vita με υποστήριξη Cross Buy και Cross Save. Μία αγορά εξασφαλίζει και τις δύο εκδόσεις, από μία για κάθε καθόλα διαφορετικής λογικής κονσόλα.
Ακόμη και αν είχατε τιμήσει το Velocity, είτε ως PlayStation Mini είτε ως ενισχυμένη κυκλοφορία για το PS Vita, το Velocity 2X δεν είναι αυτό που περιμένετε. Για την ακρίβεια, δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμένετε. Ο νέος τίτλος της FuturLab ξεκινά με γνώριμο τρόπο. Ο παίκτης ελέγχει διαστημικό σκάφος που προχωρά κάθετα και πρέπει φυσικά να διαλύσει κάθε εχθρό και να προσπεράσει κάθε εμπόδιο που μπαίνει στο δρόμο του. Ένα όπλο ρίχνει όπου θέλετε αλλά είναι σχετικά αργό, ένα ακόμη ρίχνει μόνο ευθεία αλλά είναι πιο ισχυρό αλλά και πιο γρήγορο. Αλλά το μυστικό κρύβεται στην τηλεμεταφορά. Καθώς η κύλιση του επιπέδου είναι πολλές φορές αμείλικτη. Χωρίς την απαραίτητη προσοχή το σκάφος μπορεί να παγιδευθεί ενώ σε κάποιες περιπτώσεις δεν η αποφυγή εμποδίου δεν είναι επιλογή. Εδώ υπεισέρχεται η τηλεμεταφορά η οποία επιτρέπει στο σκάφος να περάσει ουσιαστικά μέσα από εμπόδια, να καταλήξει στη σωστή πλευρά και να συνεχίσει τη διαδρομή, πάντα φροντίζοντας για τη διάλυση του εχθρού.
Αλλά αυτή είναι η μισή ιστορία αυτή τη φορά. Το σκάφος πιλοτάρει η Kai Tana και φυσικά μπλέκει σε μια ιστορία που την ωθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει λαό και σύμπαν. Και έρχονται ώρες που απλά πρέπει να βγει από το σκάφος ώστε να κάνει ό,τι χρειάζεται για να ανοίξει το δρόμο. Η μετάβαση γίνεται απροβλημάτιστα και μονομιάς, γεγονός που είναι μεν εντυπωσιακό αλλά προφανώς θέλει συνήθεια. Παρότι ο παίκτης περνά σε φάση platforming, η FuturLab προσπάθησε να διατηρήσει το πνεύμα του χειρισμού του σκάφους προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν τα προβλήματα. Η κίνηση είναι ανάλογα άμεση, υπάρχουν τα ξεκάθαρα ανάλογα σε ιδιότητες και χρησιμότητα όπλα, προστίθεται όμως το απαραίτητο slide ενώ διατηρείται αυτούσια η ιδέα της τηλεμεταφοράς προς οποιαδήποτε από τις τέσσερις βασικές κατευθύνσεις.
Και στα δύο σενάρια η ροή είναι απώτερος στόχος. Τα χρονικά περιθώρια είναι μεν γενναιόδωρα αλλά το ζητούμενο είναι η ολοκλήρωση στο μικρότερο δυνατό χρόνο και με τον πιο “όμορφο” τρόπο. Όπως σε κάθε platformer η εξοικείωση με μηχανισμούς και επίπεδο μετατρέπει ένα επιτυχημένο speed run σε επίδειξη ικανότητας αλλά και σε κλειδί για την ικανοποίηση του παίκτη, αυτό είναι και το ζητούμενο στο Velocity 2X, όσο διαφορετικά και αν φαντάζουν τα δυο του πρόσωπα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το πρώτο playthrough είναι αναγνωριστικό, η επανάληψη δεδομένη. Δεν αποκλείεται να την αποφύγετε προς το τέλος του παιχνιδιού αφού, προκειμένου να “ανοίξουν” όλα τα επίπεδα, απαιτείται συγκεκριμένη μέχρι τότε επίδοση από τον παίκτη.
