Τον πανικό με τα updates πάσης φύσεως τον γνωρίζει ο καθένας που ασχολείται με το χώρο της τεχνολογίας. Η σημασία τους είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς μέσω των ενημερώσεων οι προγραμματιστές μπορούν να διορθώσουν σφάλματα και να προσθέσουν νέες λειτουργίες και δυνατότητες στο δημιούργημά τους.
Η σημασία τους δεν αποτελεί θέμα της παρούσας στήλης. Αφορμή για το κείμενο είναι τα δύο firmware updates που ανακοίνωσαν η Sony και η Nintendo για τα συστήματά τους. Η πρώτη, μεταξύ άλλων, θα προσθέσει στο PS Vita θέματα που θα μπορεί να προσαρμόζει ο χρήστης, ενώ η δεύτερη θα προσθέσει τη δυνατότητα δημιουργίας φακέλων στο Wii U.
Η απορία μου είναι η εξής: Πόσο καιρό χρειάστηκαν αμφότερες εταιρείες για να συνειδητοποιήσουν ότι αυτές οι λειτουργίες λείπουν από τα συστήματά τους; Και εντάξει, τα themes είναι μια ανούσια προσθήκη, όμως η υποστήριξη φακέλων είναι μια σημαντική λειτουργία που θα έπρεπε να υπάρχει από την αρχή της ζωής του συστήματος.
Φυσικά, η απορία μου δεν αφορά μόνο τις Sony και Nintendo. Όλες οι εταιρείες κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει updates με λειτουργίες που θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένες. Και η απορία είναι ακόμα πιο εύλογη επειδή όλες αυτές οι εταιρείες έχουν κυκλοφορήσει και παλιότερα συστήματα και θα έπρεπε να γνωρίζουν τι είναι απαραίτητο σε ένα νέο σύστημα. Οι φάκελοι π.χ. είναι απαραίτητο στοιχείο για την οργάνωση του μενού του συστήματος και όμως λείπει και από το PS4, ενώ στο 3DS προστέθηκε αρκετά καθυστερημένα. Για να μη μιλήσω για το Xbox One (και όχι μόνο) που χρειάστηκε δεν ξέρω και εγώ πόσες ενημερώσεις για να φτάσει σε ένα λειτουργικό επίπεδο.
Ύπαρχουν όμως και περιπτώσεις όπου οι εταιρείες για κάποιο απροσδιόριστο λόγο ξεχνούν λειτουργίες του προηγούμενου συστήματος, που αποδείχθηκαν επιτυχημένες, μόνο και μόνο για να τις προσθέσουν αργότερα με τη μορφή μιας ενημέρωσης. Δεν ξέρω αν είμαι περίεργος, αλλά στο μυαλό μου ένα νέο π.χ. λειτουργικό σύστημα θα πρέπει να χρησιμοποιεί ως βάση το προηγούμενο, να αφαιρεί ό,τι δεν λειτούργησε σωστά, να βελτιώνει όσα λειτουργούσαν και, φυσικά, να προσθέτει νέα στοιχεία.
Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι οι εταιρείες κάνουν κύκλους γύρω από τον εαυτό τους. Σε μια προσπάθεια να προσφέρουν τις νέες ιδέες τους, ξεχνούν τις παλαιότερες, που πολλές φορές παίζουν βασικό ρόλο στην όποια λειτουργικότητα.
Να δεχτώ τα πιεσμένα προγράμματα και τις χρονοβόρες διαδικασίες που απαιτούνται για την υλοποίηση των νέων στοιχείων, αλλά ορισμένες ελλείψεις δείχνουν απλώς αστείες. Ειδικά, όταν η ενημέρωση που τις ενσωματώνει πλασάρεται ως κάτι το μοναδικό.
Φυσικά είμαστε μάλλον αναγκασμένοι να δεχόμαστε τέτοιου είδους προσθήκες (άλλωστε κάλιο αργά παρά ποτέ) κυρίως επειδή αυτές συνοδεύονται με κρίσιμες διορθώσεις και άλλου είδους βελτιώσεις. Αλλά και πάλι, η προσθήκη λειτουργιών που θα έπρεπε να υπάρχουν από την αρχή, αποδεικνύει ότι η δυνατότητα ενημέρωσης -όσο χρήσιμη και αν είναι- επιτρέπει στους προγραμματιστές να κυκλοφορούν μη ολοκληρωμένα προϊόντα, προϊόντα που λειτουργούν μεν (αν και όχι πάντα), αλλά παρουσιάζουν ελλείψεις.
Ελλείψεις που δεν επηρεάζουν ποτέ την τιμή ενός προϊόντος (άλλωστε κανείς δεν τις αναγνωρίζει) και γρήγορα μετατρέπονται σε θεαματικές λειτουργίες που προστίθενται με την εκάστοτε θαυματουργή ενημέρωση.
Δεν ξέρω αν πρόκειται να αλλάξει ποτέ η κατάσταση, αλλά σίγουρα η εποχή που διανύουμε δεν είναι για early adopters.
Εκτός και αν σας αρέσει η απογοήτευση και το ρίσκο.