Συν τοις άλλοις η FuturLab έχει πολλά να δείξεις στους παίκτες μέχρι και την πρώτη ολοκλήρωση του παιχνιδιού. Όχι μόνο κρατά μηχανισμό για λίγο πριν το τέλος, αλλά φροντίζει να αλλάζει σημαντικά τις ισορροπίες και το ρυθμό από ακόμη πιο πριν. Από ένα σημείο του παιχνιδιού ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να καλύπτει μεγαλύτερες αποστάσεις με τηλεμεταφορά. Αρκεί, ως σκάφος, να αφήνει σε κατάλληλο σημείο (το σωστότερο υποδεικνύεται) ένα telepod, και ως Kai πετά το όποιο telepod σε δύσκολα σημεία αλλά πάντα με προσοχή ώστε να φτάσει σε ευνοϊκό σημείο. Η διαδικασία αυτή είναι απαραίτητη για να φτάσει κανείς τόσο σε καίρια όσο και σε κρυφά ή απλά δύσβατα σημεία του επιπέδου, είναι όμως και μονόδρομος για τη σωστή εξερεύνηση.
Τα επίπεδα ξεκινούν απλά, οι διχάλες και οι διασταυρώσεις έρχονται γρήγορα όμως. Με telepod στο σημείο που ξεκινούν πολλαπλές διαδρομές ο παίκτες μπορεί να επιστρέφει σε αυτό σε χρόνο μηδέν για να ασχοληθεί με την εξερεύνηση της όποιας άλλης διαδρομής. Παρά το χαμό στην οθόνη, έρχονται στιγμές που ο παίκτης πρέπει να σχεδιάσει και να υπολογίσει σωστά τις κινήσεις του. Η λανθασμένη ή αποτυχημένη τοποθέτηση telepod, άλλοτε σημαίνει πως δεν θα μπορέσει να δει όλο το επίπεδο, είτε, χειρότερα, πως δεν έχει ελπίδα να το ολοκληρώσει. Για παράδειγμα, για να ανοίξει ο δρόμος για το τέλος του επιπέδου, πρέπει να ενεργοποιηθούν διακόπτες. Κάποιοι με τη μορφή σκάφους και κάποιοι με την Kai πεζή. Οι διακόπτες όμως είναι χρωματισμένοι, αριθμημένοι και πρέπει να ενεργοποιηθούν σε αύξουσα αριθμητική σειρά. Κάποιο τραγικό λάθος λοιπόν μπορεί να χαλάσει ολόκληρη τη διαδικασία, άρα και την προσπάθεια.
Αυτή είναι η ποινή για το λάθος, όχι ο θάνατος. Ο θάνατος οδηγεί σε σχεδόν άμεσο respawn και απώλεια ελάχιστων δευτερολέπτων. Θα έρθει η ώρα να σας απασχολήσουν και αυτά, όταν βέβαια εκείνα είναι τα μόνα που σας χωρίζουν από κάποιοι δυσθεώρητο high score. Με λίγα λόγια, σε κάθε μορφή, τρέχετε, πυροβολείτε, τηλεμεταφέρεστε κάθε τρεις και λίγο αλλά πρέπει να έχετε την προσοχή στην ευνοϊκή τοποθέτηση telepods και να κόβετε το ρυθμό που τόσο θέλετε να διατηρήσετε, προκειμένου να αφήσετε ένα από αυτά ακριβώς εκεί που υποθέτετε ότι πρέπει.
Εδώ εντοπίζεται η καρδιά του Velocity 2X. Συνδυάζει ετερόκλιτες όπως φαίνεται δραστηριότητες, τροφοδοτεί τη δίψα για ταχύτητα και ύστερα απαιτεί πιο προσεκτική σκέψη, όχι απλά αντανακλαστικά. Στο τέλος κανένα speed run δεν είναι αρκετά ικανοποιητικό ή εντυπωσιακό ως θέαμα, αλλά το ταξίδι και πάλι σαγηνεύει. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το σενάριο ή για την εικαστική ποικιλομορφία των 50 επιπέδων. Το πρώτο θα μπορούσε κάλλιστα να λείπει και η δεύτερη δικαιούτο περισσότερη προσοχή.
Σημασία έχει ότι το Velocity 2X συνδυάζει με επιτυχία shmup shooting και platforming, πετυχαίνει δηλαδή το δύσκολο. Περνά από το ένα στο άλλο απλά και εύκολα και φροντίζει να συμβαίνει το ίδιο με τα saves που περνούν, και αυτά, εύκολα από το PS4 στο PS Vita και αντιστρόφως. Ενώ ύστερα από αρκετές ώρες ενασχόλησης δείχνει ότι το “Velocity 2X” δεν σημαίνει ” ταχύτητα επί δύο” όσο “ταχύτητα στα αντανακλαστικά αλλά και στη σκέψη”.
Προτείνεται συνοδεία καφεΐνης.
